نرگس صرافیان

این‌طور بگم: اگه دیدید طرفتون با بقیه سمی‌ بازی درمی‌آره ولی با شما خوبه، خوشحال نشید و فکر نکنید با بقیه براش فرق دارید؛ اتفاقا احساس خطر کنید چون احتمال زیاد هنوز نوبت شما نشده! آدم سمی، سمیه! استثنا هم قائل نیست، آخرش یه جا از کوره در میره و زهرش رو می‌زنه، حتی اگه مدعی عشق باشه.. "تو برام با بقیه فرق داری" تکه کلام همه‌شونه و چیزی نیست که بخوای بخاطرش ذوق کنی!

همه‌ی رابطه‌ها چه زود چه دیر تمام می‌شوند. معمولا اینجوری‌ست که در پایان می‌توانی نفس عمیقی بکشی و خوشحال باشی که اگرچه تمام شده، ولی تو تجربه‌ی خوشایندی را پشت‌سر گذاشتی و خاطرات خوبی را به دفتر خاطراتت اضافه کرده‌ای. اما همیشه اینطور نیست! رابطه‌هایی هم هستند که بعد از پایانشان خودت را برای آغازشان لعنت می‌کنی. یعنی در پایان چهره‌ای از آدمِ مقابلت می‌بینی که نمی‌توانی اگر زیبایی‌ای هم حین رابطه وجود داشته، به آن فکر کنی! دقیقا مثل کیکی زیبا که درونش گندیده‌باشد؛ زیبایی‌های آن رابطه هم برای تو هیچ ارزشی ندارد و حتی فکر کردن به آن‌همه افراط، حالت را بهم می‌زند! یعنی تو می‌دانی که از همان آغاز زیر این روکش تزئین شده‌ی زیبا چه کثافتی پنهان بوده و بیزاری از تمام لحظاتی که در آن رابطه حضور داشتی و گفتگو می‌کردی و لبخند می‌زدی. بعضی روابط، تجربه‌ی خوشایند نیستند، درس‌اند! و بعضی آدم‌ها خوب نیستند، خوب نقاب می‌زنند. باید صبر کنی که خسته شوند و نقاب از دستانشان بیفتد و آن‌وقت درس‌ات را بگیری و در راه دادن آدم‌های تازه به حریم جهانت، تجدید نظر کنی!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

از تو چه پنهان، عاشقت بودم
از دل نه!!! از سلول، سلولم...

انگار به مسافرت بری و همیشه نگران بازگشت باشی!
عزیزم، تهش برای همه‌مون رفتنه، ترس نداره اما فکر کردن بهش اجازه نمیده از زندگی لذت ببری. تو بهای هتل یا مسافرخانه‌ای که در اون سکونت داری رو پرداختی، قصد تجربه کردن داشتی و باید بلند شی و ازش لذت ببری، بری، بگردی، تجربه کنی و خاطرات خوبی رو برای بازگشتت ثبت کنی. زندگی دقیقا همینه، سخت نگیر...

من همیشه دچار ترس هستم بیشتر ترس مرگ ک چقدر عمر میکنم همیشه بیمارم

خوب یادم هست آن‌روزها و این‌موقع‌ها که برف می‌بارید، همه صبح زود خبردار می‌شدند. برف بی‌صدا و در سکوت و به دور از چشم آدم‌ها می‌بارید و صبح که می‌شد با انبوهی برف تلنبار شده‌ی همچنان در حال باریدن مواجه می‌شدی. فکر کن ۷ صبح در تاریک و روشن اتاق از سرما مچاله شدی زیر لحاف، یک‌هو پدرت در را باز می‌کرد که: بلندشید، بلند شید ببینید چه برفی اومده! بلند می‌شدی و همه جا سفید بود و سکوت بود و اگر وسط برف‌ها می‌ایستادی و فریاد هم می‌زدی، برف صدای تو را می‌بلعید. نمی‌دانم چه خاصیتی‌ست که برف دارد، می‌بارد و همه‌جا ساکت می‌شود.
امروز بابا به همه‌ی بچه‌ها زنگ زده‌بود، از شوق برف تازه‌ای که باریده. تماسش را دیر دیدم و خودم تماس گرفتم، گفت کاری نداشتم بابا، زنگ زدم بگم برف اومده. این را گفت و من دلم پرکشید دوباره بچه باشم و صبح زود باشد و بابا با همان حالت خوشحال در را باز کند و با مژده‌ی برف بیدارمان کند. بیدار شویم و ببینیم تا بالای زانو برف باریده و مدرسه‌ها تعطیل شده و بدون محافظه‌کاری و گریز از سرما، شال و کلاه کنیم و دستکش‌های سوراخ خواهر بزرگه را بپوشیم و برویم بیرون آدم‌برفی بسازیم و روی برف‌ها سر بخوریم و کیف کنیم. حتی اگر سرد باشد، حتی اگر آب برود توی کفش‌هایمان و سر انگشتانمان یخ بزند و سنسورهای بینی‌مان فعال شود و لباسمان برای آن‌همه سرما، جواب نباشد...
#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

نوشته بود:
بی‌شک اگر دوستت داشت، اینچنین پژمرده نبودی!

طورى سكوت كن كه انگار چيزى نمى‌فهمی، نادیده بگیر، انگار چیزی ندیده‌ای و آرام دور شو، انگار چیزی نمی‌دانی.

- محمود درویش

زن ممکن است رنجش خود از زنی دیگر را مدت‌های طولانی حفظ کند و شاید به‌عنوان قربانی واقعی، دیگران را برضد او بشوراند. زن باید به جای این کار یاد بگیرد در مورد علت خشم خود مستقیما و به صورت کلامی، با زنی که باعث رنجش وی شده است، گفتگو کند و سپس ماجرا را به فراموشی بسپارد.

📕 زن در برابر زن
- فیلیس چسلر

زبان را مگردان به عیبِ کسان!
که خود عیب داری و مردم، زبان!

آب بود، شنا هم بلد بودم، ولی من راه رسیدنم دریا نبود، آسمان بود و پرواز...