برنامه «#جوکر» که در ابتدا با نوآوری در قالب برنامهای رقابتی و طنز توجه مخاطبان را به خود جلب کرده بود، این روزها به سایهای کمرمق از فصلهای گذشتهاش تبدیل شده است. فینال بانوان جوکر مصداق روشن این سقوط کیفی است؛ جریانی بیرمق، خالی از ایده و فاقد هرگونه عنصر خلاقانه که تنها به لطف حضور یک چهره توانسته اندک توجهی را جلب کند: نعیمه نظامدوست.
نظامدوست نهتنها در اجرای بداهه و واکنشهای آنی خوب عمل میکند، بلکه با زبان تیز، شوخطبعی ذاتی و نوعی شجاعت بیپرده در نمایش خودِ واقعیاش، تبدیل به تنها عنصر زنده و قابلاتکای این فصل شده است. مخاطب نه از طریق طراحی صحنه یا گریم و لباس، بلکه از طریق خودِ او، درگیر برنامه میشود؛ عنصری که این روزها به شدت نایاب است.
در شرایطی که سایر شرکتکنندگان برنامه حتی از خلق موقعیتهای حداقلی طنز هم ناتواناند، نظامدوست با شخصیت خاص، زبان تند و صراحت بیپروا در رفتار و گفتار، برنامه را عملاً روی دوش خود حمل میکند. نکته تأسفبرانگیز اما اینجاست که تولیدکنندگان نیز بهجای بهرهگیری از ظرفیت او در جهت ارتقای کلی برنامه، تنها به تکرار یک شوخی بیرمق بسنده کردهاند: ازدواج.
شوخیای که نه تنها خلاقانه نیست، بلکه با تکرار بیش از حد، جنبه مصرفزده و سطحی پیدا کرده و از دل آن، چیزی جز فرسایش مخاطب بیرون نمیآید. در فصل قبل علاوه بر مسئله شوهر! فیزیک این بازیگر نیز بارها دستمایه شوخی قرار گرفت.
هرچند کارنامه بازیگری نعیمه نظامدوست در سالهای گذشته خالی از نقشآفرینیهای ماندگار و متفاوت بوده، اما او با به اشتراکگذاری بیپرده لحظات روزمره زندگیاش توانست پلی صمیمانه میان خود و مخاطب ایجاد کند. این نزدیکی و ارتباط بیواسطه، سرمایهای شد که او را نهتنها به مهمان همیشگی برنامههای تلویزیونی بدل کرد، بلکه باعث شد در بزنگاههایی مانند «جوکر» نیز به نقطه اتکایی برای یک پروژهی فرسوده تبدیل شود.
🆔
@naeemehnezamdoost