‍ 🕷روانکاوی دلهره مرگ در ساختارهای ایدئولوژیک:

در اقدامی عجیب و مملو از نمودهای ناخودآگاهانه، مجری نابالغ و با ذهنیت آسیب دیده یک برنامه تلویزیونی به مهمان محترم و فرهیخته خود کفن هدیه می دهد.

چنین اقدامی از منظر روانکاوانه واجد تعابیر و تفاسیر ناخودآگاهی است که به شرح زیر می باشد:

۱- دلهره مرگ در مجری و سازندگان این برنامه و خط فکری آنها اثر نمایان و پر رنگی دارد.

۲- فرافکنی آرزوی مرگ و نابودی خشمگینانه ای که ریشه در میل انتقام گونه از افراد موفق و ناکام کننده دارد.

۳- به نوعی حرکت پرخاشگری-منفعلانه تلقی می گردد که اثر تسکینی بر روان زخم خورده مجری و دست اندرکاران برنامه دارد.

۴- اهدای کفن نوعی تلاش در جهت انکار مرگ در خود و جاودانگی وهمی و نسبت دادن آن به دیگران یعنی مهمان برنامه دارد.

۵- ذهنیت درگیر با دفاع واپس روی یا رگرشن به دوران کودکی و ورود به چالش اودیپال با مهمان برنامه با آرزوی مرگ و کشتن را نمایان می سازد.

۶- اهدای کفن و آگهی ترحیم، پناه به عامل اضطراب و درگیری زودرس با آن که برگردانی از تکانه های تلخ کودکانه در جهت سرکوب اضطراب جدایی است.

۷- نگاه وسواس‌گونه شایع در ساختارهای ایدئولوژیک راجع به مرگ که ریشه در ترس از مرگ دارد و به مهمان برنامه فرافکنده می شود.

۸- اهدای کفن نوعی لذت وهمی سادیستیک و دیگرآزارانه محسوب می شود که از جنبه سایکوپاتولوژی قابل بررسی است.

۹- اهدای کفن نشانه فقدان عمق و بینش در کارکردهای سنت گرایانه و متعصبانه ای دارد که ناایمنی روانی را در این افراد عیان می سازد.

۱۰- تلاشی وهمی و ناخودآگاه در جهت جلوگیری از زوال و نابودی و تحقیر با انجام اهدای کفن. در واقع انکار فروپاشی و مرگ خود با نسبت دادن آن به مهمان صاحب تخصص و معتبر و شرافتمند.

دکتر محمد رضا ابراهیمی
متخصص روانشناسی-روانکاو
🇮🇷 @akhbarefouri_iran