Wittgenstein in Exile

نیشابور بود که ایستاد!

گفتند: اهرمن آمده، در قامت مغول. گفتند: خاک خراسان دیگر خراسان نخواهد بود. گفتند: بگریزید. و نیشابور؟ نگریخت، ایستاد!

این شهر، کتابخانه نمی‌سوزاند. مرد می‌سازد. اینجا شاعر شمشیر می‌زند، فقیه بر زین اسب می‌نشیند، و زن نوزادش را با قصهٔ ایستادگی می‌خواباند. نیشابور از جنس شهرهایی نبود که پیش پای دشمن تعظیم کند. پیشانی به خاک دشمن نسایید. بلند شد. جان داد. اما خوار نشد.

مغولان، علفِ دشت‌های سرد را پشت سر گذاشته بودند تا گرم‌ترین خاک‌ها را بلعیده باشند. رسیدند به شهری که باید می‌شکست. اما چیزی شکستنی در آن نیافتند.

توقاچار، داماد چنگیز، کشته شد. به‌دست همین مردم. همین مردم گرسنه، همین مردم خسته. مغول دیوانه شد. انتقام خواست. چنگیز فرمان داد: خاک نیشابور باید بوی استخوان بدهد. فرمان داد: نه‌فقط مردان، نه‌فقط زنان، نه‌فقط کودکان، که سگ و گربه هم باید بمیرند.

و مردمان نیشابور؟ ایستادند. بی‌هیچ امیدی. بی‌هیچ مصلحتی. ایستادند، چون فهمیده بودند گاهی شکوه یک ملت، در لحظه‌ای است که باید بمیرد. و چگونه مردند؟ آن‌چنان که دشمن تا قرن‌ها بعد، از جسارت‌شان بنویسد. آن‌چنان که تاریخ، در حیرت بماند: چگونه می‌توان خاکستر شد، اما افتخار آفرید؟

نیشابور ویران شد. ولی پیکرش از لاشه‌ها نبود، از شعور و شرف ساخته شده بود. شهری که سوخت، اما رسوایی به‌جا نگذاشت. فقط فریاد. فقط آتشی که در سینه تاریخ هنوز می‌سوزد.

نیشابور بود که ایستاد. و ما؟
ما وارثان آن ایستادگی‌ هستیم. یا دست‌کم، باید باشیم.

فانتزیِ محافظت: رؤیای فروپاشیده

جذابیتِ مردانِ غول‌پیکر برای دخترهای عموماً مابین ۱۶ تا ۲۶ ساله، نه راز است و نه کشفِ تازه‌ای. این میل، محصولِ خامیِ روانی است که ریشه در غرایزِ تکاملی و توهماتِ تربیتی دارد. ذهنِ این دختر، تحتِ تأثیرِ روایت‌های کهنهٔ بقا، هنوز مرد را شکارچی، نگهبان و محافظ می‌بیند. ناخودآگاه به‌دنبالِ کسی است که در نبردِ تن‌به‌تن با تهدیداتِ خیالی پیروز بیرون بیاید، چون مغزش در لایه‌ای ابتدایی، در دورانِ غارنشینی گیر کرده است.

این خیال که «مرد باید بتازد، بترساند، دفاع کند»، یک بازماندهٔ تکاملی‌ است؛ فسیلی روانی. دختر به‌جایِ تشخیصِ قدرتِ واقعی، به حجمِ عضله پناه می‌برد. رسانه‌ها هم سوخت می‌ریزند روی این شعله: فیلم، تبلیغ، موزیک‌ویدیو، همه از مردِ گنده‌منده با فریاد و چکش و خشم، قهرمان می‌سازند. دخترِ جوان هم خیال می‌کند امنیت یعنی نعره و بازو.

اما تاریخِ توهم کوتاه است. با یکی دو تجربهٔ شکست‌خورده، خیال فرو می‌پاشد. خیلی زود می‌فهمد این‌ها بیشتر از آن‌که «مرد» باشند، پسرانی گنده‌سال‌اند. خشونت دارند اما ثبات ندارند، صدای بم دارند اما عقلِ بم ندارند. همان غولی که خیال کرده بود حافظش است، حالا خودش تهدید است.

و این‌جاست که چرخش رخ می‌دهد: از یک جایی به بعد، سلیقه‌ها عوض می‌شود. حالا دیگر مردِ جذاب آنی نیست که قدش بلند است و صدایش کلفت؛ آنی‌ است که ثروت دارد، نفوذ دارد، حسابِ بانکی دارد و موقعیت دارد. چون حالا می‌داند آن‌چه او را از گزندِ روزگار محافظت می‌کند، عضله نیست؛ پول است.

این چرخش، نشانهٔ رشد نیست؛ نشانهٔ شکستِ یک رؤیاست. دختری که به عضله دل داده بود، حالا به کارتِ بانکی چشم دوخته. از فانتزیِ محافظت به فانتزیِ تأمینِ مالی رسیده. خیالِ مردِ قهرمان، جایش را به خیالِ مردِ کارآفرین داده. اما خیال، خیال است.

و آن‌چه باقی می‌ماند، نه عشق است، نه عقل؛ فقط مصرف‌گرایی در قالبِ شریکِ زندگی.

این از کلاسی که خواب موندیم، اونم از پاپ فرانسیس. این هفته هفتهٔ ما نبود.

ایزد، تعالی و تقدّس، خطهٔ پاک شیراز را به هیبت حاکمان عادل و همت عالمان عامل تا زمان قیامت در امان سلامت نگه داراد.

اقلیم پارس را غم از آسیب دهر نیست
تا بر سرش بُوَد چو تویی سایهٔ خدا

امروز کس نشان ندهد در بسیط خاک
مانند آستان درت مأمن رضا

بر توست پاس خاطر بیچارگان و شکر
بر ما و بر خدای جهان آفرین جزا

یا رب ز باد فتنه نگهدار خاک پارس
چندان که خاک را بُوَد و باد را بقا

دیباچه گلستان - سعدی شیرازی

به مناسبت یکم اردیبهشت ماه بزرگداشت فخر ادب پارسی و ایران‌زمین سعدی شیرازی.

اما به اعتمادِ سِعَتِ اخلاق بزرگان که چشم از عوایب زیردستان بپوشند و در افشای جرائم کِهتران نکوشند، کلمه‌ای چند به طریق اختصار از نوادر و امثال و شعر و حکایات و سِیَرِ ملوکِ ماضی رَحِمَهُمُ اللّه در این کتاب درج کردیم و برخی از عمر گرانمایه بر او خرج، موجب تصنیف کتاب این بود و بِاللّهِ التَّوفیق.

بمانَد سال‌ها این نظم و ترتیب
ز ما هر ذرّه خاک افتاده جایی

غرض نقشیست کز ما باز ماند
که هستی را نمی‌بینم بقایی

مگر صاحب‌دلی روزی به رحمت
کند در کار درویشان دعایی

دیباچه گلستان - سعدی شیرازی

حکایت شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی رحمه الله که چون این بیت بگفت که(برگ درختان سبز در نظر هوشیار، هر ورقی دفتریست معرفت کردگار) یکی از اکابر در واقعه دید که جمعی از ملائکه طبق های نور از بهر نثار وی می برند - جامی

هفت اورنگ، بخش ۱۷

در دل خود کلیسای کاتولیک و حدود ۱۳۵ کاردینال دارای حق رأی نوعی از جناح‌‌بندی سیاسی-عقیدتی وجود داره.
عموماً دو جناح رو به جناح‌های لیبرال-ترقی‌خواه و سنت‌گرا تقسیم‌ می‌کنند.

همین پاپ مرحوم بیشتر عقاید نزدیک به جناح ترقی‌خواهان داشت و مواضع‌اش اینطور بود که حقوق اقلیت‌های جنسی رو به رسمیت بشناسه و نقش زنان در کلیسای کاتولیک رو ارتقاء ببخشه، همچنین مترقی‌ها به دخیل کردن باقی زبان‌ها در کنار زبان لاتین در کلیسای کاتولیک باور دارند.

برخلاف مترقی‌ها سنت‌گرایان مخالف سرسخت همجنسبازان هستند و بر نقش کلیدی سنت‌های رومی و زبان لاتین در کلیسا اعتقاد دارند.
بر خلاف جناح چپ خیلی اهل همزیستی مسالمت آمیز با دیگر ادیان و یکی جلوه دادن خودشون با اسلام و پروتستان‌ها و بودایی‌ها نیستند.

از آنجا که کاردینال‌های فعلی بیش از ۸۰ درصدشون توسط پاپ فرانسیس منصوب شدن احتمال اینکه پاپ جدید هم از جناح چپ باشه بسیار زیاده. البته که باید اذعان کرد سنت‌گرایان هم شانس کمی ندارند و حتی پیش از مرگ پاپ بر مواضع‌اش تاخته بودند.

با اینکه می‌دونم احتمالش کمه اما امیدوارم پاپ جدید از جناح سنت‌گرایان باشه، تاب دیدن پاپ دیگه‌ای که بخواد بگه من کی باشم همجنسگرایان رو قضاوت کنم بسیار سخته. فرانسیس مرد صلح طلب و خوبی بود ولی انگار یادش رفته بود وقتی به‌عنوان پاپ برگزیده می‌شی نائب خداوند(Vicarius Christi) بر روی زمین محسوب می‌شی.

کلیسای کاتولیک وابسته به سنت‌های رومی و زبان لاتینه، بدون سنت‌های رومی کلیسای کاتولیک دیگر آن چیزی نیست که می‌خواد باشه.
کاثولیکوس به یونانی یعنی جامع، کلیسایی که تمام مؤمنین رو به دور هم جمع می‌کنه و به اون‌ها نظم می‌بخشه.
با تسلیم شدن کلیسای کاتولیک در برابر خزعبلات ووکیستی امروزی کلیسای کاتولیک از کلیسای جامع به سیرک جامع تبدیل خواهد شد!

حتی اگر بی‌دین هم باشید و هیچ اعتنایی به کلیسای کاتولیک در مباحث مذهبی نداشته باشید(مثل خود من) نمی‌تونید بی‌تفاوت باشید که کلیسای کاتولیک اعمال منافی شرافت رو بپذیره و از اعمالی که نشانهٔ زوال اخلاق بشری هستند حمایت کنه.
چون اگر دیواری به عظمت کلیسای کاتولیک روم فرو بریزه خانه‌های ما از تار عنکبوت سست‌تر خواهند بود، و اگر این تفکرات به مغز پاپ نفوذ کنه کودکان ما از خمیر نرم‌تر هستند.

به مناسبت درگذشت پدر ملّت مسیحی پاپ فرانسیس روند انتخاب‌ پاپ را در کلیسای کاتولیک رومی با هم مرور کنیم:

1. در نخستین اقدام پس از مرگ پاپ محل اقامت او در سنت مارتا مهر و موم می‌شود تا کسی نتواند به اسناد رسمی پاپ دست یابد و خطر جعل اسناد برطرف شود. مهر و موم محل اقامت پاپ تا زمان انتخاب پاپ جدید ادامه خواهد داشت.

2. دوّمین اقدام شکستن حلقهٔ پاپی است که نشان از آن است که دورهٔ پاپ فوت شده به اتمام رسیده است. همچنین یکی از علت این کار جلوگیری از جعل اسناد است.

3. از امروز تا زمان انتخاب پاپ جدید را دورهٔ کرسی خالی یا سِده واکانته(Sede Vacante) می‌نامند، این دوره تا انتخاب پاپ جدید ادامه دارد.

4. پس از سوگواری برای مرگ پاپ مجمع کاردینال‌ها(Conclave) آغاز به کار می‌کند. کاردینال‌های سراسر جهان به واتیکان می‌آیند تا برای انتخاب پاپ جدید شور و مشورت کنند. آن‌ها تا زمان انتخاب پاپ جدید در کلیسای سیستین قرنطینه خواهند شد و حق هیچ ارتباطی با جهان بیرونی را ندارند

5. سنت قرنطینه شدن از قرن سیزدهم میلادی تا به امروز به جا مانده است. در سال ۱۲۶۸ پس از مرگ پاپ کلمنت چهارم کاردینال‌ها تا دو سال و نیم موفق به اجماع در انتخاب پاپ جدید نشدند.
پس از این واقعه پاپ گرگوری دهم در سال ۱۲۷۴ فرمانی مبنی بر این صادر کرد که کاردینال‌ها تا انتخاب پاپ جدید حق خروج از قرنطینه را نداشته باشند.

6. هر کاردینال تنها حق دارد نام یک شخص را در برگهٔ رأی خود بنویسید و پاپ برگزیده بایستی دو سوم از مجموع آرای کاردینال‌ها را به خود اختصاص دهد.
قانونی که جدید است و ریشه در سنت‌های کاتولیکی ندارد این است که امروزه کاردینال‌های بالای ۸۰ سال حق رأی در انتخاب پاپ جدید را ندارند!

7. مجمع اگر پس از هر انتخابات نتواند پاپ جدید را انتخاب کند و هیچ یک از کاندیدها دو سوم آرای موجود را به خود اختصاص ندهند مؤظف است از طریق دودکش کلیسای سیستین با دود سیاه به حضار در میدان سنت پیتر اطلاع دهد. خروج دود سیاه(Fumus niger) از دودکش کلیسای سیستین به معنای عدم موفقیت کاردینال‌ها در انتخاب پاپ جدید است.
اما اگر کاردینال‌ها بتوانند پاپ جدید را انتخاب کنند و یکی از کاندیدها دو سوم آرای موجود را به خود اختصاص دهد بایستی با دود سفید(Fumus Albus) به حضار در میدان سنت پیتر اطلاع دهد.
خروج دود سفید از دودکش کلیسای سیستین به معنای انتخاب پاپ جدید است.

8. پس از انتخاب پاپ جدید کاردینال برگزارکنندهٔ مجمع به پیش می‌رود و از او می‌پرسد که رضایت دارد که به‌عنوان پاپ برگزیده شود؟ اگر پاسخ وی مثبت باشد از او خواهند خواست که لقبی برای دوران پاپ بودن خود انتخاب کند.

9. کاردینال دیاسکن‌ها به جهانیان اعلام می‌کند که پاپ جدید برگزیده شده است و جملهٔ مشهور "Habemus Papam" - «ما - اکنون ـ پاپ داریم!» را با صدای بلند به حضار می‌گوید.