#شرح_مثنوی_معنوی_کریم_زمانی
#قصه_خليفه_كه_در_كرم_در_زمان_خود_از_حاتم_طايى_گذشته_بود
@molaviname
(۲۲۴۵) رايتِ۱ اِكرام و داد افراشته
فقر و حاجت از جهان برداشته
آن خلیفه درفش بخشش و عدل را برافراشته بود و فقر و احتیاج را در دنیا از میان بُرده بود، زیرا همیشه در حال دستگیری از نیازمندان بود.
(۲۲۴۶) بحر و كان از بخشش صاف آمده
دادِ او از قاف تا قاف آمده
از کرم و سخاوت او دریای گوهر تھی شده و عدالت و دادگری او سراسر جهان را فراگرفته بود. [قاف، آنگونه که برخی از گذشتگان گفته‌اند، کوهی است که از غایت بزرگی گرد عالم بر آمده و محیط بر عالم است۲. اکبر آبادی گوید: از بخشش صاف آمدن، یعنی تهی گشتن۳.]
(۲۲۴۷) در جهانِ خاک، ابر و آب بود
مظهرِ بخشایشِ وَهّاب۴ بود
آن خلیفه برای این جهان خاکی، مانند ابر و آب بود که همه را بهره‌مند می‌ساخت، و مظهر بخشندگی حضرت پروردگار وهّاب بود.
(۲۲۴۸) از عطائش بحر وكان در زلزله
سوىِ جُودش، قافله بر قافله
از کرم و عطای او، دریا و معدن، از شرم برخود می‌لرزیدند و کاروان در کاروان به سمت بخشندگی و سخاوت او ره می‌سپردند.
(۲۲۴۹) قبلهٔ حاجت دَر و دروازه‌اش
رفته در عالَم به جُود آوازه‌اش
در و دروازهٔ آن خلیفه، قبله حاجت نیازمندان بود، و شهرت بخشندگی او به همه جا رسیده بود.
(۲۲۵۰) هم عَجَم، هم رُوم، هم تُرک و عَرَب
مانده از جود و سَخائش۵ در عَجَب
همهٔ اقوام از رومی و ترک و تازی و عجم از سخاوت و بزرگواری او در شگفت شده بودند.
----------------------
۱. رایتِ: پرچم.
۲. رک. شرح گلشن راز، ص ۱۳۰.
۳. ر. ک. شرح مثنوی ولی‌محمّد اکبرآبادی، دفتر اول، ص ۱۶۷.
۴. وَهّاب: بسیار بخشنده.
۵. سَخا: بخشندگی و جوانمردی.
@molaviname
🌸🌸🌸
#قصه_خليفه_كه_در_كرم_در_زمان_خود_از_حاتم_طايى_گذشته_بود
@molaviname
(۲۲۴۵) رايتِ۱ اِكرام و داد افراشته
فقر و حاجت از جهان برداشته
آن خلیفه درفش بخشش و عدل را برافراشته بود و فقر و احتیاج را در دنیا از میان بُرده بود، زیرا همیشه در حال دستگیری از نیازمندان بود.
(۲۲۴۶) بحر و كان از بخشش صاف آمده
دادِ او از قاف تا قاف آمده
از کرم و سخاوت او دریای گوهر تھی شده و عدالت و دادگری او سراسر جهان را فراگرفته بود. [قاف، آنگونه که برخی از گذشتگان گفته‌اند، کوهی است که از غایت بزرگی گرد عالم بر آمده و محیط بر عالم است۲. اکبر آبادی گوید: از بخشش صاف آمدن، یعنی تهی گشتن۳.]
(۲۲۴۷) در جهانِ خاک، ابر و آب بود
مظهرِ بخشایشِ وَهّاب۴ بود
آن خلیفه برای این جهان خاکی، مانند ابر و آب بود که همه را بهره‌مند می‌ساخت، و مظهر بخشندگی حضرت پروردگار وهّاب بود.
(۲۲۴۸) از عطائش بحر وكان در زلزله
سوىِ جُودش، قافله بر قافله
از کرم و عطای او، دریا و معدن، از شرم برخود می‌لرزیدند و کاروان در کاروان به سمت بخشندگی و سخاوت او ره می‌سپردند.
(۲۲۴۹) قبلهٔ حاجت دَر و دروازه‌اش
رفته در عالَم به جُود آوازه‌اش
در و دروازهٔ آن خلیفه، قبله حاجت نیازمندان بود، و شهرت بخشندگی او به همه جا رسیده بود.
(۲۲۵۰) هم عَجَم، هم رُوم، هم تُرک و عَرَب
مانده از جود و سَخائش۵ در عَجَب
همهٔ اقوام از رومی و ترک و تازی و عجم از سخاوت و بزرگواری او در شگفت شده بودند.
----------------------
۱. رایتِ: پرچم.
۲. رک. شرح گلشن راز، ص ۱۳۰.
۳. ر. ک. شرح مثنوی ولی‌محمّد اکبرآبادی، دفتر اول، ص ۱۶۷.
۴. وَهّاب: بسیار بخشنده.
۵. سَخا: بخشندگی و جوانمردی.
@molaviname
🌸🌸🌸