#پارت914


کلافه به سمت کاناپه مورد قبلم رفتم که فرهاد گفت :


_ می تونستی لج نکنی و بلند نشی بیای اینجا و بعد این همه اتفاق نمی افتاد



با حرفش تک خنده عصبی کردم و گفتم:



_ مسبب همه این اتفاقای مزخرف تویی



مسبب دوری من از بهترین افراد زندگیم،



کسی که من و کشوند اینور دنیاتویی
میفهمی تو



همه این هارو با جیغ و داد تو روش می
گفتم



چهرش مبهوت بود اما سعی می کرد نشونش نده



توی جاش جا به جا شدو گفت :



_ من من تورو آدمم نمی دونستم قبلا




و پوزخندی زد اما چهرش معلوم بود که حرفش فقط حرفه



می دونم حس می کنم شایدم ...



شایدم دارم خودم و قانع می کنم



اشک توی چشام جمع شدو کم کم روی گونه ها روون شد




جیغ کشیدم وهمونطور که گریه میکردم گفتم :