کلام | سید حمید حسینی

💢 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۵۳ تا ۵۷ سورهٔ انعام 💢

✳️ وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لِيَقُولُوا أَهَٰؤُلَاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ بَيْنِنَا أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ ﴿۵۳﴾
⬅️ و بدان‌سان برخی از آنها را به‌وسیلهٔ برخی دیگر به آشفتگی انداختیم تا بگویند: «آیا اینها هستند که خدا از میان ما بر آنان منّت نهاده است؟» آیا خدا قدردانان را بهتر نمی‌شناسد؟

🔺معنی «فتنه» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۹۱ سورهٔ بقره بیان شد.
🔺همان‌گونه که در ترجمهٔ آیهٔ ۵۲ سورهٔ بقره بیان شد، «شکر» به‌معنی «قدرشناسی» است.
🔺در ترجمهٔ آیهٔ ۳۹ سورهٔ نساء توضیح داده شد که «علم» وقتی دربارهٔ اشخاص به‌کار می‌رود، معنایش «شناختن» است.

✳️ وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۵۴﴾
⬅️ و چون کسانی که به نشانه‌های ما ایمان می‌آورند، نزد تو آیند، بگو: «درود بر شما! خداوندگارتان رحمت را بر خود مقرر کرده است که هر کس از شما نادانسته کار بدی انجام دهد، آن‌گاه پس از آن، توبه و اصلاح کند، کار او آمرزندگی و مهربانی است.»

🔺 معنای «سلام» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۶ سورهٔ مائده توضیح داده شد. از آنجا که واژهٔ «درود» نیز در اصل به‌معنی «سلامتی و دور بودن از گزند و بیماری» است، در این سیاق به‌عنوان معادل، استفاده شد.
🔺با توجه به مفتوح بودن همزه در «فأنّه غفور رحیم»، این عبارت به‌ تأویل مصدر می‌رود. البته چند راوی قرآن این همزه را مکسور خوانده‌اند که در این صورت می‌توان همچون دیگر مترجمان آن را «به‌راستی او آمرزنده و مهربان است» ترجمه کرد.

✳️ وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ ﴿۵۵﴾
⬅️ و این‌گونه نشانه‌ها را جدا جدا ارائه می‌کنیم تا راه بزهکاران به‌صورت طبیعی روشن شود.

🔺«تفصیل» در اصل به‌معنای «جداسازی» است و «تبیین و تشریح اجزای یک مطلب» از لوازم آن است. لذا باید به‌گونه‌ای ترجمه شود که تفاوتش با «تبیین» مشخص باشد.
🔺صیغهٔ استفعال مفهوم «طلب» را بیان می‌کند و یکی از کاربردهای آن، مطالبه‌ای است که طبیعت یک موضوع به همراه دارد؛ لذا «استبانة» را باید «آشکار شدن به‌صورت طبیعی» ترجمه کرد.
🔺مادهٔ «جرم» در اصل به‌معنای «قطع کردن» است و از آنجا که گناه و جنایت موجب جدا شدن از راه درست می‌شود، برای بیانش از این تعبیر استفاده می‌کنند؛ اما چون ظاهراً در فارسی معادلی که حاوی این نکته باشد، وجود ندارد، در ترجمه از تعبیر رایج «بزه» استفاده شد.

✳️ قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قُلْ لَا أَتَّبِعُ أَهْوَاءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ ﴿۵۶﴾
⬅️ بگو: «من از بندگی کسانی که به‌جای خدا می‌خوانید، نهی شده‌ام.» بگو: «از هوس‌های شما پیروی نمی‌کنم، که در این صورت، گمراه شده‌ام و از راه‌یافتگان نخواهم بود.»

🔺در ترجمهٔ آیهٔ پنجم سورهٔ فاتحه توضیح داده شد که «بندگی» نسبت به «پرستش»، معادل دقیق‌تری برای «عبادت» است.

✳️ قُلْ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَكَذَّبْتُمْ بِهِ مَا عِنْدِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ ﴿۵۷﴾
⬅️ بگو: «من بر دلیلی روشن از جانب خداوندگارم تکیه کرده‌ام، ولی شما آن را دروغ شمردید. آنچه با شتاب خواهان آنید، نزد من نیست؛ فرماندهی جز از آنِ خدا نیست؛ حقیقت را گزارش می‌کند و او بهترین فیصله‌دهنده است.»

🔺 با توجه به آمدن «علی» در کنار «بیّنة»، مفهوم «تکیه کردن بر دلیل روشن» از این ترکیب به‌دست می‌آید.
🔺معنای «حکم» در ترجمهٔ آیهٔ ۷۹ سورهٔ آل‌عمران توضیح داده شد.
🔺همان‌گونه که در ترجمهٔ آیهٔ ۶۲ سورهٔ آل‌عمران بیان شد، «قصص» به‌معنی «روایت و گزارش» است.
🔺 «فاصل» از ریشه «فصل» به معنای «جدا کردن» است و برای کسی که با تبیین حقیقت یا داوری میان افراد، حق و باطل را از هم جدا می‌کند، به‌کار می‌رود. نزدیک‌ترین تعبیر رایج فارسی برای این مفهوم، «فیصله دادن» است.

🔸این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

⭕️ @hamidhossaini

💢 آسیب‌های اندیشهٔ مهدویت 💢

✍️ سید حمید حسینی

بخش دوم

۴. انتظار منفعل
یکی دیگر از خطاهایی که در برداشت از مفهوم انتظار منجی رخ می‌دهد، سر باز زدن از انجام وظایف و مسئولیت‌های خود و موکول کردن آن به آینده است. برخی گمان می‌کنند چون به ما وعده داده‌اند همهٔ مشکلات با ظهور امام زمان (عج) حل خواهد شد، تا آن زمان نیازی به تلاش برای پیشرفت فردی یا مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی وجود ندارد، یا این ‌تلاش‌ها به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسد و این‌گونه از زیر بار آنچه عقل و منطق بر عهدهٔ آنها می‌گذارد، شانه خالی می‌کنند.
این در حالی است که طبق روایات اسلامی، انتظار فرج به‌عنوان "افضل اعمال" معرفی شده که نشان می‌دهد انتظار واقعی نوعی تلاش و اقدام در جهت نزدیک شدن به همان چیزی است که مشتاق رسیدن به آنیم، نه سکون و بی‌عملی. منتظر حقیقی کسی است که برای اصلاح خود و جامعه تلاش می‌کند، در برابر ظلم و بی‌عدالتی ساکت نمی‌نشیند، و با علم‌آموزی و کسب مهارت، خود را برای یاری امام زمان (عج) آماده می‌کند؛ او در عین امید به آیندهٔ روشن، از وظایف کنونی خود غافل نمی‌شود و می‌داند که آماده‌سازی جامعه برای ظهور نیازمند تلاش و مجاهدت مستمر است.

۵. ترویج خرافات
وجود ابهام و پیچیدگی در موضوع غیبت و ظهور امام مهدی (عج) و مخفی بودن بسیاری از رازهای آن، موجب شده تا زمینهٔ مساعدی برای گمانه‌زنی‌ها و ترویج مطالب بی‌اساس در حوزهٔ مهدویت فراهم شود. این آسیب، امور فراوانی را شامل می‌شود که جعل و نقل روایات ساختگی و ضعیف، اعتبار بخشیدن به خواب و خیال، نسبت دادن کرامات و معجزات غیرواقعی به افراد مختلف، اعتقاد به تأثیر اعمالی خاص در تعجیل یا تأخیر ظهور و آمیختن باورهای غیراسلامی با آموزه‌های اصیل مهدویت از جملهٔ آنهاست.
برای مقابله با این مشکل، لازم است ضمن مراجعه به منابع معتبر و اصیل شیعی و بهره‌گیری از نظرات عالمان دینی در فهم روایات، از پذیرش بی‌چون و چرای ادعاهای افراد خودداری کنیم و با تقویت تفکر نقادانه و اکتفا کردن به آنچه روشن و یقینی است، مانع رواج این خرافات در جامعه شویم.

⭕️ @hamidhossaini

💢 آسیب‌های اندیشهٔ مهدویت 💢

✍️ سید حمید حسینی

بخش اول

هر باور درست و مفیدی در معرض تحریف، سوء استفاده و آفت‌هایی است که می‌تواند آن را به موضوعی زیان‌بار و خطرناک تبدیل کند. اندیشهٔ مهدویت نیز از این قاعده مستثنی نیست و از همان قرون نخستین اسلام، دستخوش برداشت‌های جاهلانه و نادرست و استفاده‌های ابزاری برای رسیدن به مقاصدی چون قدرت، شهرت و ثروت بوده و همچنان ممکن است دچار چنین آسیب‌هایی باشد. مهم‌ترین آفت‌ها و انحرافاتی که باید مراقب بود تا در دام آنها گرفتار نشویم، عبارتند از:

۱. ادعای ارتباط و دیدار
حتی اگر این احتمال را بپذیریم که شاید برخی افراد برگزیده در شرایطی خاص با امام مهدی (عج) ارتباط داشته‌اند، یا آن حضرت گاهی از پس پردهٔ غیبت، هدایت و توجهی ویژه نسبت به فردی نشان داده‌اند، باز هم نمی‌توانیم به هیچ ادعایی در این زمینه اعتماد کامل داشته باشیم. زیرا گذشته از احتمال دروغ و سوء استفاده، معمولاً در این‌گونه امور با مشکلاتی چون برداشت‌های نادرست، خطا در تطبیق، توهم‌های ناخواسته و ابهام‌های دیگری مواجه می‌شویم که ممکن است ما را از حقیقت دور کند.
قرآن کریم و اهل بیت (ع) بارها دربارهٔ تکیه کردن بر ظن و پیروی از حدس و گمان هشدار داده‌اند و عامل اصلی انحراف اغلب کسانی که دچار گمراهی شده‌اند را اعتماد به چیزی جز علم و آگاهی دانسته‌اند. در موضوع مهدویت نیز باید مراقب باشیم فریب اسامی، عناوین و ظواهر مقدس را نخوریم و حتی از بزرگان و کسانی که به نیت خیر آنها اطمینان داریم، نه مطلبی را بدون سند محکم بپذیریم و نه چیزی را بدون دلیل انکار کنیم.

۲. ادعای نیابت
بر اساس اعتقاد شیعیان اثناعشری، عصر حاضر، دوران غیبت امام مهدی (عج) است. در این شرایط، بهره‌گیری از وجود آن حضرت‌ همچون استفاده از نور خورشید در هنگام پنهان شدن در پس ابرهاست؛ یعنی اگرچه آن حضرت را نمی‌بینیم و با او ارتباط نداریم، ولی نور وجود او بر دل‌های ما می‌تابد و برکات معنوی را از این طریق دریافت می‌کنیم.
اما باید توجه داشت که ما در دوران غیبت امام زمان (عج) از راهنمایی‌های ایشان محرومیم و حق نداریم هیچ دیدگاهی را چه در مسائل دینی و چه در امور اجتماعی یا غیر دینی به آن حضرت نسبت دهیم. زیرا هیچ فرد یا گروه خاصی به‌عنوان نماینده یا جانشین امام در دوران غیبت تعیین نشده است و اساساً جایگاه و اختیارات امام معصوم به‌گونه‌ای نیست که غیر معصوم بتواند نیابت آن را بر عهده بگیرد.
البته همان‌گونه که در دوران حضور ائمه (ع) کسانی که به آن بزرگواران دسترسی نداشتند موظف بودند به عالمان دین و راویان احادیث مراجعه کنند و بهترین برداشت ممکن دربارهٔ احکام و آموزه‌های شریعت را از این طریق به‌دست آورند، در دوران غیبت نیز همین روش عقلایی باید مبنا قرار گیرد؛ ولی هیچ‌ فرد، گروه یا گرایش خاص در میان عالمان دین نمی‌تواند خود را نمایندهٔ آن حضرت یا بیان‌کنندهٔ انحصاری دیدگاه ایشان معرفی کند و این مردم هستند که باید در فضایی آزاد، سخن همهٔ محققان و دانشمندان را بشنوند و با بررسی توان علمی و تقوا و تعهد آنها، از میان دیدگاه‌های گوناگون، نظری را که مطمئن‌تر تشخیص می‌دهند برگزینند و آنچه را می‌فهمند، نه به‌عنوان نظر قطعی قرآن و عترت، بلکه به‌عنوان بهترین گزینهٔ ممکن از میان برداشت‌هایی خطاپذیر از دین، مبنای عمل قرار دهند.

۳. تطبیق نشانه‌ها و تعیین وقت
اگرچه در منابع حدیثی شیعه روایات متعددی دربارهٔ نشانه‌های ظهور امام عصر (عج) نقل شده است، ولی اولاً شیوهٔ نقل هیچ‌یک از این احادیث به‌گونه‌ای نیست که بتوان به‌صورت قطعی آن را به پیشوایان دین نسبت داد و ثانیاً بر فرض صحیح بودن چنین مطالبی، احتمال خطا در تعیین مصادیق آن بسیار بالاست.
علاوه بر سوء استفادهٔ فراوانی که جریان‌های قدرت در دوره‌های گوناگون از احادیث آخرالزمان و نشانه‌های ظهور انجام داده‌اند و نمونه‌های آن در تاریخ مکتوب قابل بازیابی است، اشتباهات متعددی نیز در این زمینه از دانشمندان و بزرگانی گزارش شده است که در نیت خیر آنها تردیدی نداریم و تحلیل‌هایشان را با منافع سیاسی مرتبط نمی‌دانیم. برخی از این علما صدها سال پیش در آثار خود، علائم ظهور را با شرایط دوران خود تطبیق داده و آینده‌ای نزدیک را به‌عنوان هنگام ظهور مشخص کرده بودند، ولی گذشت زمان، خطای آنها را آشکار ساخت و همین کار، بهانه‌هایی را به دست کسانی داد تا اساس باورهای صحیح دینی را نیز زیر سؤال ببرند یا به سخره بگیرند.

⭕️ @hamidhossaini

💢 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۴۷ تا ۵۲ سورهٔ انعام 💢

✳️ قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ ﴿۴۷﴾
⬅️ بگو: «به نظر شما اگر عذاب خدا ناگهان یا آشکارا به سراغتان آید، آیا جز گروه ستمکاران نابود می‌شوند؟»

🔺توضیح مفهوم «أرأیتکم» در ترجمهٔ آیهٔ ۴۰ همین سوره بیان شد.

✳️ وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۴۸﴾
⬅️ و فرستادگان را نمی‌فرستیم مگر به‌عنوان افرادی مژده‌دهنده و هشداردهنده؛ پس هر کس ایمان آورَد و اصلاح کند، نه هیچ بیمی بر آنها می‌رود و نه اندوهگین می‌شوند.

🔺با توجه به نکره بودن «خوف» در ترجمه از «هیچ» استفاده شد.

✳️ وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿۴۹﴾
⬅️ و کسانی که آیات ما را دروغ شمردند، به‌خاطر نابه‌کاری‌هایی که می‌کردند، دچار عذاب می‌شوند.

🔺توضیح معنای «مسّ» در ترجمهٔ آیهٔ ۸۰ سورهٔ بقره گذشت.
🔺معنای «فسق» در ترجمهٔ آیهٔ ۲۶ سورهٔ بقره بیان شد.

✳️ قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ ﴿۵۰﴾
⬅️ بگو: «به شما نمی‌گویم گنجینه‌های خدا نزد من است؛ و غیب نمی‌دانم؛ و به شما نمی‌گویم من فرشته‌ام. جز آنچه را که به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم.» بگو: «آیا نابینا و بینا یکسانند؟ پس آیا نمی‌اندیشید؟»

🔺همان‌گونه که قبلاً بیان شد، رایج‌ترین تعبیر این دوران دربارهٔ جهان غیب، «ماوراء» است که به امور پنهان از حواس و حقایق برتر از ماده اشاره دارد؛ ولی در این آیه با توجه به شیوهٔ کاربرد واژه بهتر است در ترجمه از خودش که در فارسی نیز به‌کار می‌رود استفاده شود.

✳️ وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿۵۱﴾
⬅️ و به‌وسیلهٔ آن به کسانی هشدار بده که از برانگیخته و گردآورده شدنشان به‌سوی خداوندگارشان بیم دارند و جز او هیچ سرپرست و اعمال نفوذ کننده‌ای ندارند؛ باشد که پروا کنند.

🔺توضیح معنای «حشر» در ترجمهٔ آیهٔ ۲۰۳ سورهٔ بقره بیان شد.
🔺معنای «شفاعت» و دلیل دقیق نبودن ترجمهٔ مشهور آن به «وساطت»، در ترجمهٔ آیهٔ ۴۸ سورهٔ بقزه توضیح داده شد.

✳️ وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿۵۲﴾
⬅️ و کسانی را که بامدادان و شامگاهان خداوندگارشان را می‌خوانند، در حالی که رخسار او را می‌جویند، از خود مران. نه چیزی از حساب آنها بر عهدهٔ توست و نه چیزی از حساب تو بر عهدهٔ آنهاست، که آنان را برانی و در نتیجه از ستمکاران باشی.

🔺اغلب مترجمان «وجه الله» را به‌معنی «خشنودی خدا» دانسته‌اند، در حالی که در ترجمهٔ آیهٔ ۱۱۵ سورهٔ بقره آن را «روی و رخسار خدا» ترجمه کرده‌اند. اگرچه مقصود نهایی از این تعبیر مجازی همان خشنودی خداست، ولی همان‌گونه در متن قرآن از چنین تعبیری استفاده شده، خوب است در ترجمه نیز همین شیوهٔ بیان به‌کار گرفته شود.
🔺«ف» در «فتکون» برای تفریع است و بر همین اساس، «در نتیجه» ترجمه شد.

🔸این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

⭕️ @hamidhossaini

💢 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۴۲ تا ۴۶ سورهٔ انعام 💢

✳️ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ ﴿۴۲﴾
⬅️ و به‌راستی به‌سوی امت‌هایی که پیش از تو بودند، فرستاده اعزام کردیم؛ پس آنها را به سختی‌ و خسارت‌زدگی گرفتار ساختیم، باشد که التماس کنند.

🔺با توجه به اینکه مفعول «أرسلنا» در متن آیه ذکر نشده، بهتر است در ترجمه نیز آن را آشکار نکنیم؛ لذا «ارسال» به‌ «اعزام فرستاده» ترجمه شد تا روان و دقیق باشد.
🔺توضیح معنای «بأساء» و «ضراء» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۷۷ سورهٔ بقره بیان شد.
🔺مادهٔ «ضرع» در اصل به‌معنی «درخواست همراه با خشوع و فروتنی» است که در تعابیر رایج فارسی به آن «التماس کردن» می‌گویند.

✳️ فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾
⬅️ پس چرا آن‌گاه که سختی ما به آنها رسید، التماس نکردند؟ چون دل‌هایشان سنگ شده و شیطان آنچه را انجام می‌دادند برایشان آراسته بود.

🔺 «ولکن» در این سیاق برای بیان دلیل و پاسخ پرسشی که پیش از آن مطرح شده آمده است؛ لذا به «چون» ترجمه شد.
🔺دلیل استفاده از تعبیر «سنگ» در معادل «قساوت» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۳ سورهٔ مائده توضیح داده شد.

✳️ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ ﴿۴۴﴾
⬅️ پس چون آنچه را به ایشان گوشزد شده بود فراموش کردند، درهای همه چیز را به رویشان گشودیم؛ تا اینکه وقتی به‌خاطر آنچه به ایشان داده شده بود شادی کردند، ناگهان گرفتارشان ساختیم و یک‌باره سر خورده شدند.

🔺 «إبلاس» به‌معنای «نومیدی شدید همراه با سرافکندگی و اندوه» است. در تعابیر رایج فارسی برای این مفهوم از «سر خوردگی» استفاده می‌شود.

✳️ فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۵﴾
⬅️ پس ریشهٔ گروهی که ستم کردند کنده شد و همهٔ سپاس‌ها و ستایش‌ها از آنِ خداست، خداوندگار جهان‌ها.

🔺«دابر» به‌معنای «دنباله و پشت» است و «قطع دابر» کنایه از نابودی کامل و ادامه نیافتن است. در تعابیر رایج فارسی برای بیان این مفهوم از «کندن ریشه» استفاده می‌شود.
🔺توضیحات مربوط به معنای «الحمد لله رب العالمین» در ترجمهٔ آیهٔ دوم سورهٔ فاتحه بیان شد.

✳️ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِهِ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ ﴿۴۶﴾
⬅️ بگو: «به نظر شما اگر خدا شنوایی و دیدگانتان را بگیرد و بر دل‌هایتان مُهر و موم نهد، کدام معبودی جز خدا می‌تواند آن را برایتان بیاورد؟» بنگر چگونه نشانه‌ها را دگرگون و جایگزین می‌کنیم، آن‌گاه آنها رویگردان می‌شوند.

🔺 توضیح معنای «أرأیت» در ترجمهٔ آیهٔ ۴۰ همین سوره گذشت.
🔺 توضیح معنای «ختم» در ترجمهٔ آیهٔ هفتم سورهٔ بقره بیان شد.
🔺«تصریف» به‌معنی «دگرگونی و جابه‌جایی» است.
🔺 «صدف» در اصل به‌معنای «برخورد با کنار و پهلو» است و وقتی با «عنِ» ظاهر یا مقدر همراه باشد معنای «روی گرداندن» را بیان می‌کند.

🔸این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.


#ترجمه_گروهی_قرآن

⭕️ @hamidhossaini

💢 دینی که قرار بود آسان باشد، ولی ... 💢

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مبعث خود را آغازی برای آسان‌سازی امور دینی می‌دانست و می‌فرمود:

🔻بُعِثْتُ إِلَيْكُمْ بِالْحَنَفِيَّةِ اَلسَّمْحَةِ اَلسَّهْلَةِ اَلْبَيْضَاءِ.

📚 بحار الأنوار ج۳۰ ص۵۴۸

🔺به‌سوی شما برانگیخته شدم تا دین حق‌طلبانه‌ٔ پاکی را که چشم‌پوشی می‌کند و آسان می‌گیرد بیاورم.

در شریعت جدید قرار بود احکام دشوار شریعت‌های گذشته تسهیل شود و به‌جای آن، انسانیت و گذشت و مهربانی اولویت پیدا کند. در امور عبادی نیز قرار بود به‌جای نکته‌سنجی در جزئیات و ظواهر، ارتباط خاشعانه با خدا در اولویت باشد. لذا وقتی از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پرسیدند: وضو گرفتن با آبی که مردم از آن استفاده کرده‌اند را ترجیح می‌دهید یا بهتر است آبی پاک و دست‌نخورده پیدا کنیم؟ فرمود:

🔻لاَ بَلْ مِنْ فَضْلِ وَضُوءِ جَمَاعَةِ اَلْمُسْلِمِينَ؛ فَإِنَّ أَحَبَّ دِينِكُمْ إِلَى اَللَّهِ اَلْحَنِيفِيَّةُ اَلسَّمْحَةُ اَلسَّهْلَةُ.

📚 من لا یحضره الفقیه ج۱ ص۱۲

🔺نه، همان آب مازاد استفاده‌شدهٔ وضوی مسلمانان را بیشتر می‌پسندم؛ زیرا محبوب‌ترین دینداری شما برای خدا حق‌طلبی همراه با چشم‌پوشی و آسان‌گیری است.

اما آیا آنچه عموم مردم از قوانین و شریعتی که به آنها معرفی می‌شود احساس می‌کنند، اولویت اخلاق و انسانیت و آسان‌گیری است؟

#حدیث

⭕️ @hamidhossaini