🔹آیت الله حائری شیرازی🔹

🔸ولایت، اولویت دادن به خداوند است🔸

وقتی کسی را نصیحت می‌کنید که به حرف پدرش که مثلاً نامش «حسن» است، گوش کند، هیچ‌گاه به او نمی‌گویید که حرف حسن‌آقا را گوش بده؛ بلکه می‌گویید: «حرف پدرت را گوش بده». وصف پدری را ذکر می‌کنید؛ یعنی پدر چون حق پدری بر تو دارد، باید حرفش را گوش بدهی. یا مثلاً به افسری که تخطی یا تخلف کرده است، نمی‌گویید که حرف آقای فلان را گوش کن؛ بلکه می‌گویید: «حرف فرمانده‌ات را گوش کن». به‌جای ذکر اسم او، شغل و موقعیت او را ذکر می‌کنید. چون از لحاظ فرمانده بودن، واجب‌الاطاعه است؛ نه از لحاظ اسمش.

خداوند هم می‌گوید «النَّبِيُّ أَوْلى بالمؤمنین ... » و اسم حضرت را نمی‌برد؛ چون نبی یعنی کسی که خبری را می‌دهد؛ یعنی خدا وی را مطلع کرده است و او اطلاعات خدایی را بیان می‌کند. نبی یعنی کسی که از سوی خدا خبر می‌آورد. کسی که ولایت دارد، معنایش این است که چون از سوی خدا آمده، اولویت دارد؛ پس معنایش برمی‌گردد به اولویت خداوند. ولایت یعنی اینکه انسان طوری بشود که خواست خدا برای او مهم‌تر از خواست خودش باشد.

📖 تمثیلات علمی، صفحه ٣۶

@haerishirazi