در دنیایی که مصرف‌گرایی بر همه‌چیز حاکم شده، آیا آزادی، چیزی جز توهمی خوشایند است؟ وقتی مردم در دام نیازهای مادی نگه داشته می‌شوند، وقتی زندگی‌شان در چرخشی بی‌پایان از کار، خرید و سرگرمی خلاصه می‌شود، آیا هنوز فرصتی برای اندیشیدن به ماهیت واقعی قدرت باقی می‌ماند؟ آن‌که رفاه می‌دهد، آیا می‌خواهد مردم آسوده باشند، یا تنها می‌خواهد آن‌ها را از اندیشیدن به تغییر بازدارد؟

■پس شاید ویدیو، تنها یک تصویر ساده نباشد، بلکه تجلی تمام آن چیزی باشد که در ساختارهای اجتماعی و سیاسی رخ می‌دهد. دستی که یاری می‌دهد، اما نه برای رهایی، که برای حفظ وابستگی. سیاستمداری که از تغییر می‌گوید، اما نه برای دگرگونی، که برای استحکام قدرت خویش. مردمی که گمان می‌کنند در حال پیشرفت‌اند، اما در حقیقت، تنها در دایره‌ای از وابستگی می‌چرخند.

□و پرسش نهایی این است: آیا آزادی، تنها سرابی است که حاکمان پیش چشم مردم نگه می‌دارند؟ آیا آن‌که امروز یاری می‌رساند، فردا همان کسی نخواهد بود که سقوط را رقم می‌زند؟ شاید تاریخ، چیزی جز تکرار همین صحنه نباشد: آن‌که بر مسند قدرت است، یاری می‌دهد، اما هرگز به گونه‌ای که مردم بتوانند روزی بی‌نیاز از او باشند. این، بازی بی‌پایان قدرت است؛ و این، حقیقتی است که بسیاری از چشم‌ها آن را می‌بینند، اما اندکی جرأت دارند که آن را باور کنند.

❇️ فرا نو، نگاهی نو
▶️ @faraaano