➖ «شروط مذاکره ایران و آمریکا»
حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی، در یادداشتی با این عنوان در صفحه‌ی شخصی خود نوشت:
مذاکره ایران و آمریکا «سه شرط اساسی» دارد، تا از سوی یکدیگر جدّی تلقی گردد:
۱)به رسمیت شناختن طرفین: از آنجا که آمریکا تا کنون دولت ایران را به رسمیت می‌شناخته و حتی در خصوص رییس جمهور پیشین نیز پیام تسلیت ارسال نموده است، ضرورت دارد تا ایران نیز دولت آمریکا را به رسمیت شناخته و متقابلا برای انتخاب ترامپ «پیام تبریک» ارسال نماید؛
۲)اعلام صریح آمادگی دو کشور برای مذاکره جامع و مستقیم، از سوی مسئولین رسمی دولت‌های هر کشور؛
۳)اجتناب از اعلام هر گونه پیش‌شرط از سوی طرفین: نمی‌توان در میان یک مصاحبه و به صورتی مشروط و محتاط و چند پهلو و با طرح پیش‌شرط‌هایی که خودْ موضوعِ مذاکره‌اند و چگونگی آن باید در حین مذاکره معلوم گردد، تمایل شخصی به مذاکره را اعلام و پذیرش آن را موکول به اعلام رسمی طرف مقابل نمود!!؛ آن هم در شرایطی که مسئولیت رسمی اعلام شده‌ای در این زمینه وجود ندارد.
این در حالی است که مقدمات این امر ، لزوما باید از طریق «دیپلماسی پنهان» میان دو کشور مورد توافق قرار گیرد؛ این‌که:
الف)نمایندگان دو کشور برای آغاز مذاکره رسمی توافق نمایند؛
ب)بر عدم اعلام هر گونه پیش‌شرط مذاکراتی از سوی طرفین تفاهم کنند؛
ج)در خصوص زمانِ شروع و کیفیت اعلام رسمی آغاز مذاکرات توافق شود.
چراکه آمادگی و موافقت برای مذاکره میان ایران و آمریکا را، به علت مخالفان و دشمنان فراوان داخلی و خارجی آن، باید پس از توافق نهایی میان دو طرف اعلام نمود. این خطایی همیشگی در انجام کارهای مهم در کشور است که ایران، پیش از توافق جهت آغاز مذاکره مستقیم با آمریکا، به اعلام پیش‌شرط‌های خود از راه دور می‌پردازد و قبول آن‌ها را منوط به اعلام طرف مقابل می‌کند؛ و به همین جهتْ اصل مذاکره، پیش از آنکه جدّی گرفته شود، به محاق می‌رود. در واقع این نوع اعلام آمادگی، معنایی جز «عدم آمادگی» نخواهد داشت؛ چراکه ایران از ترس مذاکره مستقیم، همیشه مذاکره از راه دور و از طریق مصاحبه‌ی افراد غیر مسئول اما دارای مقام را ترجیح داده است!!
اتخاذ سیاست «نمد مالی» در شرایط فعلی کشور، خطایی ناراست است!
@ensafnews
حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی، در یادداشتی با این عنوان در صفحه‌ی شخصی خود نوشت:
مذاکره ایران و آمریکا «سه شرط اساسی» دارد، تا از سوی یکدیگر جدّی تلقی گردد:
۱)به رسمیت شناختن طرفین: از آنجا که آمریکا تا کنون دولت ایران را به رسمیت می‌شناخته و حتی در خصوص رییس جمهور پیشین نیز پیام تسلیت ارسال نموده است، ضرورت دارد تا ایران نیز دولت آمریکا را به رسمیت شناخته و متقابلا برای انتخاب ترامپ «پیام تبریک» ارسال نماید؛
۲)اعلام صریح آمادگی دو کشور برای مذاکره جامع و مستقیم، از سوی مسئولین رسمی دولت‌های هر کشور؛
۳)اجتناب از اعلام هر گونه پیش‌شرط از سوی طرفین: نمی‌توان در میان یک مصاحبه و به صورتی مشروط و محتاط و چند پهلو و با طرح پیش‌شرط‌هایی که خودْ موضوعِ مذاکره‌اند و چگونگی آن باید در حین مذاکره معلوم گردد، تمایل شخصی به مذاکره را اعلام و پذیرش آن را موکول به اعلام رسمی طرف مقابل نمود!!؛ آن هم در شرایطی که مسئولیت رسمی اعلام شده‌ای در این زمینه وجود ندارد.
این در حالی است که مقدمات این امر ، لزوما باید از طریق «دیپلماسی پنهان» میان دو کشور مورد توافق قرار گیرد؛ این‌که:
الف)نمایندگان دو کشور برای آغاز مذاکره رسمی توافق نمایند؛
ب)بر عدم اعلام هر گونه پیش‌شرط مذاکراتی از سوی طرفین تفاهم کنند؛
ج)در خصوص زمانِ شروع و کیفیت اعلام رسمی آغاز مذاکرات توافق شود.
چراکه آمادگی و موافقت برای مذاکره میان ایران و آمریکا را، به علت مخالفان و دشمنان فراوان داخلی و خارجی آن، باید پس از توافق نهایی میان دو طرف اعلام نمود. این خطایی همیشگی در انجام کارهای مهم در کشور است که ایران، پیش از توافق جهت آغاز مذاکره مستقیم با آمریکا، به اعلام پیش‌شرط‌های خود از راه دور می‌پردازد و قبول آن‌ها را منوط به اعلام طرف مقابل می‌کند؛ و به همین جهتْ اصل مذاکره، پیش از آنکه جدّی گرفته شود، به محاق می‌رود. در واقع این نوع اعلام آمادگی، معنایی جز «عدم آمادگی» نخواهد داشت؛ چراکه ایران از ترس مذاکره مستقیم، همیشه مذاکره از راه دور و از طریق مصاحبه‌ی افراد غیر مسئول اما دارای مقام را ترجیح داده است!!
اتخاذ سیاست «نمد مالی» در شرایط فعلی کشور، خطایی ناراست است!
@ensafnews