شما احتمالا حوصله كليپ ٧٠ ثانيه اى بالا را نداريد زيرا ظرف سه روز گذشته توسط حجم عظيم محتواهاى ارزشيهاى شيعه و سنى له شده ايم اما اگر ببينيد متوجه ميشويد كه چهار كليپ پر احساس هر دو طرف مسلمان اما متنفر از هم را كه ببينيد چيزهايي متوجه ميشويم
( در كليپ دوم مجاهدين وعده كربلا ميدهند😔)
١)
به نظر ميرسد ج ا ايران ظرف چهل و چهار سال گذشته سرمايه گذاريهاى سياسى- مذهبى خوب نداشته است:
✔️افغانستان حمايت از برهان الدين ربانى و حكمتيار ؛ نتيجه : شكست، تنها ماندن احمد شاه مسعود، پيروزى طالبان، قتل ديپلماتهاى ايران، عدم حل هيرمند

✔️بوسنى : اعزام نيرو، هزينه عظيم نتيجه : اخراج توسط آمريكاييها
✔️لبنان : هزينه هاى ميلياردى ظرف چهل سال جهت برپا نگه داشتن حزب الله، نابودى ظرف دو هفته
✔️سوريه: صدها كشته تحت عنوان مدافع حرم + هزينه (؟) ميليارد دلارى برپا نگه داشتن رژيم بشار اسد ،كه در زمينه سركوب مردمانش با بمباران و زندان و شكنجه و … بسيار بدنام است
نتيجه : اخراج با خفت نيروهاى ايرانى، سرنوشت نامعلوم سرمايه گذاريهاى بيت المال، منفوريت شديد ايران، تشديد جنگ خانمانسوز سنى- شيعه، نابودى هلال شيعى
عراق : جلوگيرى از توسعه داعش( موفق)
——-
٢)
تحليل راهبرد جمهورى اسلامى در سوريه ابعاد بسيار فراتر از سواد نگارنده دارد: سياسى، نظامى، امنيتى، فرهنگى و مذهبى و من درباره مورد آخر مايلم به نكته اى اشاره كنم
٣)
از سال ٢٠١٤ برخى از مداحان؛ گويا نقش روابط عمومى نهادهاى نظامى را بازى كردند تا با جاانداختن عنوان هوشمندانه "مدافعين حرم"، با اشعار و نوحه هاى خاص، يك وجه عقيدتى به حضور نيروهاى نظامى ج ا بدهند. افراطي گرى شيعى متقابلا افراطى گرى تكفيريها را دامن زد كه در فيلمهاى منتشر شده اين روزها هر دو گروه ميكوشند تا با جلاد نشان دادن طرف مقابل و مظلوم نمايى از خود، به آتش اين تنفر بدمند.
٤)
محسن حسام مظاهرى در نوشته اخيرش اشاره مهمى دارد :

امروز که رسانه‌ها لحظه به لحظه اخبار سقوط سوریه و پیشروی معارضین حکومت آن‌هم بدون هیچ مقاومتی از جانب ارتش و قوای حکومتی را مخابره می‌کنند، می‌توان دریافت که راهبرد مداخله‌ و مشارکت مستقیم ایران در جنگ داخلی سوریه و جذب و بسیج و گسیل نیروهای ایرانی و پاکستانی و افغانستانی به آن کشور برای دفاع از دولت اسد چه میزان با منافع ملی و واقعیت‌های مناسبات منطقه‌ای و جهانی همخوان بوده است.
بدترین بخش سیاست مذکور، پوشش مذهبی (و مشخصاً شیعی) دادن به حضور در جنگ سوریه و عراق تحت عنوان «دفاع از حرم» بود که به‌عنوان ابزاری برای کسب مشروعیت و جلب همراهی و مشارکت بدنه‌ی مذهبی جامعه و تهییج و تحریک عواطف مذهبی به‌کار رفت، اما در عمل بستری برای انباشت خشم و نفرت‌ و شکاف فرقه‌ای و تراکم خشونت‌های مذهبی شد؛ آن‌هم در منطقه‌ای که تاریخی خونین از این منازعات دارد.

٤)
در بعضى هيئات مذهبى چه خوب كه بانيان بينديشند كه هدف ترويج اخلاق و ديندارى است يا متنفر سازى از اهل تسنن؟ افتراق بيشتر مسلمين؟
درسهاى زيادى پيش روى ماست
———-
مقاله كامل حسام مظاهرى
https://t.me/mohsenhesammazaheri/5203