مذاکره؛ با کدام پشتوانه؟✍فرشاد محسن زاده
🔹مذاکره تنها واژه سیاسی است که در ساحت سیاست ایران خود مهجور و تابو است و در میان دولتمردان و حاکمان ایران امروز مذاکره خود نیز نیازمند مذاکره است دست کم از۳۴ سال پیش پس ازانتشار مقاله “مذاکره مستقیم” سیدعطالله مهاجرانی تاکنون هنوز مذاکره از مجادله فراتر نرفت!
🔹فارغ از نگاه بنیادگرایان آن روز و امروز که مذاکره با آمریکا یک تابو تلقی میشد و میشود و از نگاه تکنوکراتهای دیروز و رفرمیستهای امروز یک ضرورت اجتناب ناپذیر بوده و هست، اما هیچگاه مخالفان و موافقان میز مذاکره با آمریکا از خود نپرسیدند مذاکره آدابی در حوزه روابط بین الملل، آن هم با قدرت نخست جهان دارد که اگر تدبیر نشود، همانند عشق یکسرهای است که فقط موجب دردسر خواهد بود.
در روابط بین الملل و دنیای سیاست و بازی قدرتها چه منطقه ای، بین المللی و یا جهانی فقط دو کشور مذاکره کننده، تصمیم ساز و تصمیم گیر نیستند گاهی اوقات کشورهای به ظاهر خارج از چارچوب مذاکره ترسیم کننده محور، تعیین کننده خط و مشی و حتی رقم زننده نتیجه مذاکره نیز هستند.
🔹منافع و مضار کشورها گسسته و پیوسته درچرخش عرصه جهانی قدرت خواسته و ناخواسته به گونهای با هم پیوند میخورند که حتی نا نشسته بر سر میز مذاکره بر نتیجه مذاکره اثر مستقیم و غیرمستقیم میگذارند.
آیا براستی ایران به تنهایی و خارج از گردونه قدرت منطقه ای، بین المللی و جهانی در ابراز علاقه و یا مخالفت برای مذاکره با آمریکا قادر است توسط گروهی موافق پا پیش و یا گروهی مخالف پا پس بگذارد بی آنکه عوامل درون زا و برون زای مولفههای قدرتهای منطقهای را در مذاکره ببیند و بسنجد.
🔹قدر مسلم تمامی مولفههای قدرت برای یک کشور بر سر میز مذاکره با هدف افزایش قدرت چانه زنی بعنوان پشتوانه عظیم ضروری است تا بدون لکنت زبان بتواند خواستههای منطقی یک ملت را که در آن مذاکره نمایندگی میکند بر زبان بیاورد و طرف مذاکره نیز با آگاهی از این مولفههای قدرت دست کم بر سر میز مذاکره منصفانه و در شرایط برابر حضور یابد.
🔹آیا براستی ایران در چنین وضعیتی قرار دارد؟ آیا همه یا اکثر مولفههای قدرت را برای مذاکره داراست؟ از مولفههای قدرت بین المللی تا اقتصادی، حمایت مردمی تا اقتدار نظامی، یا حتی ایران امروز قدرت چانه زنی و اقتدار ملی دهههای پیشین را داراست؟
🔹امروزه در حوزه روابط بین الملل ما با بسیاری از کشورها و حتی ازهمسایگان شمالی و جنوبی تا شرقی و غربی اندک نشانهای از ابراز علاقه مندی برای مذاکره ایران با آمریکا در آنان نمیتوان یافت چرا که رونق منطقهای و بین المللی آنان در بی رونقی و عدم مذاکره ایران و آمریکا و حل نشدن مناقشات تهران- واشینگتن بیشتر نمود عینی مییابد.
ادامه دارد...
➖جهت مشاهده ادامه مطلب کلیک کنید:
https://www.didarnews.ir/fa/news/178983/#دیدار_نیوز
didarnews.ir@didarnews1|
@didarnewsir