همه دلتنگیم، کلافهایم، همه نیاز داریم که به خودمون برسیم، خرید کنیم، همه نیاز داریم که کار کنیم، پول دربیاریم، به شخصه برای این قضیه در وهله اول باید برم بیرون و نمیتونم از توی خونه درامد داشته باشم ،همه خسته شدیم، هیچکس کار متفاوت و خیلی فوقالعادهای برای سرگرم کردن خودش توی خونه نداره، چند هفته خونهنشینی برای همه زیاد و طاقتفرساست، خود من ۱ هفته زودتر از تمام شماها بخاطر بیماریم خونهنشین شدم، با وجود تمام اینها اما؛ یعنی واقعا تصور اینکه دو ماه بعد خیلی از آدمهای اطرافمون دیگه پیشمون نباشن کافی نیست تا توی خونه بمونیم؟