ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می‌کوبیم یا روی تاقچه می‌گذاریم ؛ یک وفاداری کاذب. خود ما به عکس‌هایی که به دیوارهای اتاقمان می‌کوبیم نگاه نمی‌کنیم، یا خیلی به ندرت و تصادفا نگاه میکنیم. ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آن‌ها عادت می‌کنیم. عکس فقط برای مهمان است.

#رونوشت_بدون_اصل #نادر_ابراهیمی

"هر روز چند دقیقه با ادبیات ایران"
به کانال داستان شما بپوندید
‏