#قصه_و_داستان

پیرمردی با پسر، عروس و نوه‌اش زندگی می‌کرد. او دستانش می‌لرزید و چشمانش خوب نمی‌دید و به سختی می‌توانست راه برود. هنگام خوردن شام، غذایش را روی میز ریخت و لیوانی را بر زمین انداخت و شکست.
پسر و عروس از این کثیف‌کاری پیرمرد ناراحت شدند و گفتند: "باید درباره پدربزرگ کاری بکنیم، وگرنه تمام خانه را به هم می‌ریزد." آنها یک میز کوچک در گوشه‌ی اتاق قرار دادند و پدربزرگ مجبور شد به تنهایی آنجا غذا بخورد. بعد از اینکه یک بشقاب از دست پدربزرگ افتاد و شکست، دیگر مجبور بود غذایش را در کاسه‌ی چوبی بخورد. هر وقت هم خانواده او را سرزنش می‌کردند، پدربزرگ فقط اشک می‌ریخت و هیچ نمی‌گفت.
یک روز عصر، قبل از شام، پدر متوجه پسر چهار ساله‌اش شد که با چند تکه چوب بازی می‌کرد. پدر رو به او کرد و گفت: "پسرم، چی درست می‌کنی؟" پسر با شیرین‌زبانی گفت: "برای تو و مادر جانم کاسه‌های چوبی درست می‌کنم که وقتی پیر شدید در آنها غذا بخورید."

✍ یادمان بماند که: "زمین گرد است..."
این داستان یادآوری می‌کند که با بزرگان مهربان و با احترام برخورد کنیم. رفتار ما با دیگران به نسل‌های آینده منتقل می‌شود و به خود ما بازمی‌گردد. همانگونه که با دیگران رفتار می‌کنیم، با ما رفتار خواهد شد.