داربانان آتی

▪️«شب مژگان احمدیه»
به پاسداشت چند دهه فعالیت در حوز‌ه فرهنگ،کودک و طبیعت ،صلح ، مجله بخارا با همکاری فصلنامه صنوبر و خانه اندیشمندان علوم انسانی شبی را به تجلیل از ایشان اختصاص داده‌اند .
در این نشست که هشتصد و بیست وششمین شب از سلسله شب‌های بخارا است و شنبه یازدهم اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۵در فرهنگسرای نیاوران برگزار خواهد شد . عبدالحسین وهاب‌زاده ،شیوا دولت‌آبادی ، مینو مرتاضی لنگرودی ،کمال اطهاری،احمد محیط طباطبایی ، علی دهباشی و مانیا شفاهی سخنرانی خواهند کرد .
مژگان احمدیه متولد ۱۴مرداد۱۳۳۸ لاهیجان ،دانش آموختهٔ مهندسی جنگل و طراحی سبز از دانشگاه گیلان و اصفهان است . او سالها فعالیت در طراحی فضاهای سبز شهری وآموزش محیط‌زیست را در کارنامهٔ خود دارد . فعالیت محیط‌زیستی او در حوزهٔ کودک وطبیعت  ازسال ۱۳۷۳ در موزهٔ حیات‌وحش ایران آغاز و تاکنون نیز این فعالیت ،بویژه در جهت تامین تجربهٔ طبیعت برای کودکان ادامه دارد. آشنایی با استاد وهاب‌زاده در موزه ، نقطه عطفی در زندگی او بوده  به گونه‌ای که با طرح ایدهٔ مدارس طبیعت و فعالیت چندین ساله در دو مدرسه طبیعت وارش در کیاشهر وباغ درباغ گیاه‌شناسی تهران، تجارب ارزشمندی را برای او به ارمغان آورد. اوهمچنین سالها به‌عنوان عضو کمیته ملی موزه‌های ایران (ایکوم)در حوزه فرهنگ ومیراث طبیعی فعالیت کرده وبه‌عنوان موزه‌دار نمونه درسال ۷۶ انتخاب شده است.  ایشان سالها به‌عنوان یک مدیر باورمند در تهیه طرح‌های سبز پایدار شهری مشغول  وسپس به‌عنوان مدیر ومسئول پروژه ، عضو هیئت مدیره و مدیرعامل  در مهندسان مشاور معمار و شهرساز فرنهاد ،در تهیه طرح‌های توسعهٔ شهری و محیط‌زیست پایدار فعالیت داشته است. او همچنین در چاپ ونشر چند کتاب مرجع محیط‌زیست  چون شناخت محیط‌زیست ، تنوع حیات (وهاب‌زاده) ، پستانداران ایران برای کودکان (ضیائی) اکولوژی نوجوانان (منصوری)  مشارکت موثر داشته است.درسال ۱۳۹۸ تا۱۴۰۰ مژگان احمدیه به‌عنوان مدیر توسعهٔ محلهٔ فرحزاد ،حامل دانش وتجربهٔ بی‌بدیلی در جلب مشارکت ذینفعان، برای توسعهٔ محله بوده است. اوهمچنین عضو نهاد مادران صلح ایران است ودر ترویج صلح و مدارا و دگرپذیری، فعالیت داوطلبانه داردو  عضو هیئت مدیره وشورای آموزش انجمن حمایت از حقوق کودکان بوده ودر جهت تامین تجربه طبیعت برای کودکان تحت عنوان حق کودک وطبیعت وبه‌منظور افزودن آن در پیمان نامهٔ جهانی حقوق کودک ، داوطلبانه فعالیت می‌کند.
فرهنگسرای نیاوران، خیابان پاسدارن، مقابل پارک نیاوران، سالن خلیج فارس برگزار خواهد شد .
▫️لطفا لیوان شخصی به همراه داشته باشید

@senobarmag

«بازی‌های مخاطره‌آمیز» به فعالیت‌هایی گفته می‌شود که همراه با هیجان و عدم قطعیت هستند و ممکن است به آسیب‌های جسمی کوچک یا گم‌شدن منجر بشوند.

▪️ مطالعاتی که طی دو دهه گذشته انجام شده، نشان می‌دهند که بازی‌های مخاطره‌آمیز، به‌ویژه در فضاهای باز، نه تنها استرس و اضطراب کودکان را کاهش می‌دهند، بلکه مهارت‌های مدیریت هیجانات را نیز تقویت می‌کنند. دکتر هلن داد از دانشگاه اکستر انگلستان معتقد است که چنین فعالیت‌هایی کودکان را با واکنش‌های جسمی مانند ترشح آدرنالین آشنا می‌کند و کودکان یاد می‌گیرند که چگونه با احساساتی چون ضربان قلب بالا و هیجان شدید کنار بیایند و آن را مدیریت کنند.

▪️سابقۀ پژوهش دربارۀ بازی‌های پرریسک به ۱۹۹۶ بازمی‌گردد، زمانی که نروژ قانونی را در زمینۀ ایمنی زمین‌های بازی تصویب کرد. این قانون الزام می‌کرد که تجهیزاتی مانند دستگیره‌ها و وسایلی که خطر آسیب‌دیدگی را به حداقل می‌رسانند، به زمین‌های بازی اضافه شوند. چند سال بعد، الن سندستر روانشناس، متوجه شد که تجهیزات زمین‌های بازی دارند حذف می‌شوند و امکان بازی‌های مخاطره‌آمیز کمتر و کمتر می‌شود. این موضوع از نظر او نگران‌کننده بود. چرا که مطالعاتش نشان می‌داد کودکانی که فرصت ماجراجویی‌ دارند، در آینده کمتر به رفتارهای پرخطر روی می‌آورند.

▪️فواید بازی‌های مخاطره‌آمیز حتی برای سازمان‌های ایمنی نیز قابل چشم‌پوشی نیست. پملا فوسلی، رئیس یک سازمان پیشگیری از آسیب در کانادا، دربارۀ این نوع بازی‌ها می‌گوید: مزایای اجتماعی، جسمی و روانی این بازی‌ها به‌قدری گسترده است که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. با این حال، نگرش‌ها نسبت به ریسک در کشورهای مختلف متفاوت است. در اسکاندیناوی، فرهنگ عمومی و نظام سلامت همگانی، به والدین اجازه می‌دهد به کودکان فرصت تجربه‌های بیشتری بدهند. اما در کشورهایی مانند انگلستان یا کانادا، نگرانی‌های حقوقی و بیمه‌ای مانعی جدی برای این موضوع است.

▪️در حالی که بسیاری از متخصصان بر اهمیت بازی‌های مخاطره‌آمیز تأکید می‌کنند، دنیای مدرن اغلب ایمنی را به حداکثر می‌رساند و فرصت‌های ریسک‌کردن را از کودکان می‌گیرد. قوانین سختگیرانه، طراحی‌های بیش‌ازحد ایمن در زمین‌های بازی و نگرانی‌های والدین، امکان ماجراجویی‌های طبیعی را محدود کرده است. محققان، از جمله ماریانا بروسونی از دانشگاه بریتیش کلمبیا، معتقدند که تغییرات شهری، طراحی زمین‌های بازی و آموزش والدین می‌توانند نقش کلیدی در بازگشت به بازی‌های آزاد و ماجراجویانه داشته باشند.

▪️طرفداران ماجراجویی وبازی‌های مخاطره‌آمیز شعارشان این است: «کودکان باید به اندازۀ لازم ایمن باشند، نه به اندازۀ ممکن». این به معنای فراهم کردن محیط‌هایی است که کودکان بتوانند مرزهای توانایی‌های خود را کشف کنند. دکتر سندستر، که فرزندش پس از سه سال تمرین، سرانجام به بالای یک درخت بلند رسید، می‌گوید: این حس شادی‌آور و شجاعانه، نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز ضروری است.

📌 برگرفته از مطلب «Why kids need to take more risks: science reveals the benefits of wild, free play» که در تاریخ ۸ ژانویۀ ۲۰۲۵ در وب‌سایت نیچر منتشر شده است.
منبع: ترجمان

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

👆ایکاش توران میرهادی می‌بود تا ببیند که مدرسه طبیعت آرزویش را در سرزمین مادریش برآورده می‌کند