🔺سلامت دهان در ایران و جهان، مانده خاکستر گرمی جایی!
دکتر امین وحدتی
این روزها حال و روز «دندانهای» مردم خوب نیست. با اینکه دندانپزشکان در ایران به عنوان تنها ارائه دهنده‌ی خدمات درمانی دارای مجوز برای پاسخ به نیازهای درمانی مردم شناخته میشوند اما میدانیم حال و روز صاحبان این حرفه نیز تعریف چندانی ندارد. از یک‌سو مردم علی‌رغم نیازهای روزافزون به درمانهای دندانپزشکی با کاهش قدرت خرید خدمات دندانپزشکی مواجه‌اند و از سوی دیگر دندانپزشکان در چالش برای مدیریت مطبهای خود هستند. لازم به توضیح است که هدف از بیان این عبارات توجیه افزایش هزینه‌های دندانپزشکی نیست.
دندانپزشکان مانند بسیاری از مشاغل دیگر با مشاغل جاری در جامعه ارتباط پویایی دارند. مهمترین مشاغل در ارتباط با دندانپزشکان، صنف تجهیزات دندانپزشکی و لابراتوارهای دندانپزشکی است. با توجه به شهرت دندانپزشکی در درآمدزایی، دو صنف تجهیزات و لابراتوارهای دندانپزشکی، گروه هدف متمولی را جهت ارایه‌ی خدمات انتخاب کرده‌اند. همین امر منجر به افزایش لجام گسیخته در تعرفه‌ی تجهیزات و لابراتوار بویژه در سالهای اخیر با درنظر‌داشتن افزایش نرخ دلار و تورم شده است. دندانپزشکان هم ناگزیر با افزایش مبلغ دریافتی سعی در جبران این تورم از پرداختهای بیماران دارند. نتیجه این امر انتخا گروه هدف ثروتمندان جهت ارائه‌ی خدمات درمانی توسط دندانپزشکان و دسترسی کمتر طبقات محروم جامعه به خدمات دندانپزشکی است. همین چرخه به‌خودی‌خود موجب افزایش هزینه تجهیزات دندانپزشکی و افزایش تعرفه‌های درمانی و محدود شدن دسترسی بیماران به خدمات درمانی میشود.
هزینه بالای درمانهای دندانپزشکی و ناتوانی مردم از پرداخت آن سبب شده تا در سالهای اخیر بیماران و دندانپزشکان مقابل هم قرار میگیرند. نتیجه این وضعیت فاصله گرفتن درمانگران از بیماران است. شکافی که روزبه روز عمیقتر میشود و در این میان حلقه‌ی مفقوده بین بیمار و دندانپزشک که نگاه اجتماعی به مقوله سلامت است، بیش از پیش به دست فراموشی سپرده میشود.
از بخش خصوصی نمیتوان انتظار داشت در جهت تعدیل هزینه‌های درمان بیماران گامی اساسی بردارد. از دیگرسو، بیشتر بار مدیریت بیماریهای دهان بر دوش بخش خصوصی است که شاید تنها دو دهک ثروتمند جامعه ایران به این خدمات میتوانند دسترسی داشته باشند. پوششهای بیمه‌ای خصوصی و دولتی هم کمکی به برون‌رفت از این وضعیت نمی‌کنند و با افزایش مدت زمان بازپرداخت سهم سازمانهای بیمه‌گر به درمانگران، سعی در جبران ضررهای انباشته خود دارند. بخش دولتی نیز با توجه به محدودیت منابع و اولویت‌بندی جهت خرید خدمات، امکان پوشش متناسب خدمات سلامت دهان را ندارد.
به همین جهت به نظر می‌رسد جهت پاسخدهی به نیازهای مردم در حوزه دهان و دندان سیاست‌های نوآورانه و موثرتری باید اتخاذ شوند. راهکار این بحران نه در خواهش از دندانپزشکان یا لابراتوارها یا صنف تجهیزات در کاهش هزینه‌ها نهفته است و نه در افزایش انبوه دانشکده‌های دندانپزشکی. راه حل در نظر گرفتن واقع‌بینانه اقتضائات سیاسی، اجتماعی و اقصادی جهت تدوین سیاستهاست تا با توانمند کردن بخش‌دولتی به نیازهای درمانی در حوزه‌ی دندانپزشکی پاسخ داده‌شود.
تنها نکته امیدوار کننده آن است که ما ایرانیان، در حل معضل پیچیده دسترسی به درمان بیماریهای دهان و دندان تنها نیستیم. سازمان جهانی بهداشت در سالهای اخیر تلاش کرده‌است تا با حرکتی دسته‌جمعی برای بهبود اوضاع نابسامان سلامت دهان و دسترسی به درمان در جهان سامان دهد. نتیجه این همکاری بین کشورها در انتشار اولین سند سازمان جهانی بهداشت به بار نشسته است. با توجه به ترجمه‌ی این سند به چند زبان رسمی سازمان جهانی بهداشت، من به همراه همکار عزیزم دکتر نوید سعادت‌فر این سند ارزشمند را که حاصل فهم و درک جهانی از سلامت دهان است به زبان فارسی ترجمه کرده‌ایم که به زودی چاپ خواهد شد و در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت. امیدواریم در شرایطی که گاهی تصور میشود مشکلات سلامت دهان در ایران و جهان راه حلی ندارد یا کسی در جستجوی آن راه‌حلها نیست، این سند به‌عنوان نقشه‌ی راه عمل کند. انتشار اولین سند سازمان جهانی بهداشت درباره سلامت دهان، دهها سال پس از تاسیس این سازمان، خردک شرری است که در زیر خاکستر گرمی پنهان است. با ترجمه این سند و معرفی آن به افراد مرتبط با درمان و سلامت دهان کوشیده‌ایم این آتش را روشن نگه داریم. باشد که مسیرهای تازه‌ای برای بهبود سلامت دهان در ایران و جهان گشوده شود. +
@dandanechannel
دکتر امین وحدتی
این روزها حال و روز «دندانهای» مردم خوب نیست. با اینکه دندانپزشکان در ایران به عنوان تنها ارائه دهنده‌ی خدمات درمانی دارای مجوز برای پاسخ به نیازهای درمانی مردم شناخته میشوند اما میدانیم حال و روز صاحبان این حرفه نیز تعریف چندانی ندارد. از یک‌سو مردم علی‌رغم نیازهای روزافزون به درمانهای دندانپزشکی با کاهش قدرت خرید خدمات دندانپزشکی مواجه‌اند و از سوی دیگر دندانپزشکان در چالش برای مدیریت مطبهای خود هستند. لازم به توضیح است که هدف از بیان این عبارات توجیه افزایش هزینه‌های دندانپزشکی نیست.
دندانپزشکان مانند بسیاری از مشاغل دیگر با مشاغل جاری در جامعه ارتباط پویایی دارند. مهمترین مشاغل در ارتباط با دندانپزشکان، صنف تجهیزات دندانپزشکی و لابراتوارهای دندانپزشکی است. با توجه به شهرت دندانپزشکی در درآمدزایی، دو صنف تجهیزات و لابراتوارهای دندانپزشکی، گروه هدف متمولی را جهت ارایه‌ی خدمات انتخاب کرده‌اند. همین امر منجر به افزایش لجام گسیخته در تعرفه‌ی تجهیزات و لابراتوار بویژه در سالهای اخیر با درنظر‌داشتن افزایش نرخ دلار و تورم شده است. دندانپزشکان هم ناگزیر با افزایش مبلغ دریافتی سعی در جبران این تورم از پرداختهای بیماران دارند. نتیجه این امر انتخا گروه هدف ثروتمندان جهت ارائه‌ی خدمات درمانی توسط دندانپزشکان و دسترسی کمتر طبقات محروم جامعه به خدمات دندانپزشکی است. همین چرخه به‌خودی‌خود موجب افزایش هزینه تجهیزات دندانپزشکی و افزایش تعرفه‌های درمانی و محدود شدن دسترسی بیماران به خدمات درمانی میشود.
هزینه بالای درمانهای دندانپزشکی و ناتوانی مردم از پرداخت آن سبب شده تا در سالهای اخیر بیماران و دندانپزشکان مقابل هم قرار میگیرند. نتیجه این وضعیت فاصله گرفتن درمانگران از بیماران است. شکافی که روزبه روز عمیقتر میشود و در این میان حلقه‌ی مفقوده بین بیمار و دندانپزشک که نگاه اجتماعی به مقوله سلامت است، بیش از پیش به دست فراموشی سپرده میشود.
از بخش خصوصی نمیتوان انتظار داشت در جهت تعدیل هزینه‌های درمان بیماران گامی اساسی بردارد. از دیگرسو، بیشتر بار مدیریت بیماریهای دهان بر دوش بخش خصوصی است که شاید تنها دو دهک ثروتمند جامعه ایران به این خدمات میتوانند دسترسی داشته باشند. پوششهای بیمه‌ای خصوصی و دولتی هم کمکی به برون‌رفت از این وضعیت نمی‌کنند و با افزایش مدت زمان بازپرداخت سهم سازمانهای بیمه‌گر به درمانگران، سعی در جبران ضررهای انباشته خود دارند. بخش دولتی نیز با توجه به محدودیت منابع و اولویت‌بندی جهت خرید خدمات، امکان پوشش متناسب خدمات سلامت دهان را ندارد.
به همین جهت به نظر می‌رسد جهت پاسخدهی به نیازهای مردم در حوزه دهان و دندان سیاست‌های نوآورانه و موثرتری باید اتخاذ شوند. راهکار این بحران نه در خواهش از دندانپزشکان یا لابراتوارها یا صنف تجهیزات در کاهش هزینه‌ها نهفته است و نه در افزایش انبوه دانشکده‌های دندانپزشکی. راه حل در نظر گرفتن واقع‌بینانه اقتضائات سیاسی، اجتماعی و اقصادی جهت تدوین سیاستهاست تا با توانمند کردن بخش‌دولتی به نیازهای درمانی در حوزه‌ی دندانپزشکی پاسخ داده‌شود.
تنها نکته امیدوار کننده آن است که ما ایرانیان، در حل معضل پیچیده دسترسی به درمان بیماریهای دهان و دندان تنها نیستیم. سازمان جهانی بهداشت در سالهای اخیر تلاش کرده‌است تا با حرکتی دسته‌جمعی برای بهبود اوضاع نابسامان سلامت دهان و دسترسی به درمان در جهان سامان دهد. نتیجه این همکاری بین کشورها در انتشار اولین سند سازمان جهانی بهداشت به بار نشسته است. با توجه به ترجمه‌ی این سند به چند زبان رسمی سازمان جهانی بهداشت، من به همراه همکار عزیزم دکتر نوید سعادت‌فر این سند ارزشمند را که حاصل فهم و درک جهانی از سلامت دهان است به زبان فارسی ترجمه کرده‌ایم که به زودی چاپ خواهد شد و در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت. امیدواریم در شرایطی که گاهی تصور میشود مشکلات سلامت دهان در ایران و جهان راه حلی ندارد یا کسی در جستجوی آن راه‌حلها نیست، این سند به‌عنوان نقشه‌ی راه عمل کند. انتشار اولین سند سازمان جهانی بهداشت درباره سلامت دهان، دهها سال پس از تاسیس این سازمان، خردک شرری است که در زیر خاکستر گرمی پنهان است. با ترجمه این سند و معرفی آن به افراد مرتبط با درمان و سلامت دهان کوشیده‌ایم این آتش را روشن نگه داریم. باشد که مسیرهای تازه‌ای برای بهبود سلامت دهان در ایران و جهان گشوده شود. +
@dandanechannel