اعظم بهرامی

‍ ‍ ✅کارگران فراموش شده

پدیده خصوصی سازی غیر رقابتی و کاملن انحصاری چوبی در دست مافیاست که در ایران نه تنها کارگاهها و کارخانه ها و صنایع وابسته به صنایع مادر را به شدت دچار آسیب کرده است, چیزی که امروز اعتصابیون کارگری فریاد میزنند بلکه بر تن محیط زیست ایران نیز زخمهای کاری زده است.
از تاسیس مرکز گردشگری در تالابی حفاظت شده چون شادگان در شمال گرفته تا واگزاری پارک پردیسان تهران به شهرداری و ماجرای آشوراده و مرکز گردشگری اش, تله کابین نهارخوران و موارد بیشمار دیگر زیست بوم و ساکنان آنرا به شدت دچار بحران کرده است و راه را بر امکانهای سرمایه گذاریهای موثر و پایدار توسعه در این مناطق سد کرده است. توسعه نیافتگی که بسیاری از کشاورزان و دامداران را حتی هل میدهد به سمت کوچ به حاشیه شهرها و تبدیلشان میکند به کارگرانی در بدترین محیط و وضعیت و قرارداد کاری به بردگی میگیردشان.
کارگران اما جمعیت بزرگ فراموش شده ای هستند که به علت عدم وجود كنترل و قوانين بازدارنده ناكافى ،قربانی آلودگیهای محیط کار خود هستند . بسيارى از صاحبان صنايع خورد حاشيه ى شهرهاى صنعتى بى توجه به سلامت كارگران و محيط زيست مقدار زيادى الاينده و ذباله ى صنعتى را به طبيعت جارى ميكنند ؛اغلب در مورد میزان نقش انها در آلودگی هوای شهرها و همینطور تاثیر فاضلابهای صنعتی برآبهای زیر زمینی و خاک اطلاعاتی هر چند کم منتشر میشود امااینکه اولين اسيب متوجه افراديست كه در اينگونه محيطها كار ميكنند و مدت طولانی زندگی میکنند اغلب فراموش میشود.

🆔@azambahramiran