همیشه انسان‌های خیلی بزرگ، کم‌ادعاترین‌ها هم هستند.
چقدر آقای محمدجواد اکبرین عزیز را دوست دارم.
آن وقتی که می‌گوید؛ لطفاً دو امضای کوچک هم به‌نام من و همسرم، در کنار نام و امضای آن ۲۰ هزار انسان بزرگی که از داخل ایران، با مشخصات کامل، نام خود را در کمپین رفع حصر نوشتند، بنویسید.
آن زندانیان شجاع.

حقیقتا کار کوچکی نیست.
هر یک از افرادی که با نام کامل وارد پویش می‌شوند، یعنی به مرحله‌ای از خودباوری رسیده‌اند، که باور دارند حاکمیت در برابر انسان‌های مصمم و حق‌خواه، حتماً کم می‌آورد.
نه ۲۰ هزار نفر، ما اگر دویست انسان هم‌پیمان، شجاع، همصدا و همدل، حق خود را مطالبه کنیم، حتما به مطالبه بر حق خود می‌رسیم.
همین است که من هرگز به بالا رفتن عدد نمی‌اندیشم. امید که تعدادی با اراده کنار هم باشیم.
و می‌دانیم چقدر ایرانیان خارج از کشور، حسرت این روزها و حضور در بین این مردم دوست داشتنی را می‌خورند.

دوست عزیزم آقای محمدجواد اکبرین خودشان بزرگند، گفته‌ام ساکش را آماده کند برای بازگشت به ایران.
ما نمی‌توانیم سال‌های زیادی صبر کنیم که دلسوزان کشورمان محروم از بازگشت به کشور باشند.
درود بر اکبرین عزیز و همسر گرامی‌شان خانم منصوره حسینی یگانه

https://t.me/akbarein/1576

لینک امضای پویش رفع حصر
https://forms.gle/V4NmyEdbivGjCDxd7