Hooman
عباس مسعودی را نه به عنوان یک شخصیت تاریخی بلکه به عنوان سند پویایی یک انسان در بستر ناملایمات تاریخی مهم می دانم.
ایشان در جوانی کارگر چاپخانه بود. اما باور نکرد که تا آخر عمر کارگر چاپخانه بماند.
اقدام با چاپ دو برگه خبر کاغذی کرد. خبرنگار شد. پس از آن با درک تبدیل تهدید به فرصت، روزنامه‌نگاری مستدام و متعادل را جامه عمل بخشید و پس از سه دهه سناتور شد.
در پی ایجاد یک روزنامه رسمی بود که اجل مهلتش نداد.
ایشان یک واقعیت تاریخی انسان پویا در کوران ناملایمات است.
سخت است روزنامه‌نگاری و سناتوری در این شرایط. او محافظه‌کار پویا و فرهنگ‌سازی بود که حتی دشمنانش، نمی توانند بر واقعیت شخصیتش، خط بطلان بکشند.
انسان در دو مقطع رفتار تند کودکانه دارد.
یک بار که جبری به مقتضای سن، کودک است و زمانی که کهنسال است و مقتضای علم، مغزش کوچک می شود و احساساتش کودکانه.
او یک خط پیوسته و متعادل بلوغ را از جوانی تا آخر عمر به منصه ظهور قرار داد و برای همین پیشانی روزنامه‌نگاری منصف اوست.
صد سالگی روزنامه اطلاعات اگر تکریم و تفاهم شخصیت او باشد، فرصت گرانقدری است. وگرنه تشریفاتی است مانند دیگر مراسم‌های ریز و درشت..
عباس مسعودی را نه به عنوان یک شخصیت تاریخی بلکه به عنوان سند پویایی یک انسان در بستر ناملایمات تاریخی مهم می دانم.
ایشان در جوانی کارگر چاپخانه بود. اما باور نکرد که تا آخر عمر کارگر چاپخانه بماند.
اقدام با چاپ دو برگه خبر کاغذی کرد. خبرنگار شد. پس از آن با درک تبدیل تهدید به فرصت، روزنامه‌نگاری مستدام و متعادل را جامه عمل بخشید و پس از سه دهه سناتور شد.
در پی ایجاد یک روزنامه رسمی بود که اجل مهلتش نداد.
ایشان یک واقعیت تاریخی انسان پویا در کوران ناملایمات است.
سخت است روزنامه‌نگاری و سناتوری در این شرایط. او محافظه‌کار پویا و فرهنگ‌سازی بود که حتی دشمنانش، نمی توانند بر واقعیت شخصیتش، خط بطلان بکشند.
انسان در دو مقطع رفتار تند کودکانه دارد.
یک بار که جبری به مقتضای سن، کودک است و زمانی که کهنسال است و مقتضای علم، مغزش کوچک می شود و احساساتش کودکانه.
او یک خط پیوسته و متعادل بلوغ را از جوانی تا آخر عمر به منصه ظهور قرار داد و برای همین پیشانی روزنامه‌نگاری منصف اوست.
صد سالگی روزنامه اطلاعات اگر تکریم و تفاهم شخصیت او باشد، فرصت گرانقدری است. وگرنه تشریفاتی است مانند دیگر مراسم‌های ریز و درشت..