ز حصر گل چه سود خواهند برد؟
گل ها ریشه دوانده‌اند به آنسوی حصارها
گل‌های محصور ز یادها نخواهند رفت
آنها در دل‌ها ریشه دوانده‌اند…
ز دل‌ها بیرون نخواهند رفت
دل‌ها، محصور ناشدنی‌اند.
گل‌ها ریشه دوانده‌اند و …
بر فراز زمین، باران، به فرمانشان می‌بارد و بهار ساخته خواهد شد
حصر، کارساز نخواهد بود و خار، گل نخواهد شد
محصوران، مالک دل‌ها شده‌اند و نور راه‌ها …
حال که باغچه در حصر به وسعت زندگی گسترده گردید؛ نمی دانم، ز حصر چه سود خواهند برد؟!
گل، گل است
چه در دشتی بزرگ
چه در باغچه‌ای محصور! اما…
اما هرگز خار، گل نخواهد شد.
(احمدرضا احمدپور)

۱۵۵ روز است که پسر ایران پسر طبیعت در انفرادیست. صدای آزادی خواهی هنرمند ایران‌مان باشیم‌.