با صورت برافروخته، رگ‌های متورم و لحنی که دلسوزی و میهن‌دوستی در واژه واژه‌اش پیداست، از گرفتاری و تنگنای مردم حرف می‌زند، از آفت فساد و ناکارآمدی که در ورزش و بیرون از آن به جان کشور افتاده، رفاه و آسایش را از بین برده و غرور ملی‌مان را جریجه‌دار کرده. او محمد دادکان است؛ فوتبالیست موجه و توانمند پرسپولیس و تیم ملی، ستاره‌ای که در اوج خداحافظی کرد و بعدها به مدیری پاکدست و موفق تبدیل شد. چه بسا به جرم همین لیاقت هم بود که در زمانه تاخت و تاز کوتوله‌ها، خانه‌نشین شد. بزرگترین راز زبان تند و تیز او، شاید استغنا و بی‌نیازی‌اش باشد؛ جایی که در پی پست و مقام و موقعیت جلوی کسی سر خم نکرد و حالا هم راحت حرف دلش را می‌زند. او به رنج مقدس «عشق به ایران» مبتلاست...

@ShahbazNews