کارفرماهایی که اطلاعات نمی‌دن: راهنمای بقا برای مهندس‌های نرم‌افزار

یه جورایی همه‌مون باهاش مواجه شدیم: کارفرماهایی که فکر می‌کنن ذهن‌خوانی جزو مهارت‌های اصلی یه برنامه‌نویسه. می‌گن: "یه سیستم مثل دیجی‌کالا می‌خوایم، ولی متفاوت!" و وقتی می‌پرسی "چطوری متفاوت؟" جواب می‌دن: "خودت بهتر می‌دونی!"

خب، چیکار کنیم وقتی کارفرما اطلاعات دقیق نمی‌ده؟

اول از همه، سعی نکنیم ذهن‌خوانی کنیم (مگر این‌که واقعاً یه دوره‌ی ذهن‌خوانی تو رزومه‌مون داشته باشیم). به جای این‌که حدس بزنیم چی می‌خوان، بهتره سؤالات درست بپرسیم. مثلاً:

"میشه یه مثال از یه سیستم مشابه بدین؟"

"این قسمت‌هایی که می‌گین متفاوت باشه، دقیقاً چه ویژگی‌هایی دارن؟"

"کاربران این سیستم چه کسایی هستن و چه مشکلی رو می‌خوان حل کنن؟"

اگر جواب‌ها هنوز مبهم بود، پروتوتایپ بسازیم. یه نسخه‌ی خیلی ساده از سیستم رو درست کنیم و به کارفرما نشون بدیم. اینطوری حداقل می‌فهمیم چی می‌خوان و چی نمی‌خوان.

و در نهایت، یاد بگیریم که نه بگیم. بعضی وقت‌ها کارفرماها آن‌قدر اطلاعات مبهم می‌دن که انجام پروژه غیرممکن می‌شه. اون موقع بهتره بگیم: "متأسفم، ولی بدون اطلاعات دقیق، نمی‌تونم این کار رو انجام بدم."

پس دفعه‌ی بعد که کارفرما گفت "یه سیستم مثل دیجی‌کالا می‌خوایم، ولی متفاوت!" بدونید که شما تنها نیستید. همه‌ی ما توی این قایق نشستیم. فقط یادمون باشه هدفون‌هامون رو همراه داشته باشیم. چون بعضی وقت‌ها فقط موزیکه که می‌تونه مارو از این آشفتگی نجات بده! 🎶