حرفهاییست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمیگوییم. و
حرفهاییست برای نگفتن؛ حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمیآورند.
سرمایهی ماورایی هر انسان به اندازهی حرفهایی هست که برای نگفتن دارد. حرفهای بیتاب و طاقتفرسا که همچون زبانههای بیقرار آتشند و کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیدهاند، کلماتی که پارههای بودن آدمیاند. اینان در جستوجوی مخاطب خویشند. اگر یافتند، یافته میشوند و در صمیم وجدان او آرام میگیرند؛ و اگر مخاطب خویش را نیافتند، نیستند؛ و اگر او را گم کردند، روح را از درون به حریق میکشانند.
✍ علی شریعتیP1 |
P2 |
P3 |
P4 P5 |
P6 |
P7 |
P8🚀 @Proxy_Station