تویی که دائم از نگاه من فرار میکنی
مرا به حال خود همیشه واگذار میکنی

تویی که با نبودنت دقیقه‌های عمر را
به کام آن که عاشق است زهر مار می‌کنی

تویی که باز با وجود اینکه دلبر منی
به اینکه دل شکستی از من افتخار میکنی

چگونه‌ای در آن زمان که بار غصه‌ی مرا
به لطف مرگ روی دوش خود سوار میکنی؟

فقط بگو در آن زمان که نیستم در این جهان
دلت برای من که تنگ شد، چه کار میکنی؟

#علیرضا_نورعلیپور
@Poem7011