✍🏻 یادداشت سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه در راسیاسیوودنیا روسیه:
🔹روابط ایران و روسیه که در طول تاریخ، بارها آزمون‌های دشوار را پشت سر گذاشته، امروز در مرحله‌ای قرار دارد که می‌توان آن را نمادی از همکاری‌های پایدار و آینده‌محور دانست.
🔹این معاهده، نقطه عطفی است که نه تنها روابط دوجانبه را تقویت می‌کند، بلکه بستری برای نقش‌آفرینی مشترک در تحولات منطقه‌ای و جهانی فراهم می‌آورد.
🔹ایران و روسیه به عنوان دو کشور بزرگ و قدرتمند نقش برجسته ای در شکل گیری نظم نوین جهانی دارند. ایران با موقعیت استراتژیک خود در مرکز جغرافیای انرژی و تجارت بین‌الملل و روسیه به عنوان کشوری با منابع بی‌پایان، صنعت توسعه‌یافته و نفوذ گسترده، پتانسیل بسیار زیادی برای همکاری دارند.
🔹این دو کشور جدای از ویژگی های جغرافیایی و اقتصادی، در اصول بنیادین نیز مشابه یکدیگر هستند. هر دو کشور با اقدامات یکجانبه و مداخله غیرقانونی در امور داخلی کشورها مخالف هستند. همکاری ایران و روسیه تنها یک تعامل دوجانبه نیست، بلکه پیامی برای همه کشورهایی است که به حاکمیت ملی، عدالت و چندجانبه گرایی معتقدند.
🔹امضای قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه تنها یک سند سیاسی نیست، بلکه نقشه راه آینده است. این موافقتنامه تمامی جنبه های همکاری دو کشور را پوشش می دهد و به سه حوزه اصلی زیر توجه ویژه ای دارد.
اولین مورد همکاری اقتصادی، ایجاد روابط قوی تر است.
🔹اقتصاد نیروی محرکه هر روابط بین المللی است. توافق جامع تاکید ویژه ای بر تقویت روابط اقتصادی بین دو کشور دارد:
- کریدور شمال-جنوب: این پروژه بزرگ حمل و نقل ایران را به روسیه و از آنجا به اروپا و آسیا متصل می کند. با تکمیل این کریدور، مسیرهای تجاری بین دو کشور کوتاهتر و هزینه ها کاهش می یابد.
-تجارت و سرمایه گذاری: سال گذشته تجارت ایران و روسیه ۱۵ درصد رشد داشت و توافق جدید این روند را بیش از پیش تسریع خواهد کرد. دستور کار این همکاری شامل توسعه بازارهای مشترک تا سرمایه گذاری در پروژه های زیربنایی است.
🔹دوم فناوری و علم است. هم ایران و هم روسیه پتانسیل تحقیقات علمی گسترده ای دارند. توافقنامه مشارکت جامع بستری را برای اشتراک دانش و همکاری در زمینه هایی مانند فناوری نانو، هوافضا، هوش مصنوعی و علوم پزشکی فراهم می کند. این همکاری نه تنها در سطح دولت، بلکه بین دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی دو کشور گسترش خواهد یافت.
🔹و سوم فرهنگ و گردشگری است، تقویت روابط بشردوستانه. یکی از جنبه های نادیده گرفته شده روابط بین الملل، اهمیت مبادلات فرهنگی است. این توافقنامه راهبردی سفر گردشگران را تسهیل می‌کند و برنامه‌های فرهنگی مشترک ایجاد می‌کند و به دو کشور امکان می‌دهد یکدیگر را بهتر درک کنند.
🔹ایران و روسیه با مشارکت فعال خود در سازمان هایی مانند سازمان همکاری شانگهای، گروه بریکس و اتحادیه اقتصادی اوراسیا، مدل جدیدی از همکاری های منطقه ای و جهانی را تعریف می کنند. این سازمان ها به نمایندگی از قدرت های نوظهور و مخالفان نظم تک قطبی، بستری برای هم افزایی و هماهنگی بیشتر ایران و روسیه ایجاد می کنند.
🔹یکی از جنبه های مهم این توافق، تقویت همکاری ها در زمینه امنیتی و دفاعی است. ایران و روسیه تجربه ارزشمندی در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی دارند. چنین مشارکتی با هدف تقویت ثبات منطقه ای و جهانی نه تنها منافع دو کشور، بلکه منافع صلح جهانی را نیز تامین می کند.
🔹برخلاف ادعای برخی رسانه ها، این تعامل نه با هدف تهدید، بلکه برای تقویت امنیت مشترک و حفظ ارزش های انسانی است.
🔹ایران و روسیه همواره بر ضرورت پایان دادن به بحران های انسانی تاکید کرده اند. نمونه هایی از این دیدگاه مشترک شامل همکاری در ارسال کمک های بشردوستانه به غزه و حمایت از قطعنامه های بین المللی برای پایان دادن به درگیری است. این تعهدات مبتنی بر اعتقاد مشترک دو کشور به عدالت و احترام به کرامت انسانی است.
🔹توافقنامه مشارکت راهبردی فراتر از یک توافق است. این گامی برای ایجاد جهانی عادلانه تر و متعادل تر است.
🔹ایران و روسیه با آگاهی از مسئولیت
تاریخی خود در حال ساختن نظم جدیدی هستند که در آن همکاری جایگزین هژمونی و احترام جایگزین تحمیل خواهد شد.
🔹همانطور که لئو تولستوی گفت: «آینده متعلق به کسانی است که می دانند چگونه عمل کنند.» بر اساس این چشم انداز، ایران و روسیه به سمت ایجاد آینده ای روشن برای مردمان خود و سایر کشورهای مستقل حرکت می کنند.
🔹در پایان امیدوارم سال 2025 سال صلح، عدالت و عقلانیت باشد و این توافق فصل جدیدی را در روابط ایران و روسیه بگشاید که به نفع هر دو کشور و جامعه جهانی باشد.
@MFAIran
