کافه اندیشه

⏺ ‏شاپور بختیار، ۲۱ دی ۱۳۵۷، هنگام معرفی دولت به مجلس:

«در اغتشاشات اخیر بازار تهران ۱۹۰ نفر افغانی دستگیرشده‌اند که همه آن‌ها کم و بیش مسلح بودند. دستور دادم آن‌ها را به مرز بازنگردانند چون بایستی در دادگاه‌های ایرانی محاکمه و مجازات شوند».

۱۹۰ افغان مسلح در تهران ۵۷ چه می‌کردند؟!

@KafeAndeshe

⏺ غارت آثار باستانی ایران در #دوره_قاجار

🔻کاوش های مارسل دیولافوا، شروع غارت گسترده شوش

انتقال آثار باستانی ایران به موزه لوور طی یک دوره تقریبا ۹۰ ساله (۱۸۸۵ تا ۱۹۷۹ میلادی یا ۱۲۶۴ تا ۱۳۵۸ شمسی) و در چندین مرحله اتفاق افتاده است. در دوران سلطنت ناصرالدین شاه که آن را عصر بی خبری ایران نیز نامیده اند، امتیازهای زیادی به بیگانگان واگذار شد.

در زمان سلطنت او دولت فرانسه امتیاز کاوش های باستانی در ایران را به دست آورد و این سرآغازی بود بر انتقال گسترده و قانونی آثار ارزشمند ایران باستان به اروپا.

فصل اول اکتشافات فرانسوی ها در سال ۱۸۸۵ و ۸۶ میلادی در زمان سلطنت ناصرالدین شاه و به سرپرستی مارسل دیولافوا انجام شد. در این دوره هدف اصلی صرفا غارت و دزدیدن آثار ارزشمند باستانی ایران بود و هیچ گونه عملیات علمی باستان شناسی صورت نگرفت.
در این اکتشافات، گنجینه ای عظیم از اشیا و آثار تمدن درخشان امپراتوری هخامنشیان در محل کاخ آپادانای شوش کشف و به فرانسه منتقل شد.

ژاک دومورگان، سرپرستی دومین گروه باستان شناسان فرانسوی که به ایران آمدند را برعهده داشت. او یک مهندس معدن و آشنا به خط و زبان های باستانی بود. بر خلاف دیولافوا که صرفا به غارت آثار باستانی مشغول بود، ژاک دومورگان بیشتر به مطالعات پیش از تاریخ گرایش داشت و می کوشید تا ریشه و خاستگاه اولیه تمدن های بشری را کشف و اثبات نماید.
او توانست از طریق روابط دیپلماتیک و تلاش تولوزان، پزشک مخصوص ناصر الدین شاه، امتیاز انحصاری کاوش و حفاری در شوش را بگیرد. سپس با خیال راحت قعله ای به سبک دژهای قرون وسطایی اروپا در شوش ساخت تا اکتشافات گروهش از دست اندازی راهزنان محلی و کنجکاوی ماموران دولتی در امان باشد. در آن قلعه یافته های خود را پس از مطالعات اولیه و نشانه گذاری، در صندوق های مخصوص بسته بندی و روانه پاریس می کرد.
بر طبق این قرارداد، شاه قاجار امتیاز انحصاری حفریات باستان شناسی در تمام ایران را به مدت ۶۰ سال به فرانسویان واگذار کرد.

🔸دوره پهلوی، پایان امتیازات انحصاری باستان شناسان فرانسوی در ایران

با روی کار آمدن سلسله پهلوی و تاج گذاری رضا شاه در سال ۱۹۲۵ میلادی، دوران توفق باستان شناسان فرانسوی به پایان رسید. بر اساس قانون جدید، حفریات باستان شناسی در ایران تحت ضابطه و نظارت بیشتری درآمد و مقرر شد یافته های باستان شناسان فرانسوی بین دو طرف تقسیم شود.بدین منظور، رضا شاه دستور داد تا موزه ایران باستان ساخته شود. آندره گدار فرانسوی، باستان شناس و معمار معروف فرانسوی، ساختمان موزه را طراحی کرد و نهایتا در سال ۱۳۱۶ موزه ایران باستان افتتاح شد.

همچنین رضا شاه ضمن ملاقات با دومکنم نارضایتی خود را از حضور باستان شناسان فرانسوی در شوش نشان داد. به دنبال آن، چند سال بعد و در مهر ۱۳۰۶ (۱۹۲۷ میلادی) مجلس شورای ملی امتیازنامه های ۱۸۹۵ و ۱۹۰۰ میلادی را لغو کرد.در سال ۱۹۲۸ میلادی مدیران موزه برای نشان دادن روابط دوستانه خود با دولت ایران، تعدادی از عتیقه ها و چند فقره از اشیای کشف شده در حفریات شوش را به موزه ایران باستان اهدا نمودند.
در سال ۳۲-۱۹۳۱ میلادی هیئت باستان شناسی فرانسوی دیگری به سرپرستی رومن گیرشمن از طرف موزه لوور به ایران اعزام شد. هدف آنان یافتن روش دقیق تر برای سامان دهی به بخشی از تاریخ ایران باستان مبتنی بر دستاوردهای باستان شناختی بود.

رومان گریشمن پایه گذار باستان شناس علمی در ایران

گیرشمن را می توان پایه گذار اکتشافات باستان شناسی علمی در ایران دانست. او یک روش علمی را به کار بست و از طریق آن توانست ضمن لایه نگاری صحیح، درک معقولانه ای مبتنی بر دانش باستان شناسی از مراحل شکل گیری تمدن، معماری و شهرنشینی ایران در سپیده دم تاریخ را ارائه دهد.


@KafeAndeshe

.

مدیریت آن است که افراد را متقاعد کنید که آنچه را که نمی خواهند، انجام دهند در حالی که رهبری آن است که به افراد الهام ببخشید تا آنچه را که فکر می کنند نمی توانند، انجام دهند.

👤استیو جابز

@KafeAndeshe

حتما بخوانید👇

چوپانی تعریف می کرد:
سالها پیش من و چوپان دیگری به نام فتح اله که همسن پدر من بود، گله روستا را به چرا می بردیم. مرز ده ما با ده مجاور که یک رودخانه پر آبی بود.
بین دو ده از سالیان دور بر سر ورود گوسفندان به مراتع یکدیگر اختلاف زیادی بود که گاها به زد و خورد هم می کشید.
یک روز از سر غفلت گله ما از رودخانه گذشت و به مراتع دشمن رسیده بود. ناگهان هیکل درشت و غضبناک غضنفر چوپان آن ده نمایان شد. گله ما را مصادره کرد. و گفت یکی از شما بیاید این ور آب تا گله را آزاد کنم. ما از نیت اصلی اش آگاه بودیم.
فتح اله به من گفت تو برو. من گفتم می ترسم مرا کتک بزند. فتح اله گفت: خودش و هفت جدش غلط می کند حتی اگر نگاه چپی به تو کند.
القصه من لرزان لرزان از رود گذشتم و به نزد غضنفر رسیدم ناگهان مرا گرفت و چوبش را به علامت زدن بالا برد. فتح اله از آن سوی رود داد زد و گفت اگر مردی و تخم پدرتی بزنش تا ببینی چه سرت بیاورم.
غضنفر ترکه گز را چنان به پای من زد که جیغ من به هفت آسمان رسید.
غضنفر رو به فتح اله کرد و گفت دیدی زدمش و تو هیچ غلطی نکردی.
فتح اله گفت فلان فلان .... اگر یکبار دیگر بزنیش دودمانت را ریشه کن می کنم
اینار غضنفز چنان با ترکه به پشت من کوبید که خون از پوستم بیرون زد. و گفت بفرما بازم زدمش
فتح اله این بار گفت فلان فلان شده قرمسا....
نه خیر من دیدم اگر  رجز خوانی  فتح اله ادامه پیدا کند غضنفر مرا نابود خواهد کرد. شروع کردم به التماس که ببخش. غلط کردم و تعهد می دهم دیگر گله وارد مراتع شما نشود.
غضنفر آخرین ترکه را البته کمی آرام تر بر کفل ما کوبید و رفت.
من، دست و پا و پشت شکسته گله را راندم و به نزد فتح اله آمدم.
داشتم بی هوش می شدم که شنیدم فتح اله می گفت: به روح پدرم قسم اگر یک بار دیگر تو را کتک زده بود، مادرش را به عزایش می نشاندم. من از هوش رفتم

این حکایت خیلی آشناست...

@KafeAndeshe

#چند_سطر_کتاب

شنیدن وصایا و نصایح حکام به جانشینانشان درباره ی چگونگی حاکمیت بر ایرانیان خالی از لطف نیست خاصه آنکه یک سوی این داستان فتحعلی خان جهانبانی یا همان فتحعلی شاه باشد:

از قرار معلوم ولیعهد به  پادشاه خدمتی درخور کرده ،شاه به اصطلاح  از او می خواهد جایزه ش را خودش انتخاب کند!ولیعهد بی اطلاع از چم و خم فرمانروایی بر ایرانیان به خاطر مبارک ایشان می گوید:برای خودم چیزی نمی خواهم ،بر رعایا از نظر مالی آسان تر بگیر!

بی گمان این جمله خاطر معظم پادشاه را خشماگین می کند و در همین زمان مانیفست حکومت بر ایرانیان را ارایه میدهد:

«...رعیت چون آسوده گردد در فکر عزل رییس افتد...چون عموم اهالی ملک را فراغت روی دهد به عمال و حکام تمکین نکنند و در فکرهای دور و دراز افتند.این گروه فرومایه را باید به خود مشغول کردن که از کار...و گرفتاری فارغ نگردد...باید هر ده خانه را یک دیگ نباشد تا به جهت طبخ آشی یک روز به عطلت و انتظار به سر برند،والا رعیتی نکنند و نقصان در ملک روی کند.»

📚منبع :روضه الصفای ناصری پاره ی یکم برگه ۷۴۲۱

@KafeAndeshe

⏺ در آمریکا چه خبر است؟

-حمله تروریستی نیواورلئان با 12 کشته و دهها زخمی
-انفجار یک وانت Cybertruck شرکت تسلا در مقابل هتل ترامپ در لاس وگاس.
-کشف یک انبار بزرگ مواد منفجره در ویرجینیا
-۲ کشته و ۵ زخمی در تیراندازی به جمعیت در یک جشن سال نو در کانکاکی، ایلینوی.

@KafeAndeshe

وقتی صدمه دیدن و ترسیدن برای مدت طولانی‌ای ادامه داشته باشد
آن ترس و درد به نفرت تبدیل میشود
و نفرت دنیایت را برای همیشه تغییر خواهد داد.

@KafeAndeshe

⏺ تقویمی که دیگر بوی ایران نمی دهد

تعطیلات رسمی کشور ما به جز عید نوروز، اکثرا مذهبی است ما حتی یک تعطیلی ملی نداریم که به خاطرش جشن بگیریم گویی اصلا اسطوره ای در این خاک کهن نداشته ایم! روز زن از اعراب! روز مرد! از اعراب روز دختر از اعراب! روز جوان، روز ازدواج، روز پاسدار ...
و روز فوت آنها هم روز ماتم ماست! روز عزای این مرز و بوم است! اما تولد زرتشت بزرگداشت کوروش بزرگ که تمام دنیا با افتخار و سربلندی برخود میبالند که چنین انسان‌هایی بر این کره خاکی قدم نهاده اند و همچنین حماسه آرش و بابک و...
هیچ گاه در تقویم رسمی ما نبوده و نیست. گویی اینجا ایران نیست! و ما اصلا هویت ایرانی نداریم! راستی ما چه هستیم؟!

جشن مهرگان ما کجاست؟! جشن سده تیرگان و جشن آذرآبادگان و...چه شد؟! هفته بزرگداشت فردوسی، سعدی، حافظ، مولانا، امیر کبیر و هزاران هزار پهلوان و اسطوره (رستم، سهراب، پوریای ولی، و ....) کجای تقویم ماست؟! ما چند بار ایام عزاداری داریم ... اما به یاد بابک خرمدین کدام روز تقویم کشور ما تعطیل رسمی است؟ بابکی که بخاطر جلوگیری از حمله اعراب وحشی به مال و جانِ ایرانیان، قطعه قطعه شد.
به یاد جنگ قادسیه و بزگداشت کشته شدگان وطن، کدام روز در تقویم رسمی ما ثبت شده؟! آیا ما واقعا ایرانی هستیم؟!
معلوم است که در نبودِ گرامیداشت این اسطوره‌ها و وقایع و حقایق تاریخیِ این سرزمین، حس وطن دوستی می خشکد و آنوقت پاسداری از حرم اسد مهم تر از دریای مازندران و خلیج فارس میشود اولویت میشود آباد کردن کربلا و نجف نه بوشهر و چابهار و سیستان و بلوچستان و خوزستان، تقویمی که بوی ایران ندهد بوی بی تفاوتی به وطن خواهد داد.

@KafeAndeshe

به یاد ندارم هیچ حادثه‌‌ای به اندازه سقوط اسد توانسته باشد بدنه حامی حکومت را این‌چنین دچار یأس و پریشانی کند و سؤال‌هایی که جواب نمی‌گیرند. سال‌ها جنگ پرهزینه و هزاران خون ریخته شده از «مدافعان حرم» چه فایده‌ای داشت؟اگر مخالفان اسد تکفیری هستند و ما برای دفاع از حرم به سوریه رفتیم پس چرا کاری به حرم زینب و رقیه ندارند؟ مگر قرار نبود ما در سوریه بجنگیم تا در تهران با آدم‌خواران تکفیری نجنگیم؟ این چه تکفیری‌هایی هستند که فرماندار و رئیس کل بانک مرکزی زن انتخاب می‌کنند؟

دیگر با چه بهانه‌ای به حاج قاسم بنازیم و بر سر جوانان ایران منت بگذاریم؟ مگر اینگونه نبود که اگر سپاه نبود داعش به خواهران ما در تهران تعرض می‌کرد؟ آنان که به دختران ایران به بهانه حجاب تعرض می‌کنند تکفیری‌های سوریه هستند یا همین همرزمان حاج‌قاسم؟

هیچ تردیدی ندارم که آرزوی نظام این بود که الآن حرم زینبی منفجر شده باشد و حاکمان سوریه در ملأ عام سر ببرند تا اگر سوریه از دست رفته حداقل پروپاگاندا حفظ شود و بتوانند مردم ایران را از سوریه شدن بترسانند نه آنکه کسانی با تماشای جشن سال نوی میلادی در دمشق حسرت «سوریه نشدن» بخورند.

👤کاوش

@KafeAndeshe