مختار ثقفى
بنا بر روایات اسلامی زمانی که مختار در سال ۶۸۴-۶۸۶ در کوفه می جنگید و فرقه #شیعه_کیسانیه را پایه گذاری کرد، همه اقدامات خود را به نام محمد بن حنفیه انجام می داد و اعتقادش بر اين بود كه محمد بن حنفيه امام و جانشين على بن ابيطالب ميباشد.
#مختار_ثقفى پايه ريز اولين فرقه شيعه در ايران به نام شيعه كيساييه بود كه در قرنهاى اول تاريخ اسلام تعداد زيادى از ايرانيان را به خود جذب كرده بود كه بعدها توسط مذهب #شيعه_زيديه جايگزين شد.
درباره مختار و فرقه منسوب به او يعنى مختاريه يا كيسانيه
#نوبختی از علمای شیعه در کتاب خود «فرق الشيعة» صفحه ٥٨ می نویسد:
گروهی معتقد به امامت محمد بن حنفیه فرزند علی بن ابی طالب شدند که در روز بصره (جنگ جمل) پرچمدار پدرش بود. جدا از دو برادرش (حسن و حسین) و علت نامگذاری این گروه به کیسانیه این بود که رئیسشان مختار بن ابی عبید ثقفی بود که #کیسان لقب داشت و او همان کسی است که به خونخواهی حسین برخاست و قاتلان او را كشت، و ادعا می کرد محمد بن حنفیه او را به این کار امر نموده است و امام و جانشین پدرش می باشد.
#متن_عربى:
وفرقة قالت بإمامة محمد بن علي بن أبي طالب ابن الحنفية بعد علي لأنه كان صاحب راية أبيه يوم البصرة دون أخويه الحسن والحسين، فسموا الكيسانية، وهم المختارية (أيضا). وإنما سموا بذلك لأن رئيسهم الذي دعاهم لذلك كان المختار بن أبي عبيد وكان لقبه كيسان، وهو الذي طلب بدم الحسين ابن علي علي وثأره حتى قتل من قتلته وغيرهم من قتل وأدعى أن محمد بن الحنفية أمره بذلك وأنه الإمام بعد أبيه
#منبع: فرق الشيعه، أبومحمد الحسن بن موسى النوبختي، صفحه ٥٨
لينك صفحه كتاب از ويكى مصدر:
https://ar.m.wikisource.org/wiki/فرق_الشيعة_للقميو اما در روایتی دیگر میخوانیم
#متن_عربى روايت:
اختلفوا بعد عليّ رضي اللّه عنه، فمنهم من قال إنه نص على ابنه محمد بن الحنفيّة، و هؤلاء هم الكيسانية، ثم اختلفوا بعده، فمنهم من قال إنه لم يمت، و يرجع فيملأ الأرض عدلا، و منهم من قال إنه مات، و انتقلت الإمامة بعده إلى ابنه أبي هاشم، و افترق هؤلاء، فمنهم من قال الإمامة بقيت في عقبه وصية بعد وصية، و منهم من قال إنها انتقلت إلى غيره، اختلفوا في ذلك الغير، فمنهم من قال هو بيان بن سمعان النهدي، و منهم من قال هو عليّ بن عبد اللّه بن عبّاس، و منهم من قال هو عبد اللّه بن حرب الكندي، و منهم من قال هو عبد اللّه بن معاوية بن عبد اللّه بن جعفر بن أبي طالب، و هؤلاء كلهم يقولون إن الدين طاعة رجل، و يتأوّلون أحكام الشرع كلها على شخص معيّن كما ستأتي مذاهبهم.
#ترجمه: شيعيان بعد از #على_بن_ابيطالب دچار اختلاف شدند و عده اى از آنها به نص در #امامت_محمد_حنفيه فرزند على معتقد بودند كه اين گروه #كيسانيه نام داشتند و بعد از آن دچار اختلاف و انشعاب شدند عده اى ميگفتند كه او نمرده و روزى بازخواهد گشت و زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد عده اى ديگر قائل بر اين بودند كه امامت او به پسرش ابي هاشم منتقل شده، عده اى ديگر معتقد بودند اين امامت بعد از او به شخصى ديگر منتقل شده است و در آن اختلاف ديگرى داشتند و عده اى ميگفتند بيان بن سمعان النهدي امام است عده اى ديگر به امامت اشخاصى ديگر معتقد شدند
منبع:
الملل و النحل نوشته محمد بن عبدالكريم شهرستانی جلد ١ صفحه ٣٧
http://lib.eshia.ir/71442/1/37پس همانطور كه ديديد اصلا نامى از امامت #حسن يا #حسين در كار نبوده است و #مختار_ثقفى هم طبق همين قاعده نميتوانسته قائل به امامت هريك ازين دو شود و طبعا سراغ كسى ميرود كه اجماع مردم بر آن باشد يعنى همان محمد بن حنفيه.
#محمد_بن_جرير_طبرى مورخ بزرگ تاريخ اسلام نوشته است :
محمد بن حنفيه در مکه توسط عبدالله ابن زبیر اسیر میشود و تهدید می شود که اگر با او (زبیر) بیعت نکند در آتش نابود خواهد شد محمد بن حنيفه موفق می شود پیامی برای مختار در کوفه برای کمک بفرستد. مختار افرادش را به آنجا می فرستد، آنها وارد مکه میشوند و محمد حنفيه و یارانش را آزاد می سازند.
#منبع: تاريخ الطبري جلد ٦ صفحات ٧٦ و ٧٧
اما در روایتی دیگر ما می خوانیم
#متن_عربى:
أن الرجل كان من طلاب الحكم، وعشاق الإمارات، وأنه بايع ابن الزبير طمعا أن يوليه الكوفة، ... أما طلبه لثأر الحسين (ع) فكان لمجرد الدعاية
#ترجمه: مختار عاشق مال و قدرت بود و با زبير بيعت كرد تا او را والى كوفه كند، و اما ادعايش در انتقام خون حسين تنها يك ادعا و لاف سياسى بود.
#منبع: الشيعه في الميزان ، تاليف: محمدجواد مغنية ص ١٠٥، ناشر: دارالشروق
#لينك صفحه كتاب در سايت المكتبة الشيعة:
http://shiaonlinelibrary.com/الكتب/4082_الشيعة-في-الميزان-محمد-جواد-مغنية/الصفحة_0?pageno=105#top
