🎬تاریخ هنر در تصویر

گذشته در یک نگاه، در یک تصویر آویخته به دیوار.
و پس از سالها خندیدن و خنده به لب اوردن جماعتی در دنیا، تصادفا با لباسی شبیه لباس زندانیان، دو چیز را تداعی میکند از اسطوره‌ی سینما؛

(در زمان گذشته زندانی شدن،
یا
در زندان بودن بدون گذشته.)

چهره‌ی متفکر و نگاه خیره به یک نقطه،
راوی گذشته‌ای پر سروصداست که ساکت شده و کلاه و عصای هنر را روزگار به یغما برده است.
حقیقت زندگی و آنچه بجا میماند خاطره‌ایست که آه از سینه می‌کشد.
چارلی چاپلین هم که باشی به جایی میرسی که کمتر میگویی، کمتر حرکت میکنی و اغلب تماشاگری. و این واقعیتی گریزناپذیر است.

فرح آریا


My scattered writing
A LITTLE BIT OF ME

https://t.me/andaki_az_man