Репост из: اندکی از من... A little bit of me
البته نه همه اما اکثر ما آدمها انگار روح نداریم، جسم‌مون جدا از جان با لباس‌های رنگی از کنار هم رد میشن.
نمیدونم شاید داریم تقاص زنده‌بودن‌مون رو پس می‌دیم. انگار ما به زندگی بدهکاریم. انگار باید عمرمونو شکنجه کنیم، روز به روز.
حافظه هم شکنجه‌گر خوبی‌ست، دقیقا مثل عکس میمونه. لامصب تا چشمت به ی عکس میفته میبرَدِت سمت جان‌کندن. عکسا شکنجه‌گر تصویری هستن که متاسفانه نمیشه دور ریخت.
حافظه و عکس پنبه‌ی عُمروُ میزنن و تموممون میکنن.
گاهی من خودمو از این زندان ترخیص میکنم. انقدر موزیک گوش میکنم که حافظه‌م گیج میشه. عکسارو با آلبوم میذارم لای خرت‌وُپرت‌ها تو انباری. عکسایی که تو تلفنم هست پاک میکنم.
این دیوونگی نیست که از رو عکس، عکس بگیری نیگاش کنی آه بکشی؟
اینطوری میشه که تن آدما تو لباس راه میره حتا به هم سلام میکنن و با لبخند به هم روز بخیر و شب به خیر میگن.
مرده‌ها و مترسک‌های متحرکِ مودبی هستیم.
#فرح_آریا
My scattered writing
A LITTLE BIT OF ME
https://t.me/andaki_az_man
نمیدونم شاید داریم تقاص زنده‌بودن‌مون رو پس می‌دیم. انگار ما به زندگی بدهکاریم. انگار باید عمرمونو شکنجه کنیم، روز به روز.
حافظه هم شکنجه‌گر خوبی‌ست، دقیقا مثل عکس میمونه. لامصب تا چشمت به ی عکس میفته میبرَدِت سمت جان‌کندن. عکسا شکنجه‌گر تصویری هستن که متاسفانه نمیشه دور ریخت.
حافظه و عکس پنبه‌ی عُمروُ میزنن و تموممون میکنن.
گاهی من خودمو از این زندان ترخیص میکنم. انقدر موزیک گوش میکنم که حافظه‌م گیج میشه. عکسارو با آلبوم میذارم لای خرت‌وُپرت‌ها تو انباری. عکسایی که تو تلفنم هست پاک میکنم.
این دیوونگی نیست که از رو عکس، عکس بگیری نیگاش کنی آه بکشی؟
اینطوری میشه که تن آدما تو لباس راه میره حتا به هم سلام میکنن و با لبخند به هم روز بخیر و شب به خیر میگن.
مرده‌ها و مترسک‌های متحرکِ مودبی هستیم.
#فرح_آریا
My scattered writing
A LITTLE BIT OF ME
https://t.me/andaki_az_man