آیا ویتامین‌ها لازمند؟ آیا موجب جلوگیری از بیماریها میشوند؟ آیا تضمین کننده سلامت هستند؟
بله و خیر.
⬅️یک بدن عادی با سلامت و فعالیت نسبی، از کودکی تا قبل کهنسالی ویتامین‌های مورد نیازش را از خوراک روزانه و آفتاب؛ بخصوص بشقابهای میوه و مغزیجات تأمین میکند. اینجا اضافه کاری، مثلا مصرف انواع مولتی ویتامین‌ها و مکمل ها و پودرهای پروتئین و... نه تنها موجب سلامت بیشتر (چیزی است که اصلا وجود ندارد) نیست، بلکه در بسیاری موارد آسیب‌زا هم هست.
📝این آسیب اغلب متوجه کارکرد عروق قلب و کلیه و اعصاب مرتبط با عضلات است و دلیلش هم رسوب بیش از حد عناصر معدنی است که بدن از عهده شکستن و دفع به موقع شان برنمی‌آید.
⚡ویتامین‌ها و عناصر معدنی به شکل مکمل، وقتی مورد نیازند که بدن به هر دلیلی (ژنتیک، بیماری زمینه ای، سیکل هورمونی و بارداری، سن بالا، کمبود نور، غنی نبودن سبد غذایی) نتواند مواد مورد نیاز خود را از آنچه بعنوان سوخت وارد سیستمش میکنیم، بگیرد.
⚡گاهی به دلایل مختلفی مواد معدنی توازنشان به هم میخورد و به جای جذب به موقع، دفع میشوند.
⚡گاهی فاکتورهای خونی که مثلا در چرخه آهن و انتقال اکسیژن به قلب نقش دارند، دچار نقصان می شوند و فرد عوارضی را تجربه میکند
⚡خستگی مدام، به هم خوردن ریتم قلب، تاری دید، زخمها و کبودیهای مدام، تنفس نامنظم، کم خوابی و پرخوابی و کم آبی پوست و ریزش مو و ....) اینجا صرفا با آنالیز «کامل» خون و ادرار است که میشود فهمید کدام فاکتور جذب بدن نمیشود، کدام فاکتور کم آمده و توازن کجا به هم خورده.
⚡بسیاری از ویتامین‌ها و ریزعناصر اصلا در یک سنجش روتین خون قابل ردیابی نیستند. کیت تشخیصشان بسیار گران است و هر لابراتواری مجهز به آن نیست، در دستورالعمل تحت پوشش بیمه ها لیست نشده اند و یا آنقدر در خون ناپایدارند و با یکی دو بار آزمایش نمی‌توان تشخیص دقیقی داد.
⚡مثلا منیزیم در خون قابل اندازه گیری است. ولی بیشترین سهم این عنصر در بافتها ذخیره میشود.
⚡بنابراین در آزمایش خون می‌تواند کاملا نرمال به نظر بیاید در حالیکه فرد کمبود شدید منیزیم در بافتهای مختلف بدن دارد.
⚡اگر شخصی علایم خاصی از فقدان فاکتوری در خون داشته باشد، پزشک معمولا چند فاکتور رایج که کمبودشان به علایم مذکور منجر می شود را برای آزمایشگاه لیست میکند و اینجاست که هزینه آن آزمایش خاص چند برابر یک تست خون معمولی خواهد بود.
⚡در این فرصت فراهم شده، انواع کارخانجات تولید کننده مولتی ویتامین‌ها وارد رقابت می شوند. چون سازمان غذا و دارو منع خاصی برای مصرف این محصولات ندارد و بیمه ها هم ترجیح میدهند کلاه خودشان را بچسبند تا تضمین سلامت افراد.
⚡پس مصرف ضروری و عدم مصرف غیرضروری این محصولات، به میزان دانش فرد یا وجدان پزشک و داروخانه بستگی مستقیم دارد (متأسفانه).
👋
حالا که اوضاع از این قرار است، چه مکملی بی‌خطر است که مصرف کنیم؟⭐️
اگر مشکل جسمی خاصی ندارید: هیچ.
غذای سالم بخورید و ورزش کنید و خوب بخوابید. وقتی سالمید با خوردن یک موز، نیاز شما به منیزیم برآورده شده، و یک قاشق روغن ماهی، امگای لازم برای کارکرد قلب را فراهم میکند.
هر سال هم یک چک آپ معمولی بروید.
⭐️
اگر مشکل خاصی از اسپاسم عضلات یا خواب و تنفس دارید:فهرستش کنید. پزشکتان طبق آزمایشهایی که تجویز میکند برایتان مشخص خواهد کرد
اگر کمبود عنصری دارید، چیست؟ محلول در آب است یا چربی چون بنا به پاسخ، شما باید ویتامین را با غذا یا ویتامین دیگری ترکیب کنید و از مصرف غذا یا ویتامین دیگری بپرهیزید.
مثلا در کمبود آهن، مصرف قرص آهن وقتی واقعا اثربخش است که با مرکبات یا همراه ویتامین سی همراه باشد در غیر اینصورت مقدار زیادی از آن با ادرار دفع میشود.
یا اگر برایتان
اسید فولیک با دوز بالا نسخه شده باید ویتامین B12 خونتان را کنترل کنند چون مصرف اولی می‌تواند علایم نقصان دومی را مخفی کند درحالیکه خطر آسیب به اعصاب در صورت کمبود ویتامین B12 جدی است.
خلاصه کلام اینکه، دنیای پزشکی یک چیز است، مارکتینگ فارما چیز دیگر.
به بدنتان گوش بدهید. گاهی مشکل کم خوابی یا کم تحرکی یا حتی عفونت ناپیدای قارچی است ولی آدم فکر میکند ویتامین کم دارد.
💬گاهی با راه رفتن روزی نیم ساعت در آفتاب و چند واحد میوه حال آدم بهتر میشود.
گاهی واقعا مکمل غذایی لازم است ولی فقط پزشک معتمد آنهم بعد آزمایش متمرکز روی نقصان/ کمبود یک عنصر می‌تواند بگوید چیست و این هم تازه اول ماجراست، نوع مصرف مکمل‌ها و همخوانیشان با رژیم غذایی شرط است.
💬گاهی واقعا باید در خوردن گوشت قرمز امساک کنیم، گاهی باید حبوبات و سبزیجات را بیشتر کنیم.
یک چک آپ منظم سالانه باعث میشود طبق سن و عادات غذایی و شرایط بدن، به آنچه لازم ولی کم است، بپردازیم و از آنچه لازم نیست و حتی زیاد است، بپرهیزیم.
@AsreFori
