𝑩𝒖𝒏𝒏𝒚 𝑻𝒐𝒘𝒏🐰࿐

سلام بچه‌ها بانی هستم ^^
می‌دونید هشتاد درصد افراد اینجا چانبک شیپرن در نتیجه خواستم چنل چانبکی فیو خودم رو بهتون معرفی کنم.
این چنل واقعا محشره. در حدی که پین تلگراممه و هروقت می‌خوام فن‌گرلی کنم میرم توش. مومنت‌های چانبک همشون رو داره و هرچی جدیدم میاد سریع و داغ می‌ذاره✨ هیچ‌جوره از دست ندیدش❤️❤️
#вυηηу 🐰

ކ  . ⛅️ دنیاي چانبك و پرده برداري از تمام مومنت ها و عشق پر از رمز و راز اون‌ها ، این چنل رو از دست نده !

هیچ کدوم از کاپل‌های اصلی‌ای که در نهایت به هم رسیدن، با هم کات می‌کنن؟ کدوم کاپل زودتر ممکنه کات کنه؟

ورودی‌های جدید به بانی‌تاون خوش اومدید 🌸🌿

📚 لیست داستان‌های چنلمون، برنامه آپشون همراه با راهنما و خلاصه‌ها رو میتونید اینجا پیدا کنید 👇🏻یا هشتگ #کامل رو سرچ کنید.

🐰🏰 @BunnyTown_Quide 🏰🐰

💠 برای چک کردن پست تایپ‌ MBTI کاراکترهای هر داستان هم میتونید بزنید روی این لینک. ✨👇🏻
🐰https://t.me/Bunnaries/49319

از داستان‌ها لذت ببرید. 📚🥀

اولش فکر کردم باید از سر و صدای وحشیانه‌ی دنیا فرار کنم و قایم بشم.
قایم بشم توی کابینت‌های آشپزخونه‌ی سیلورتاون.
قایم بشم پشت سر جونگینی که از هیونگ کتک خورد اما رازنگهدارش هم بود.
یا توی احساسات کیونگ، که سکوت رو ترجیح داد به هیاهوی وحشیانه‌ی آدم ها.

ولی خودم رو توی انباری کوچیک مدرسه‌ای پیدا کردم که کارما به لب‌های بکهیون بوسه زده بود و دوباره سراغ بکهیون اومده بود و این‌بار اون بوسیده شده بود.

و بعد آرزو کردم قبل از اینکه خودم رو بکشم، تتوی کاپ کیکی باشم که چانیول روی گردن بک می‌زنه.
و مست کنم و لبه‌ی تیغ راه برم که ببینم اونی که برنده میشه منم؟ یا ذهنم که داستان‌ها رو دنبال میکنه؟

لا به لای ذرات خاک گلدونی خودم رو جا گذاشتم که از دست بکهیون افتاد؛
و اون یدونه جوک بی‌مزه‌ی بابابزرگی‌ای که چان هیچ وقت به زبون نیاورد، من بودم.

من فریاد خسته‌ای بودم که تو گلوی تهیونگ بود، تو آخرین لحظاتی که مادرش زنده بود‌؛
من قطره‌های شور اشکی شدم که از چشم‌های جونگ‌کوک می‌چکید.
من غم عظیمی بودم که تبدیل شد به خشم و خشمی که شد زجر. زجرِ رفتن و ترک کردن و تنهاتر شدن.
من به گناهی که از انجام دادنش احساس پاک بودن می‌کرد، اعتماد داشتم. پس به لکه‌ی ننگ هم تبدیل شدم و مطمئن بودم که همیشه اینجوری نمی‌مونه.

من خوشبختی هم بودم. جایی بودم که چانیول بود، بکهیون بود و چای موردعلاقه‌ی بکهیون و خونه‌ی تمیز و مرتب و عطر غذایی که تو خونه پیچیده بود.
من شجاعت جونگ‌کوک بودم در برابر خانوادش و یک لبخند بزرگ به تفکرات بالغانه‌ی سوهو.

من بوی خوبِ پنکیکی بودم که اشک شد، روی صورت بکهیون. و جادوی زیبای نشانی که بالاخره ظاهر شد.

من طعم فوق‌العاده‌ی بیسکوییت‌ های موردعلاقه‌ی بکهیون بودم و عطر مست کننده‌ی قهوه‌های کافه بهشت.
و حس خوب چانیول، وقتی که بکهیون رو بغل می‌کرد.

من غرق شدم.

و به خلسه رفتم و از روی پل ماپو سقوط کردم و غم عمیقی شدم که بقیه بهش میگفتن توهم.

بعد ستاره شدم توی چشم‌های «اون»، وقتی که تو رو می‌دید
و انتظار شدم. انتظار بکهیون برای یادآوری گذشته‌اش، و انتظار چانیول برای دیدار دوباره‌اش.
من خاک اره‌ای بودم که شاهد احساسات پاک اون ها بود.

من غرق شدم.
غرق شدم توی داستان‌ها و نجات پیدا کردم از زندگی حقیقی.

و بالاخره دلم یه خونه می‌خواد، که باهاش برم سفر!


#هرچیزی‌که‌خوندم‌ویادم‌مونده