سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

راه اندازی کارزارهای ۷۰ درصدی چیزی جز فریب طبقه کارگر با تکیه بر لفاظی های بی اساس نیست. زیرا افزایش ۷۰ درصد  (و حتی ۱۰۰ صد) بر مزد پایه سال ۱۴۰۳ که هفت میلیون و چهارصد هزار تومان است، بر فرض افزایش و احتساب مزایای شغلی  هیچ مشکلی از مشکلات کارگران حل نخواهد کرد؛ و ثبات فقر را استمرار می بخشد.
ما از تمام کارگران مزدی واحدهای صنعتی، خدماتی، کشاورزی، ساختمانی، معدنی و غيره در بخش های خصوصی و دولتی دعوت می کنيم در محيط کار خود و در سطح جامعه  برای حداقل دستمزدی که بدون دغدغه هزینه امرار معاش  خانوار کارگران را پوشش می دهد  مبارزه کنند.
يک نکته اساسی ديگر که نبايد فراموش شود اين است که در امر مبارزه برای افزايش مزد، مانند عرصه های ديگر مبارزه طبقاتی، همبستگی و اتحاد طبقه کارگر و ايجاد تشکل های پايدار اقتصادی و اجتماعی (سنديکا
و يا سازمان های مشابه) دارای اهميت درجه اول هستند . مبارزه کارگران در عرصه های اقتصادی- اجتماعی به تنهايی و بدون دستیابی به تشکل نمی تواند به نتايج مطلوب دست يابد . بنابراین همزمان با مبارزه برای خواست های اقتصادی، بايد ترويج و آموزش و فعاليت عملی برای پی ريزی مبارزه مستقل سياسی طبقه کارگر و تشکل های آن نيز صورت گيرد: زيرا مبارزه طبقاتی کارگران تنها در صورتی که به بطور متحدانه متشکل و براساس اهداف دراز مدت و اهداف فوری طبقۀ کارگر و با شرکت وسيع و فعال توده ها انجام شود، بخت پيروزی را نیز افزایش می دهد.

۲۱ اسفند ۱۴۰۳

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

گروه اتحاد بازنشستگان

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

کارگران بازنشسته خوزستان

بیانیه مشترک تشکل های مستقل
پیرامون مزد حداقل سال ۱۴۰۴

برای افزايش عمومی مزدها به پا خيزيم و تلاش های ﺿد کارگریِ دولت و کارفرمايان را خنثی کنيم!

افزايش مزد در شرايط فلاکت بار کنونی به ضرورتی اجتناب ناپذير تبديل شده است. مزدهایی که توسط دولت، وزارت کار، شورایی عالی کار و با پادوی به اصطﻼح نمايندگان کارگری منصوب آنها در شورای عالی کار تصويب می شود نمی تواند هزينه های زندگی طبقه کارگر را تامين کند. سالهاست که کارگران به اين فقر و سيه روزی گسترده اعتراض دارند و کارخانه و کارگاه، مراکز آموزشی و درمانی و بهداشتی و حتی خيابان ها را به محلی برای انعکاس خواست های خود بر گزيده و فرياد حق طلبی سر داده اند. 
مبارزات مستمر بازنشستگان – که بخش جدائی ناپذيری از طبقۀ کارگر را تشکيل می دهند - در هر هفته و تشدید اعتصاب و اعتراض کارگران، معلمان، پرستاران در  مراکز مختلف و در بسیاری از مناطق ایران نمونه هایی از اعتراضات به حق و دامنه داری هستند که در آنها خواست اصلی معترضان، افزايش مزد و مزايای شغلی است.
اما حاکمیت کنونی در طول ۴۶ سال،  همواره در نبرد ميان کارگر و کارفرما، مدافع منافع استثمار گرانه سرمايه داران بوده است؛ چون از يک سو، دولت، بزرگترين سرمايه دار است و از سوی ديگر، سردمداران آن به خاطر انحصار قدرت سياسی، نبود ساز و کار پاسخگوئی، نبود حسابرسی و کنترل مردمی و با استفاده ا ز اختناق و فساد حاکم، بخش های عظيمی از وسايل توليد و کار کشور را تصاحب کرده اند و هر صدای حق خواهی را با کشتار و زندان و اخراج از محل کار پاسخ می دهند. تا هنگامی که مقاومت و مبارزۀ سراسری طبقۀ کارگر برای تغییر سرنوشت خود به ویژه افزایش مزدها صورت نگيرد، وضع کارگران و زحمتکشان جامعه هر روز بدتر خواهد شد،
کسانی که مسبب فقر، سيه روزی و درماندگي اکثريت  ۹۰ درصدی افراد جامعه هستند، نمی خواهند و نمی توانند در جهت رفع محروميت توده های زحمتکش گام بردارند . از اين رو، کارگران خود بايد به فکر منافع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود باشند . ديگر نيروهای طبقاتی يا توان چنين کاری را ندارند و يا مانند دولت، کارفرمایان و سرمایه داران مخالف افزایش مزد و بالطبع مخالف آسایش و رفاه کارگران هستند. زيرا منافعشان ضد منافع طبقۀ کارگر است. کارگران درآمدی جز مزد خود ندارند؛ آنهم مشروط به اين که کاری داشته باشند.
اما مزدهای کارگران همواره چهار يا پنج برابر پایين تراز هزينه هايی بوده که برای معيشت خانوار کارگری ﻻزم است. برای مثال، آخرين حداقل دستمزدی که دولت و شورای عالی کار برای سال ۱۴۰۳ تصويب کردند با کل مزايای شغلی – که همین اندک مزایا هم به همه کارگران تعلق نمی گيرد - مبلغ ۷۴۰۰۰۰۰ تومان (هفت ميليون و چهار صد هزار تومان) بود که اين مبلغ به زحمت هزينۀ يک هفتۀ يک خانوار کارگری  در سال ۱۴۰۳ را تامين می کند.  زيرا براساس آمارهای رسمی، و شواهدی که متأثر از واقعیات زندگی کارگران است،  ميانگين هزينۀ يک خانوادۀ چهارنفری در اين سال از چهل و پنج  ميليون تومان در ماه بيشتر است.
به همين دلیل با توجه به روند تصاعدی افزایش قیمت ها و براساس پيش بينی نرخ تورم در سال  ۱۴۰۴، ميانگين هزينۀ زندگی يک خانوار کارگری بیش از شصت ميليون تومان در ماه می باشد.
برای دستيابی به افزايش مزد راهی جز مبارزه و پنجه درافکندن با دولت، کارفرما و سرمايه داران قابل تصور نيست. زيرا دولت وکارفرماها نه تنها هيچ اراده ای برای افزايش مزد از خود نشان نمی دهند، بلکه با تمام امکانات قانونی و غيرقانونی خود می کوشند به بهانه های واهی مانند «مبارزه با تورم، ضرورت اشتغال زائی، رقابت پذيری و ترغيب سرمايه داران به سرمايه گذاری» و يا هر دروغ فاحش دیگر از افزايش مزد جلوگيری کنند . دولت با بدعت گذاری های شيادانه افزايش و پرداخت هر سطحی از مزد را منوط به توافق با کارفرما زير عنوان «مزدهای توافقی » می کند . اين بدان معنی است که میخواهد همان قانون دست و پاشکسته حداقل دستمزد را هم دور بزند و برای اينکه مسير بهره کشی و استثمار را بدون مقاومت کارگران هموار سازد و ماده قانونی جديدی برايش تصويب  کند .
کارگران مزدی يدی و فکری در ايران با اعضای خانواده شان حدود ۶۰ در صد جمعيت کشور را تشکيل می دهند و بيش از ۸۰ درصد کل توليد جامعه محصول کار کارگران است و هستی جامعه به ویژه رفاه اقلیت سرمایه دار و اقشار متوسط و مرفه وابسته به بهره کشی از طبقه کارگر است. از اين رو بديهی است که مزد کارگران نبايد از ميانگين  هزينۀ يک خانوار متوسط شهری در سطح کشور کمترباشد . همانطور که گفته شد این مبلغ در سال 1404 نمی تواند کمتر از 60 میلیون تومان در ماه برای یک خانوار 4 نفره باشد.

تعیین هر مبلغ دیگر و یا هر درصدی برای افزایش مزد حداقل که هزینه های واقعی کارگران را پوشش ندهد تثبیت شرایط فقر بر خانوار کارگری است.

🔴 بیانیه فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل‌ونقل ، به مناسبت روز جهانی عدالت اجتماعی و توجه نسبت به سرکوب فعالان صنفی اتحادیه‌های کارگری حمل‌ونقل در سراسر جهان از جمله اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه‌

در بیانیه فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل که به تاریخ ۲ اسفند منتشر شده است آمده است:

«سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه مدت‌هاست که هدف اصلی سرکوب حکومتی بوده است. ابراهیم مددی و داود رضوی، از کارگران بازنشسته و چهره‌های برجسته این سندیکا، به دلیل فعالیت‌های صنفی خود همچنان به‌ ناحق در زندان به سر می‌برند.

ابراهیم مددی، نایب رئیس پیشین سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در تاریخ ۱۱ اوت ۲۰۲۴ بار دیگر بازداشت شد. مشکلات حقوقی او سابقه‌ای طولانی دارد و او بارها به دلیل دفاع از حقوق کارگران بازداشت شده است. او پیش‌تر به سه سال و نیم حبس به اتهام‌های بی‌اساس مشابه محکوم شده بود. همچنین در سال ۲۰۱۵ به دلیل برگزاری مراسم روز جهانی کارگر ابتدا به پنج سال و سه ماه زندان محکوم شد که بعدها این حکم توسط دیوان عالی کشور به یک سال کاهش یافت. با وجود مشکلات جدی جسمی، مقامات تصمیم گرفته‌اند حکم زندان او را اجرا کنند.

داود رضوی، عضو هیئت مدیره سندیکا، در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲ به دلیل فعالیت‌های صنفی و دیدار با نمایندگان اتحادیه‌های کارگری فرانسه بازداشت شد. او چهار ماه را در سلول انفرادی تحت بازجویی‌های شدید گذراند.

پس از محاکمه، داوود رضوی به پنج سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت‌های صنفی محکوم شد؛ حکمی که در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید شد. او اکنون دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کند و اخیراً به دلیل مشکلات پزشکی نیاز به درمان بیمارستانی پیدا کرده است.

این پرونده‌ها نمونه‌هایی از سرکوب سیستماتیک گسترده‌تری هستند. در ایران، دیدار با همکاران صنفی یا تلاش برای برگزاری روز جهانی کارگر به جرم تبدیل شده است. رهبری سندیکا بارها این سرکوب دولتی را محکوم کرده است.

حق فعالیت صنفی: غیرقابل مذاکره

در چهل و ششمین کنگره خود در اکتبر گذشته در مراکش، فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل‌ونقل (ITF) بر این باور خود تأکید کرد که حقوق کارگری و حقوق صنفی، بخشی از حقوق بشر هستند. حملات به این حقوق در سراسر جهان، از جمله اصول و حقوق اساسی کار، دموکراسی را تضعیف کرده و شکاف میان کارگران را عمیق‌تر می‌کند.

امروز، در روز جهانی عدالت اجتماعی، در کنار تمام فعالان صنفی تحت ستم ایستاده‌ایم. ما تعهد خود را برای اعتراض، اقدام و دفاع قاطع از حقوق اساسی کارگران حمل‌ونقل در سراسر جهان تکرار می‌کنیم.

ما خواستار:

۱. پایان دادن به پیگردهای سیاسی و لغو قوانین سرکوبگرانه و تنبیهی که برای تعقیب فعالان صنفی توسط دولت‌های سراسر جهان استفاده می‌شود هستیم.
۲. از سازمان‌های بین‌المللی خواهان افزایش نظارت و انجام اقدامات قاطع و روشن — چه دیپلماتیک، چه حقوقی یا به هر شکل دیگر — برای حفاظت از فعالان کارگری مانند کارول نگ، استیکس نکامبوله، ابراهیم مددی و داوود رضوی، می باشیم.

استفان کاتن، دبیرکل فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل‌ونقل (ITF)، اعلام نمود: «حمله به فعالان صنفی، حمله به همه ماست. جنبش جهانی کارگری امروز و هر روز سال در کنار کسانی ایستاده است که به دلیل فعالیت‌های صنفی خود، از سوی دولت‌های ضددموکراتیک تحت ستم قرار می‌گیرند. قدرت جمعی اتحادیه‌های کارگری قوی‌ترین نیروی مقابله با آن عواملی است که باعث تفرقه در جامعه می‌شوند. این همان معنایی است که وقتی می‌گوییم “آسیب به یکی، آسیب به همه است”، در جنبش کارگری بر آن تأکید داریم.»

کارگر زندانی آزاد باید گردد!

ابراهیم مددی و داود رضوی را آزاد کنید!

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است!

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۸ اسفند ۱۴۰۳

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🔴 پیام دریافتی از همکار

هرآمدنی را رفتنی است…

💢 *همکاران عزیز و محترم شرکت واحد اتوبوسرانی تهران*
دوران  ۲۴ ماهه حضورم در شرکت واحد امروز به پایان رسید

🔸حضور بنده در شرکت واحد و همراهی با شما بدون تردید  یکی از سیاه ترین ایام زندگی کاری من خواهد بود.

🔸در این ایام با سو استفاده از شما و نادیده گرفتن پرسنل مظلوم شرکت بعنوان باارزش ترین سرمایه سازمان تلاش شد تا شرکت واحد نه تنها یک گام به جلو برندارد. بلکه در جا زده و پسرفت هم داشته باشد . نهضت بزرگ بازسازی اتوبوس‌های فرسوده ( دزدی مشهود ) و عقد قرارداد خرید هزاران اتوبوس در این ایام و واگذاری انها به شرکت خصوصی خاص نوید روزهای نا امید کننده تری را برای مردم شریف تهران بدنبال خواهد داشت .

🔸در داخل شرکت واحد نیز تلاش شد تا با بی تفاوتی و نابودی اندک امکانات رفاهی و سفرهای تفریحی  و عدم پرداخت به موقع مطالبات به حق  همکاران تیشه به ریشه ای آنان بزنم

🔸در دنیا هیچ کاری بدون ایراد و عیب نیست و بنده نیز چنین ادعایی ندارم. ولی  شرکت واحد و پرسنل زحمتکش آن را سکو و وسیله ای برای بالا رفتن از پله های ترقی خود برای مناصب جدید قرار دادم
اینها گوشه ای از پیام تشکر مدیر عامل قبلی آقای علیزاده بود که اگر به خدا و رسول او اعتقادی داشت باید در پیام خداحافظی خود می‌نوشت ولی به ریا کاری ۲۴ ماهه خود طبق روال معمول ادامه داده و از شرکت تشریف بردند خدا به داد سازمان تاکسیرانی و پرسنل و رانندگان تاکسی برسد
بیش از سه سال از اعطای بسته های خرسند ساز مخصوصا وام  ۵۰ میلیون تومانی شهرداری تهران گذشت بسیاری از افراد و سایر سازمان های شهرداری تهران بسته مذکور را دریافت و اقساط آن را نیز پرداخت کردند معلوم نیست  مسولین شرکت واحد در حال انجام چه کاری هستند و چه زمانی قرار است این بسته بی ارزش را بدست پرسنل مظلوم شرکت برسانند
خدا باعث و بانی تغییر بیمه تکمیلی را لعنت کند بیمه ملت افتضاح ترین نوع بیمه میباشد با هیچ جا قرارداد ندارد . اطلاعات موجود در سایت آن تماما دورغ و کذب میباشد هیچ داروخانه ای آنلاینی برای دارو ندارد بجای اینکه بفکر حل مشکلات پرسنل باشید مشکلی به مشکلات پرسنل اضافه میکنید خدا لعنت تان کند
تجربه ثابت کرده است که خودی ها ضربه های محکم تری به پرسنل شرکت واحد وارد می‌کنند منظورم اعضای خود فروخته شورای ضد کارگری میباشد افرادی که فقط بفکر منافع خود هستند و سر در آخور کارفرما دارند حضراتی که با ابلاغ سختی کار سالهاست در طویله شورا جا خوش کرده اند و تیشه به ریشه سایر پرسنل می‌زنند
تنها امید ما تشکل کارگری مستقل میباشد.

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

📌مقابله با زیر پا گذاشتن حقوق کارگران در تمام بخش‌های شرکت نیازمند همگرایی و اتحاد همه‌ی ما است.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica