سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

🔴‍ خودزنی به‌مثابه ابزار سرکوب

✍🏻 اسکندر لطفی فعال صنفی معلمان
#بخش_دوم

خودزنی در میانه‌ی طوفان سرکوب، نه یک ضعف ساده، بلکه خنجری است که از درون بر پیکر جنبش‌های صنفی فرود می‌آید. این خیانت آشکار، مقاومت را زمین‌گیر کرده و دست ماشین سرکوب را برای نابودی ساختارهای مبارزاتی باز می‌گذارد. در لحظاتی که رژیم با تمام ابزارهای سرکوب‌گرانه‌اش به مصاف تشکل‌ها می‌رود، برخی از اعضای آن، به جای ایستادگی در برابر دشمن مشترک، اسیر اختلافات ویرانگر داخلی می‌شوند و راه را برای نابودی جمعی هموار می‌کنند.

این پدیده، نتیجه‌ی ساده‌ی ناامیدی نیست؛ بلکه از ضعف‌های عمیق ساختاری و نبود استراتژی‌های منسجم ریشه می‌گیرد

. دشمن، هوشیارانه از هر تَرَک کوچکی برای فروپاشی یکپارچگی استفاده می‌کند. نفوذ عوامل امنیتی در صفوف تشکل‌ها، اختلافات جزئی را به بحران‌های لاینحل بدل کرده و اتحاد را از درون می‌شکند. در چنین شرایطی، خستگی ناشی از سرکوب بیرونی با خیانت درونی درهم می‌آمیزد و انرژی جنبش به جای مبارزه، صرف تخریب خود می‌شود.

سرکوبگران می‌دانند که هیچ چیز خطرناک‌تر از یک تشکل متحد نیست؛ از این رو، با تزریق تفرقه و بی‌اعتمادی، همان چیزی را می‌سازند که برای شکست مقاومت نیاز دارند. نفوذ و ایجاد شکاف در صفوف تشکل‌ها، تاکتیکی استراتژیک است: ایجاد کینه‌های دروغین، تحریک اختلافات ساختگی، و تقویت بدبینی میان اعضا. نتیجه‌ی این جنگ روانی، نه تنها انهدام تشکل از درون، بلکه تقویت فضای یأس و انفعال در میان اعضای جنبش است.

اما مقصر تنها دشمن خارجی نیست. ضعف ذاتی در سازماندهی و مدیریت بحران، پاشنه‌ی آشیل هر جنبشی است که خود را برای مبارزه‌ی طولانی آماده نکرده باشد. تشکل‌های فاقد ساختار شفاف و ابزارهای حل اختلاف، در برابر سرکوب شکننده‌تر از آن‌اند که بتوانند دوام آورند. نبود آموزش برای فعالیت جمعی و مقاومت در برابر فشارها، از دل هر تشکل، دشمنی بالقوه می‌سازد که علیه خودش می‌جنگد.

جنبش‌هایی که به‌جای انسجام، در باتلاق اختلافات درونی گرفتار می‌شوند، تنها خود را به نابودی می‌سپارند. مقاومت واقعی، نیازمند وحدتی آهنین، ساختارهایی کارآمد، و آموزش‌هایی هدفمند است که بتواند در برابر هر نوع نفوذ و سرکوب، یک سپر نفوذناپذیر بسازد. مبارزه، عرصه‌ی اتحاد است، نه خودزنی؛ و خیانت به این اصل، خیانت به آرمان آزادی است.

لینک به منبع نوشته در کانال تلگرام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

https://t.me/kashowra/20158

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🔴‍ تشکیلات، به‌مثابۀ یک ضرورت در مبارزات اجتماعی

✍🏻اسکندر لطفی; فعال صنفی معلمان

#بخش_اول
در فضای فعالیت‌های صنفی و سیاسی، همواره تضاد میان رویکردهای فردی و کنش‌های تشکیلاتی به‌عنوان مسئله‌ای بنیادین مطرح بوده است. این تضاد، که به‌وضوح از دل ضعف در تعهد به کار جمعی و گرایش به کسب اعتبار فردی سر برمی‌آورد، نه‌تنها به انسجام حرکت‌های جمعی آسیب می‌زند، بلکه زمینۀ بازتولید فردگرایی در بدنه‌ی مبارزات اجتماعی را فراهم می‌آورد.
در این میان، آنچه قابل تأمل است، تلاش برخی افراد برای انحراف از مسیر تشکیلاتی و اتکا به گعده‌های غیررسمی به‌عنوان جایگزین کنش جمعی است. هرچند هیچ فردی در فعالیت صنفی یا سیاسی محدود به حضور در تشکل‌ها نیست، اما پرسش اینجاست: چرا افرادی که توان و فرصت حضور مستقیم یا ارتباط نزدیک با تشکل‌ها را دارند، ترجیح می‌دهند مسیرهای فردی و پراکنده را در پیش گیرند؟ پاسخ ساده است: این افراد با توسل به رویکردهای فردی و گعده‌ای، به‌دنبال پوشاندن ضعف‌های خویش در زمینۀ کار جمعی و سازماندهی هستند. این، به‌وضوح نوعی موازی‌سازی با تشکیلات است که نه‌تنها کمکی به پیشبرد اهداف جمعی نمی‌کند، بلکه به پراکندگی نیروها و تضعیف مبارزات می‌انجامد.
تشکیلات، نه صرفاً به‌عنوان یک ابزار، بلکه به‌مثابۀ یک ضرورت در مبارزات اجتماعی عمل می‌کند. در یک سیستم تشکیلاتی، افراد با هم‌افزایی نیرو و توانایی‌های خود، ضعف‌های فردی را خنثی کرده و به قدرتی جمعی تبدیل می‌شوند. اما رویکردهای فردگرایانه، برخلاف این منطق، تنها در پی کسب اعتبار شخصی‌اند و با برجسته کردن وجهۀ فردی، روح جمعی مبارزات را تضعیف می‌کنند. چنین اقداماتی، به‌ویژه در زمانه‌ای که اتحاد و انسجام بیش از هر زمان دیگری ضروری است، به‌نوعی خیانت به اصول مبارزاتی تلقی می‌شود.
گعده‌ها با ایجاد مراکز قدرت کوچک و نامنسجم، نیروهای مبارزاتی را از محوریت تشکیلاتی دور می‌کنند.
فردگرایی، میدان رقابت برای کسب وجهۀ فردی را داغ می‌کند، رقابتی که به‌جای تقویت جنبش، تنها به خودمحوری منتهی می‌شود.
آنچه امروز مبارزات صنفی و اجتماعی به آن نیازمند است، نه حضور افراد در قالب کنش‌های پراکنده و منفرد، بلکه تقویت نهادهای جمعی و تشکیلاتی است. تنها از طریق این نهادهاست که می‌توان به مبارزاتی هماهنگ، مؤثر و هدفمند دست یافت. بنابراین، تلاش برای کسب اعتبار فردی به‌جای تقویت کنش جمعی، اقدامی است که نه‌تنها به تضعیف مبارزات می‌انجامد، بلکه باید آن را به‌عنوان شکلی از ضدیت با اصول تشکیلاتی محکوم کرد.

🔹🔹🔹
لینک به منبع نوشته در کانال تلگرام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
https://t.me/kashowra/20137

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🔴 قطع درختان در سامانه پنج شرکت واحد برای توسعه پارکینگ

پارکینگ مورد استفاده کارکنان اتوبوسرانی سامانه پنج شرکت واحد در منطقه جنت آباد با تصمیم مدیریت ناکارآمد شرکت واحد به بخش خصوصی واگذار شد و برای توسعه فضای پارکینگ تعدادی از درختان قطع شد.

گزارش ارسالی همکاران:

پارکینگ سواری پرسنل بالغ بر ٢٠٠ دستگاه در روز در منطقه ۵ شرکت واحد واقع در جنت آباد به پیمانکار بخش خصوص با کمترین قیمت ممکن در بهترین نقطه غربی تهران
معایب واگذاری:
١-از بین رفتن پارکینگ سواری پرسنل اتوبوسرانی که سالیان مدیدی از این فضا وقفی مرحوم مافی استفاده می نمودند.

٢- تجمع سواری پرسنل در بیرون منطقه و ورودی و خروجی منطقه که باعث کندی تردد و اختلال در نظم آمد و شد و ابتدای صبح و هنگام خروج و پایان شب هنگام ورود ب منطقه برای رانندگان و اتوبوسرانی گردیده شده.

٣-بدلیل تاخیر در خروج صبحگاهی به جهت تجمع سواری های پرسنل در ورودی منطقه متاسفانه باعث اختلال در سرویس رسانی سطح شهر و خط ١٠ BRT  گردیده شده.

۴-اختلال در حجم خروجی خیابان آیت اله کاشانی و کنار گذر پل باکری -شهر زیبا و نارضایتی شهروندان جهت تردد خودرو ها شخصی و عبوری علی الخصوص ساعات اولیه صبح و پایانی شب به جهت پارک بیش از اندازه خودرو های پرسنل اتوبوسران.

۵-از بین رفتن درختان فضای سبز  و مسطح نمودن  فضای سبز واقع در محل پارکینگ جهت توسعه فضای پارکینگ در آمد زایی پیمانکار مربوطه.

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🔴 پیام همکار با عنوان مدیر غیبی

تشکر و سپاس ویژه از کانال محترم سندیکا که خبر های ارسالی کارگران شریف شرکت واحد اتوبوسرانی را که بعلت نبودن گوش شنوا منتشر مینماید.

با امید اینکه روزی مدیری حقیقی از غیب برسد و به درد دل کارگران شریف گوش فرا دهد.
- پیرو پیامهای قبلی در خصوص مشکلات به وجود آمده در منطقه سه با مدیریت آقای لطفی زاده و عدم پیگیری و برخورد با عوامل مربوطه از سوی آقای مهدی علیزاده و عوامل دست نشانده شان، بر ما تکلیف گردید تا پیامی دیگر جهت احقاق حقوق پرسنل منطقه سه منتشر کنیم.

♦️ خلاصه پیام:

در این‌پیام، همکار به بیان نارضایتی کارگران منطقه سه از مدیریت آقای لطفی زاده و آقای مهدی علیزاده می‌پردازد. کارگران از عدم پیگیری مشکلات و پایمال شدن حقوق خود شاکی هستند و به صبر خود اشاره می‌کنند که به زودی لبریز خواهد شد.

همکار گرامی همچنین به نالایقی مدیران و استفاده آن‌ها از مزایای ناحق اشاره کرده و انتقاد می‌کند که این افراد بدون زحمت و تنها از طریق روابط به سمت‌های بالاتر دست یافته‌اند. همچنین به یادآوری روزهای گذشته و خوش خدمتی‌های آقای لطفی زاده اشاره می‌شود.

همکار همچنین اعلام میکند که «با امید به اینکه روزی مدیری واقعی به مشکلات کارگران رسیدگی کند، ما برای احقاق حقوق پرسنل منطقه سه اقدامی دیگر انجام می‌دهیم. کارگران صبور هستند، اما حمایت نالایقان و عدم توجه به حقوق آنها دیگر قابل تحمل نیست. جناب علیزاده، شما و دست نشانده‌هایتان از طریق ارتباطات غیرفنی و نه زحمات واقعی به مقام‌ها رسیدید. آقای لطفی زاده، با سوابق کم‌کیفی به مقام مدیریت رسیده‌اید و از عدم درایت خود ضربه می‌زنید. همچنین، مشاور ارشد شما، محمد ثاقب تهرانی، با ورود و خروج‌های غیرقانونی مشکلاتی را در منطقه ایجاد کرده است. امیدواریم مدیران بالاتر نسبت به این مشکلات واکنش نشان دهند.یاوه‌گویی‌های مداوم درباره ارتباط با مدیرعامل و تهدید پرسنل مشکلاتی جدی برای رانندگان ایجاد کرده و مدیر هیچ اهمیتی به مسائل خطوط نمی‌دهد. دخالت در امور فنی، ارسال اتوبوس‌های ناقص به خطوط بدون توجه به ایمنی، و خسارت‌های غیرقابل جبران برای مسافران و رانندگان را به دنبال دارد. سوءتدبیر آقای تهرانی و روش‌های غیراخلاقی در تغییر جایگاه پرسنل و منصوب کردن دوستانش به جای آنها، به تنش‌ها افزوده است. همچنین، عمل غیرقانونی در واگذاری مسئولیت باشگاه ورزشی و تحویل کلید به خانم م نگرانی‌هایی درباره مدیریت و ایمنی ایجاد کرده است.»

همکار با انتقاد شدید از دخالت در امور معاونت فنی - اتوبوس هایی که به توقفگاه اعزام می‌گردند، در صورتیکه هنوز اقدامات عوامل فنی تکمیل نشده و اتوبوس آماده اعزام به خط نمیباشد، به زور و تهدید بدون در نظر گرفتن عواقب این کار، عوامل توقفگاه را مجبور به اعزام اتوبوسها به خط می‌کنند! چه کسی پاسخگوی خسارتهای زیان بار و جبران ناپذیر این تصمیمات نابجا برای جان مسافران و رانندگان خواهد بود؟!

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

📌 سپاس از پیامهای همکاران گرامی،

چاره کارگران وحدت و تشکیلات مستقل از کارفرما و‌ دولت و ‌کلیه نهادهای وابسته و حراستی و ‌اطلاعاتی است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲۵ آبان ۱۴۰۳

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🍁🍂
🔻توضیح کوتاهی پیرامون مزد

♦️مزد بهای نیروی کار و بازسازی نسل نیروی کار یا به عبارت دیگر بها یا قیمت ابتدایی ترین هزینه های زندگی ای است که نظام سرمایه داری در ازای زمان کار مشخص باید به کارگران برای تامین نیروی کار و بقای نسلشان پرداخت نماید.
افزایش یا کاهش مزدها ارتباط معکوس با کاهش یا افزایش سود سرمایه داران دارد. بنابراین تا آنجا که کاهش سطح مزدها و ناتوانی کارگران در تامین هزینه زندگی و گسترش فقر از عرضۀ نیروی کار کم نمی کند ذهن سرمایه داران را به خود مشغول نمی سازد و موجب رنجش خاطر آنان نمی گردد. آنچه برای سرمایه داران حائز اهمیت است انباشت سود و ثروت اندوزی حاصل از کار کارگران است.
کارگران ایران برای افزایش مزد هیچ امیدی به قانون کار و شورای عالی کار ندارند. زیرا وظیفه هر دو نهاد به تمکین واداشتن کارگران برای استثمار بیشتر است. در مناسبات بین سرمایه و کار، دولت، وزارت کار، شورای عالی کار و قانون کار حامی و پشتیبان سرمایه داران اند. تنها چیزی که می تواند به کارگران برای افزایش مزد یاری رساند اتحاد عمل آنها در مبارزۀ مستقل، متحد و متشکل برای خواست های برحقشان است. برهمین اساس مبارزه برای افزایش مزد، مبارزه ای ضروری و دائمی است که طبقه کارگر، تا زمانی که سرمایه داری بر جامعه حاکم است، باید به عنوان یک شهروند برای حق حیاط و کسب رفاه نسبی از مزدی برخوردار باشد که شرایط زندگی متوسط بدون دغدغه از محدودیت ها، تغذیه سالم و مکفی، آموزش و تحصیل، بهداشت و درمان کارآمد، پوشاک و مسکن مناسب، تفریح و پر کردن اوقات فراغت و غیره را تامین کند. معیاری اصولی که تشکل های مستقل کارگری برای تعیین مزد حداقل اعلام کرده اند عبارت است از:
مزد حداقل باید متناسب با هزینه متوسط خانوار شهری در سطح جامعه باشد. اکنون شرایط زیستی و تامین ضروریات زندگی با توجه به افزایش روزافزون و سرسام آور قیمت ها و تورم نزدیک به ۵۰ درصدی، هیچ چشم اندازی از سوی حاکمیت برای پر کردن این فاصله عمیق میان مزد حداقل و هزینه های زندگی وجود ندارد. البته این فاصله عمیق هرگز موجب نمی گردد که کارگران به افزایش هر مبلغی رضایت دهند. عدم تعادل میان تامین هزینه های زندگی و حداقل مزد، با توجه به رشد قیمت ها و تورم قابل انتظار در سال آینده، به عمیق تر شدن فاصله طبقاتی کمک می کند. همچنانکه هم اکنون آهنگ رشد قیمت ها سرسام آور است‌. تشکل های مستقل کارگران و بازنشستگان طبق برآورد آماری و استناد به منابع رسمی، به درستی هزینه های معیشت خانوار کارگران و زحمتکشان و مزد حداقل برای سال ۱۴۰۳ را ۴۵ میلیون تومان اعلام کرده بودند. اکنون با حقانیت این پیش‌بینی برای آحاد مردم زحمتکش به ویژه طبقه کارگر، مشکلات زندگی و معیشت را با گوشت و پوست خود احساس می کنند، و دریافته اند که برای تامین زندگی و تخفیف یافتن فقر موجود، نیازمند مزدی بیش از چهل میلیون تومان برای سال آینده ( ۱۴۰۴) هستند. گرچه دولت و سرمایه داران با توجه به رشد ناخالص داخلی و افزایش نرخ استثمار، در همین شرایط هم قادر به پرداخت این مزد می باشند، لیکن با توجه به میلیتاریزه کردن اقتصاد و هزینه های سرسام آور برای بقای حاکمیت و فساد مفرط میان مسئولان، دولت طبق سنوات قبل هیچ تمایلی به پرداخت مزد مناسب برای تامین هزینه های زندگی و کاهش فشار بر خانوار کارگران ندارد. از این رو طبقه کارگر برای کاستن ستم طبقاتی و برون رفت از فلاکت موجود و نهایتاً برای تغییر سرنوشت خود تا نابودی استثمار، نیازمند مبارزه ای متحد و متشکل است.

گروه اتحاد بازنشستگان


https://t.me/GEtehadbazneshastegan

درود بر همکاران گرامی و کلیه ‌کارگران و‌ مزدبگیران در سراسر کشور.

مسئله‌ مزد، حداقل دستمزد و نحوه و پروسه تصمیم‌گیری در مورد آن همواره یک دغدغه مهم و ‌اساسی ما کارگران بوده است. ما کارگران سازندگان اصلی تولید، خدمات عمومی و‌ ثروت هستیم اما از حداقل دخالت در تصمیم‌گیریها و تعیین دستمزدهای مناسب و‌ متناسب با هزینه های سرسام آور زندگی برخورداریم. نشست های به اصطلاح سه جانبه گرا، با شرکت نمایندگان دولت، کارفرماها و‌ تشکلات به اصطلاح‌کارگری وابسته به حاکمیت در «شورای عالی کار» برگزار می گردند و منافع کارگران همواره توسط آنها قربانی شده است. در عین حال، تشکلات و‌ گروههای مستقل کارگری هر ساله مباحث و‌ کارزارهای مهمی را در مورد تعیین دستمزدها به راه انداخته و‌ مطالبات خود را بطور مستدل در سطح عمومی طرح و‌ حول و‌حوش آنها سازماندهی کرده اند.

سندیکای کارگران شرکت واحد نیز به نوبه خود بزودی به تشریح مواضع در مورد دستمزدها خواهد پرداخت.در عین‌حال، سندیکا لازم‌ میداند و‌ پیشنهاد میکند که با توجه به شرایط ویژه کنونی در کشور و‌ منطقه در این‌مورد همفکری گسترده تری در سطح جنبش کارگری صورت بگیرد. لذا تصمیم به انتشار مطالب دریافتی از سوی تشکلات و گروههای کارگری‌ و‌ صنفی مستقل در این مورد گرفته ایم که امیدواریم به تصریح و شفاف سازی و اتخاذ سیاست و‌ مواضعی طبقاتی و مبتنی بر حفظ منافع کلیه‌کارگران و‌خانواده های کارگری یاری رساند.

روشن است که انتشار مطالب دریافت شده از سوی دیگر تشکلات کارگری و ‌صنفی الزاما به معنای تایید سندیکا در تمام موارد طرح شده محسوب نمیشود.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲۱ آبان ۱۴۰۳

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica

🔴 در بند کردن فعالین کارگری و معلمان هیچ توجیهی به جز حمایت از ستمگران و عوامل ایجاد شرایط موجود ندارد

سه ماه از یورش به خانه و ضبط اموال شخصی #اسماعیل گرامی(لپ تاپ، موبایل و کارت ملی) و پس از بازداشت غیر قانونی این کارگر بازنشسته می‌گذرد.

پس از برگزاری دادگاه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی افشاری ایشان به یک سال حبس تعزیری محکوم شدند و از تاریخ ۲۱ مرداد (همان تاریخ بازداشت) در
بند ۴ اوین هستند.

بازنشستگان و دیگر مطالبه‌گران که خواهان "حقوق سرکوب شده‌ی" خود هستند و کف خیابان را بعد از بی‌توجهی مسئولین مربوطه برای رساندن صدای خود انتخاب کرده‌اند، چگونه می‌توانند "امنیت ملی" را به خطر بیندازند؟! گویا نهادهای امنیتی جای متهم و شاکی را جابه‌جا کرده و به جای بازداشت عاملان شرایط موجود، اقدام به بازداشت آسیب‌دیدگانِ شرایط موجود کرده است. در این میان کارگران و معلمان شاغل و بازنشسته علاوه‌ بر زیان مالی دچار آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی هم شده‌اند. تداوم این احضارها وصدور احکام زندان و اخراج و... چاره‌ای به جز حضور اکثریتی در خیابان برای آنان نمی‌ماند.

ما کارگران شاغل وبازنشسته نهادهای مستقل خواهان پایان دادن به این روند و آزادی بی‌قید و شرط اسماعیل گرامی و سایر زندانیان هستیم  وبه موازات آن خواهان تامین معیشت و درمان متناسب با شرایط تورمی می‌باشیم.

#کارگر -معلم- شاغل وبازنشسته آزاد باید گردد.
#اسماعیل گرامی آزاد باید گردد


سندیکای کارگران شرکت واحد و اتوبوس رانی تهران وحومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

کانون گفتگوی بازنشستگان تامین اجتماعی

اتحاد بازنشستگان

گروه بازنشستگان تامین اجتماعی  استان قزوین

شورای بازنشستگان ایران

گروه اتحاد بازنشستگان

اتحاد بازنشستگان کرمانشاه

بازنشستگان تامین اجتماعی کرمانشاه

گروه بازنشستگان تامین اجتماعی ، بتا (کرج)

گروه صنفی بازنشستگان (فولاد)

گروه بازنشستگان آذربایجان

گروه بازنشستگان اردبیل

جمعی از مطالبه گران تامین اجتماعی کرمانشاه

صدای کارگران وبازنشستگان

گروه مطالبه گران کف خیابان


چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

https://twitter.com/VahedSyndicate
htps://www.instagram.com/vahedsyndica/
‏vsyndica@gmail.com
https://t.me/vahedsyndica
@Vahed_Syndica