اخبار تلگرام - فارسی

دقیقاً ۱۸ سال پیش در چنین روزی، من VK را راه‌اندازی کردم — اولین شرکت بزرگ من. در زیر داستان چگونگی وقوع این اتفاق آمده است.

من تابستان ۲۰۰۶ از دانشگاه سن پترزبورگ فارغ‌التحصیل شدم. می‌خواستم با هم‌کلاسی‌های سابقم در تماس باشم، اما می‌دانستم بدون وب‌سایتی که همه بتوانند یکدیگر را پیدا کنند، این کار دشوار خواهد بود. بنابراین، در اواخر آگوست ۲۰۰۶، هدفی را تعیین کردم — ساخت یک شبکه اجتماعی برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه در طی چهار هفته.

من در کدنویسی مهارت نسبتا خوبی داشتم. در ۱۲ سالگی، بازی‌های تحت وب با انیمیشن‌های وکتوری و افکت‌های صوتی ساختم. در ۱۳ سالگی، از من خواسته شد که به بچه‌های بزرگ‌تر زبان پاسکال (زبان برنامه‌نویسی) را در اردوهای تابستانه برای برنامه‌نویسان آموزش دهم.

با این حال، برنامه‌ریزی برای ساخت یک شبکه اجتماعی کاملاً کاربردی در چهار هفته، نوعی اعتماد به نفس بیش از حد بود. بدتر از آن، تصمیم گرفتم از هیچ ماژول آماده و شخص ثالثی استفاده نکنم. می‌خواستم همه چیز را از ابتدا بسازم: از پروفایل‌ها و پیام‌های خصوصی گرفته تا آلبوم‌های عکس و جستجو.

این وظیفه خیلی بزرگ به نظر می‌رسید. از کجا شروع کنم؟ در آن زمان، برادرم نیکولای در آلمان زندگی می‌کرد. نیکولای ریاضیدان و برنامه‌نویس الگوریتمی فوق‌العاده‌ای بود، اما همیشه توسعه وب را در سطح پایین‌تری می‌دانست. آن زمان، او در حال تمرکز بر پایان‌نامه ریاضی خود در دانشگاه ماکس پلانک در بن بود. او از کمک به کدنویسی امتناع کرد اما توصیه‌ای داد: «اول کد مجوز کاربر را بنویس»، او گفت. «می‌توانی از پس‌اش بر بیایی.»

این منطقی بود. من با یک صفحه ورود که شناسه‌های نشست را تولید می‌کرد شروع کردم. نشست‌ها سپس می‌توانستند برای شناسایی کاربران، نمایش صفحات پروفایل آن‌ها و اجازه ویرایش آن‌ها استفاده شوند. حتی فرآیند ثبت‌نام هم می‌توانست منتظر بماند: من به‌صورت دستی ورودی‌ها را برای چند کاربر اول در پایگاه داده وارد کردم.

در همان زمان بود که این نکته را به‌روشنی فهمیدم: هر وظیفه پیچیده تنها ترکیبی از بسیاری از وظایف ساده است. اگر یک پروژه بزرگ را به بخش‌های قابل مدیریت تقسیم کنید و آن‌ها را به ترتیب درست بچینید، می‌توانید هر کاری را انجام دهید هرچند در عمل، شما با انواع مختلفی از موانع فنی مواجه می‌شوید که تلاش و پشتکار شما را مورد آزمایش قرار می‌دهند.

در سپتامبر ۲۰۰۶، معمولاً به مدت ۲۰ ساعت متوالی کد می‌نویختم، یک وعده غذا می‌خوردم و سپس ۱۰ ساعت می‌خوابیدم. پس از یک روز کار، یک ظرف بزرگ پاستا را می‌پختم و با مقدار زیادی پنیر می‌خوردم. نیازی به غذای دیگری نداشتم. برای من مهم نبود که آیا بیرون روز است یا شب. ارتباطات اجتماعی متوقف شده بودند. تنها چیزی که اهمیت داشت، کد بود.

سعی کردم هر بخش از پروژه‌ام را بی‌نقص بسازم و این زمان زیادی را صرف کرد. وسواس بر روی جزئیات به من کمک نکرد تا همه چیز را در چهار هفته تمام کنم. اما به عنوان تنها عضو تیم، توانستم زمان صرف شده بر روی ارتباطات داخلی را به حداقل برسانم. و از آنجایی که هر خط از کد را از حفظ می‌دانستم، می‌توانستم با سرعت بیشتری باگ‌ها را پیدا کرده و رفع کنم.

در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶، نسخه بتای شبکه اجتماعی را راه‌اندازی کردم. نام آن را VK گذاشتم که به معنای «در تماس» است. ایجاد آن شش هفته به جای چهار هفته طول کشید. اما نتیجه ارزشش را داشت. کاربرانی که از پروژه قبلی‌ام — یک پرتال دانشجویی که از سال ۲۰۰۳ در حال ساخت آن بودم — دعوت کرده بودم، به هزاران نفر ثبت‌نام کردند و شروع به دعوت از دوستانشان کردند.

ویژگی‌های جدیدی را سریعا اضافه می‌کردم و رقبایم تلاش می‌کردند تا خود را به ما برسانند. چند ماه بعد، یک توسعه‌دهنده دیگر را استخدام کردم. در آن زمان، VK دارای یک میلیون عضو بود. در عرض هفت سال، VK به ۱۰۰ میلیون کاربر ماهانه رسید. در آن لحظه، هیئت مدیره VK من را اخراج کرد و من شرکت را ترک کردم تا به‌طور کامل بر روی تلگرام تمرکز کنم.

آن تجربه ساخت نسخه اول VK به‌طور انحصاری در سال ۲۰۰۶ به قدری ارزشمند بود که مسیر شغلیم را تعریف کرد. به عنوان تنها عضو تیم محصول، باید وظایف یک توسعه‌دهنده Front-end، توسعه‌دهنده Back-end، طراح UX/UI، مدیر سیستم و مدیر محصول را هم‌زمان انجام می‌دادم. این موضوع به من کمک کرد تا مبانی تمام این مشاغل را درک کنم. من جزئیات ریز نحوه کار یک شبکه اجتماعی را یاد گرفتم.

در این دنیا هیچ وظیفه پیچیده‌ای وجود ندارد فقط وظایف کوچک زیادی که وقتی با هم ترکیب می‌شوند، ترسناک به نظر می‌رسند. یک وظیفه بزرگ را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید، آن‌ها را به ترتیب درست سازماندهی کنید و «می‌توانید از پسش بر بیایید»