Spirit_and_life_ | روانشناسی تحلیلی یونگ

همیشه میان خواهش روح
و تمنای جسم
با من تضادیست
تحریکم میکنند
آرامم میکنند
و مدام عذابم میدهند
در این زمان
بی تکرار
ضربان قلبم را دریاب...


@Spirit_and_life

افسردگی از جنس"غم" نیست! خشم است، خشمی علیه خود! خشمی که رو به درون چرخیده و حمله می‌کند!.

در فرآیند سوگواری، این جهانِ بیرونی است که خالی شده است و چیزی را از دست داده است، اما در افسردگی این خویشتن درونی ماست که خالی و فقیر شده است.

#زیگموند_فروید / #ماتم_و_مالیخولیا


@Spirit_and_life

"سالیان پیش پدرم به من گفت که یک دختر نمی‌‌تواند شاعر شود. قسم خوردم که روزی این حرف را دوباره به خورد خودش دهم." روزی که اولی‌ن مجموعه اشعارم منتشر شد، تا خانه دویدم تا یک نسخه از آنرا به پدرم هدیه دهم... و آن جمله را. اما پدر جوابی‌ در چنته داشت: "تو یک استثنا هستی‌"

Tove Ditlevsen, 1917-1976
شاعره و نویسنده دانمارکی





@Spirit_and_life

| خاطرات بد و ناگوار کودکی به چهار طریق هنگام بزرگسالی روی ما تاثیر می‌گذارد |

چه اینکه در کودکی شاهد یا مفعول خشونت باشید، یا اینکه از نظر فیزیکی یا روانی مورد بی‌توجهی سرپرست خود قرار گیرید، در هنگام بزرگسالی احتمال زیادی هست که نشانه‌های آن خاطرات بد را بروز دهید. بچه‌ها از اتفاقاتی که می‌بینند یا برایشان رخ می‌دهد برداشتی می‌کنند و بر آن اساس در دنیای درون خود نقشه‌ای از جهان ترسیم می‌کنند. سپس این نقشه به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند با دنیا همراهی کنند. ولی اگر آن‌ها نتوانند این تصور را هنگام بزرگ‌تر شدن تغییر دهند این می‌تواند توانایی عملکرد آن‌ها را به عنوان یک بالغ تخریب کند. این تاثیرات منفی به طور کلی در چهار حالت می‌توانند روی ما تاثیر بد بگذارند.

۱. هویت اشتباه
به عنوان یک آسیب‌شناس کودک، خیلی از بزرگسالان را دیده‌ام که ناگواری‌های کودکی را با خود در بزرگسالی مانند زخم احساسی حمل می‌کنند. یکی از طُرُقی که این زخم‌ها خود را نشان می‌دهند هویت اشتباه است. به عنوان بچه، ما دوست داریم که والدین، ما را دوست بدارند و از ما مراقبت کنند. وقتی آن‌ها مراقبت نمی‌کنند، ما سعی می‌کنیم آدمی بشویم که آن‌ها دوست دارند و به او توجه می‌کنند.

برای همین یک سری از احساساتمان را که سر راه این خواسته قرار دارند، پنهان می‌کنیم و در واقع شخص دیگری را از خود به دنیا ارائه می‌دهیم. وقتی ما احساساتمان را مخفی کنیم پس از مدتی یادمان می‌رود که چه کسی بوده‌ایم زیرا اصل شخصیت ما همان احساسات ما است. ما تمام عمر احساس می‌کنیم که، وای اگر ماسک ما از چهره بیفتد دیگر کسی من را نمی‌پذیرد و دوست نخواهد داشت. بهترین کار این است که به روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند چطور این ترس را کنار بگذارید و به خود حقیقیتان بازگردید.

۲. تفکر قربانی‌وار
تصوری که ما از خودمان داریم سخنگوی درونی ما را هدایت می‌کند. طوری که ما با خودمان حرف می‌زنیم، می‌تواند ما را قوی یا ضعیف کند. حرف‌های منفی می‌تواند این حس را القا کند که ضعیف هستیم و قدرت کنترل زندگی خود را نداریم، مانند قربانی‌ها! ممکن است در کودکی قربانی بوده باشیم، ولی این نباید در بزرگسالی ادامه پیدا کند. در کودکی ما قدرت زیادی در کنترل محیط اطراف خود نداریم ولی ما دیگر کودک نیستیم و بزرگ شده‌ایم. در تمام جوانب زندگی، ما همیشه قدرت انتخاب داریم، حتی در اینکه چگونه در مورد زندگی خود بیاندیشیم. خیلی بیشتر از آنچه فکر کنید می‌توانید موقعیتتان را تغییر دهید، به جای اینکه فکر کنید قربانی بوده‌اید فکر کنید نجات یافته بوده‌اید. دفعه‌ی بعد که در مخمصه‌ای بودید و انتخاب نازلی کردید به خودتان یاد آوری کنید که شما بیشتر از آنچه فکر کنید قدرت کنترل دارید.

۳. پرخاشگری بالقوه
اگر کودک در محیطی بزرگ شود که هر گونه پرخاش غیرقابل قبول بوده، او با این باور بزرگ می‌شود که خشونت غیرقابل قبول است. پس او در هنگام بزرگسالی اگر یک حرکت پرخاشگرانه ببیند فکر می‌کند که این حس باید سرکوب شود. یا اگر در خانواده‌ای بزرگ شود که هر نوع خشونت را سرکوب می‌کنند او نیز در بزرگسالی به همان شیوه عمل خواهد کرد و از ابراز خشمی که می‌تواند برای او مفید باشد، خودداری می‌کند.

حالا چه اتفاقی می افتد اگر نتوانید خشم خود را پنهان کنید؟ اگر شما خودتان از آن دسته افراد باشید، پاسخ این سوال را می‌دانید و احتمالا شما همچنان عصبانی می‌مانید. وقتی عصبانیت که یک احساس سالم و طبیعی است را سرکوب کنید و به جای اینکه عامل ایجاد آن را از بین ببرید عصبانیت را مخفی کنید، این عصبانیت از بین نمی‌رود و باقی می‌ماند. پس از گذر زمان این عصبانیت به پرخاشگری بالقوه تبدیل می‌شود.

۴. بی‌تفاوتی
اگر شما در زمان کودکی از طرف والدین خود نادیده گرفته می‌شدید ممکن است خشم و ترس خود را در آرزوی اینکه دیگر هیچوقت نادیده گرفته نشوید دفن کرده باشید. در واقع اتفاقی که می‌افتد مثل این است که ما خودمان را ترک کرده‌ایم. ما همیشه خود را کنار می‌کشیم و از پتانسیل خود استفاده نمی‌کنیم و بی‌تقاوتی را برمی‌گزینیم. آدم بی‌تفاوت می‌گوید من میدانم باید چه کاری انجام دهم ولی انجام نمی‌دهم.



@Spirit_and_life

زخم های میان نسلی هم وجه دیگری از زخم های روانی هستند که پرداختن به آنها مستلزم صبر، کاووش در روایتِ چند نسلی خانواده و نگاهِ ابژکتیو است. یعنی در صورتی ممکن است که بتوانیم از زاویه ای غیر از داستانِ شخصی خودمان به رخدادهای میان نسلی نگاه کنیم و تا حد ممکن نگاه شفقت آمیزی نسبت به آنهایی داشته باشیم که اثر انگشت ژنتیکی و روانشناختی شان بر بدن و روان ما هویداست.

@Spirit_and_life

بچه هايي كه در كودكي از لجبازي شان حرص ميخوريم يك وجه مثبت بزرگ دارند. توانايي نه گفتن . قبل از مجبور كردنشان به فرمانبري فكر كنيد كه اين قدرت اراده در نوجواني چه خطراتي را از آنها دور ميكند

@Spirit_and_life

از بهترین راه های شناخت خویشتن و اینکه بفهمیم دوست داریم چه نقشهایی در زندگی داشته باشیم این است که ببینیم درباره چه موضوعاتی مشتاقانه دروغ میگوییم. خودتان را در یک قطار و میان جمعی تصور کنید که هیچ شناخت قبلی از شما ندارند و هیچ محک و‌معیاری هم برای تشخیص صحت حرفهایتان ندارند. درباره خودتان به آنها چه خواهید گفت؟ و به خصوص مشتاقانه چه دروغهایی درباره زندگیتان ، تحصیلاتتان، شغل و جایگاه اجتماعی تان میگویید؟ دروغ های ما، اگر خوب به آنها گوش بدهیم، بهترین راهنمایان مسیر زندگی اند


@Spirit_and_life

مغز من تنها يك دريافت كننده است، در هستي سيستمي وجود دارد كه دانش و الهامات از آن نشات ميگيرد، من نتوانسته ام به اين سيستم دسترسي پيدا كنم اما ميدانم كه وجود دارد.


نيكلا تسلا
*به نظر ميرسد نيكلا تسلا فيزيكدان شهير به تصوري از ناخودآگاه جمعي دست يافته بوده كه از زمان خودش بسيار جلوتر است. در واقع او منكر كاركردهاي ذهني بشر نيست ولي ميتواند كه ما انسانها به منبعي لايتناهي از دانش و الهامات دسترسي داريم كه هنوز شناخت درستي از آن نداريم
نكته قابل توجه ديگر اين است كه پائولي فيزيكدان برنده جايزه نوبل و از پيشتازان علم كوانتوم فيزيك سالها توسط يونگ روانكاوي ميشد و با او به بحث و اشتراك نظرياتش درباب فيزيك كوانتوم ميپرداخت و مباحثات اين دو در بسط نظريه ناخودآگاه جمعي توسط يونگ بي تاثير نبوده است



@Spirit_and_life

ما باید یاد بگیریم که چگونه درست استراحت کنیم و چطور غذای خوب به بدنمان برسانیم. یکی از مهمترین وجوه طب آزتک ها، و چیزی که من به مراجعانم تاکید می کنم این است که مسوولیت سلامت و بیماری خودتان را بر عهده بگیرید. اکاتوتل داستان مردی را می گوید که بارها و بارها در اثر بی دقتی دستش را می برد. او می تواند نزد بهترین شفاگران دنیا برود اما اگر همچنان نسبت به خودش بی توجه باشد، دستش خوب نخواهد شد. قبول مسوولیت در قبال بیماری خودتان، رها کردن باورهای غلطی که به شما صدمه می زند، و آموزش خودتان در مورد شیوه زندگی سالم، اجزای مهم تندرستی و سلامتی هستند که شفاگر از آزتک ها به ارث برده است.

@Spirit_and_life

بدون کسی که تو را بشنود، روند شفا به شکست منجر می شود. انسانها همانند گیاهان که به سوی نور خم می شوند، به یکدیگر رو می کنند زیرا تمایل درونی به بهبودی دارند. زمانهایی هست که «شنیده شدن» حتی از تغذیه شدن برای آدمی مهمتر و حیاتی تر است.


@Spirit_and_life

ویرانه ای درون هر یک از ما وجود دارد. مکانی که “آنچه زمانی بوده” در ما می زید. همچون پژواکی که ما را در سراسر زندگی تعقیب میکند. زمان، تبدیلش کرده به ویرانه ای رها شده. اما این ویرانه در مقدس ترین گوشه قلب ما جای دارد، زیرا تمام خاطرات درهم شکسته شدن و برخواستن ما را در خود دارد. فقدان هایی را در خود دارد که حس تعلق ما از آنها متولد شده است. این مکان معبدی است که در آن نیایش، سوگواری و فراموشی رخ می دهد. آنچه در این ویرانه وجود دارد نشان میدهد که کجا ما عمیقا دوست داشته شده ایم. ویرانه، شاهدی است بر اینکه ما جان به در برده ایم



همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨





@Spirit_and_life

والدین ام را از این احساس که سبب شکست من در زندگی شده اند، آزاد می کنم.
فرزندانم را از احساس نیاز به سرافراز کردنم آزاد می کنم تا مسیر زندگی شان را بر اساس ندای قلبشان و نجوای درونی خودشان انتخاب کنند.
شریک زندگی ام را از وظیفه کامل کردن من آزاد می کنم زیرا که می توانم در وجود خودم و در کنار تمامی موجودات کامل باشم.
از مادربزرگها و پدربزرگهایم سپاسگزارم که موهبت زندگی را به من بخشیده اند. آنها را از شکست هایشان و آرزوهای دست نیافته شان رها میکنم و می دانم که نهایت تلاش خود را برای حل و فصل مشکلات در زمان خود انجام داده اند. من همه شما را گرامی می دارم، دوستتان دارم و خوبی شما را می فهمم.
حال می توانم در برابر چشمان همه شما شفاف حاضر شوم، چیزی برای پنهان کردن ندارم و چیزی جز واقعی بودن در وجود خودم نمی خواهم.
می خواهم بر زمین قدم بردارم در حالی که تلاش می کنم از زندگی ام حداکثر بهره را ببرم و دیگر با پیوند به زخمهای دور و نزدیک خانواده، راه آرامش خود را مسدود نکنم. دیگر نمی خواهم نقش ناجی کسی را برعهده داشته باشم و یا کسانی را با هم آشتی بدهم و یا توقعات دیگران را برآورده کنم بلکه می خواهم یاد بگیرم، با عشق یاد بگیرم که چگونه خود را زیست کنم، حتی اگر فهمیده نشوم. به خودم احترام بگذارم و آزادی خود را جشن بگیرم


*این ترجمه نیایشی باستانی است که توسط بومیان قبیله ناواهو برای بخشش و رها کردن زخم های گذشته خوانده میشد

ترجمه و تلخیص: مریم طهماسبی



همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨





@Spirit_and_life

تروما در بیشتر اوقات حالت نسل به نسل دارد . زنجیره آن از والدین به فرزند منتقل می‌شود ، از گذشته تا آینده کشیده می‌شود . آنچه نتوانسته‌ایم در خودمان حل کنیم به فرزندانمان منتقل می‌کنیم.

خانه جایی می‌شود که بدون این که بدانیم سناریوهایی را که بازمانده زخم‌های دوران کودکی ماست بازسازی می کند. 

تروما تأثیر خود را در "ماداران و مادرانگی" و "پدران و پدرانگی" و "زنانگی و شوهرانگی" می‌گذارد.

تروماهایی که تکرار می‌شوند از همین جریان تکثیر پیدا می‌کنند . در نتیجه آنها هرگز درمان نمی‌شوند. تروما حتی می‌تواند در فعالیتهای ژن‌ها در طول نسل ها تأثیر بگذارد.

ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد