روانــشـناســـے زنـــدگـــــے🌙

#جهان_كوچك_تو
قسمت دوم

شب بعد،
عمارت مثل همیشه شلوغ بود.
بوی قهوه و بخار چای،
صدای خنده‌های کوتاه،
و موزیکی که از بلندگو پخش می‌شد،
همه‌چی همون بود.
همه‌چی عادی.
جز من.

تو ذهنم،
هزار بار جواب اون نامه رو نوشتم و پاک کردم.
تا رسید ساعت ۱۲.
کافه تعطیل شد، پرسنل رفتن.
و من، توی حياط، پشت میز ۲۴ نشستم.
کاغذ جلو روم، خودکار توی دستم.
قلبم مثل همون شب اول می‌زد.

نوشتم.
نه یک جواب معمولی،
یه اعتراف.
یه جور مکالمه‌ی درونی که هیچ‌وقت جرأت نکرده بودم به زبون بیارم.

نامه‌ام فقط این بود:

«نمی‌دونم کی هستی.
نمی‌دونم چطور شد که از بین این‌همه آدم،
راه افتادی سمت من.
ولی اگه واقعاً تویی…
اگه تویی همونی که سال‌هاست توی خیال‌هام قدم می‌زنه،
پس بدون، منم هنوز اینجام.
با همون دلتنگی، با همون سوال بی‌جواب.

من هر شب از پنجره‌ی اتاقم که فقط یه تکه آسمون نشون می‌ده،
به چیزی نگاه می‌کنم که نمی‌دونم قراره بیاد،
یا فقط همیشه دور بمونه.
اما حالا،
با این نامه، یه قدم نزدیک‌تر شدی.
و من…
برای اولین بار،
دارم می‌نویسم برای کسی که شاید واقعی باشه.
حتی اگه هیچ‌وقت پیدام نکنی،
بازم همین حالا، از همیشه بهم نزدیک‌تری.»

امضا:
علی

نامه رو تا کردم،
با یه نخ نازک بستم،
و یواش بردم توی کتاب‌فروشی.
همون‌جایی که ته عمارته.
نور زرد،
سکوت،
و اون تخته‌ی گچی کوچیک.
رفتم سمت قفسه‌ی وسط،
دنبال همون کتاب:
جهان کوچک من.
کتابی که سال‌ها پیش نوشتم و گذاشتمش اون‌جا، بدون این‌که کسی بخونه.
لای صفحه‌ی ۲۴،
نامه رو گذاشتم.

وقتی برگشتم،
حس کردم دارم یه کار اشتباهی رو انجام می‌دم.
اما یه چیزی توی دلم آروم بود.
یه جور صدای بی‌صدا،
که می‌گفت:
منتظر باش… میاد.


صبح فردا، دوباره رفتم سراغ کتاب.
صفحه‌ی ۲۴ باز بود.
نامه نبود.
ولی یه کاغذ تازه،
همون‌جا، منتظر من بود…

#جهان_كوچك_تو
پايان قسمت دوم
💠
https://t.me/+PAMvx-g5HM7no9_Z

🔵دعانویسی و طلسم های موکل دار قوی یهودی توسط استاد علوم غریبه تضمینی با ضمانت برگشت هزینه💰💶👇

♥️طلسم یهودی بازگشت معشوق
♥️طلسم یهودی بیقراری جنس مخالف
♥️طلسم محبت و مطیع کردن شخص
♥️طلسم ماندگاری در ازدواج
♥️طلسم بستن شهوت و خیانت
♥️طلسم مطیع کردن معشوق
♥️طلسم وفاداری در ازدواج یهودی

✈️ ارسال فوری و #رایگان 3 روزه بصورت کاملا محرمانه 👇³
https://t.me/seyed_abbas40
https://t.me/seyed_abbas40

📞 ارتباط مستقیم #رایگان با استاد‌‌👇‌‌
🆔 @seyed_abbas1340
📞 09199884477

⛔

پست بعدی تبلیغات است و توسط ما نه رد و نه تایید می‌شود

:⛔

چرا بعضی ها حتی در هوای_گرم هم بدون پتو خواب شان نمی برد؟


۱- دمای بدن را تنظیم می کند
ما انسان ها موجودات خون گرمی هستیم، یعنی بدن ما دمای داخلی خودش را تنظیم می کند و همین موضوع است که به ما کمک می کند گرم بمانیم. استفاده از پتو به بدن ما کمک می کند دمایی که نیاز داریم را تنظیم و حفظ کند.

۲- یکی از بخش های اساسی روتین خواب ماست

۳- اضطراب و نگرانی را کم می کند
وقتی مضطرب هستیم، خوابیدن برایمان سخت می شود. با این حال، وقتی رویمان را می پوشانیم، میزان ماده سروتونین در بدن ما افزایش پیدا می کند و حس خوبی پیدا میکنیم

۴- به خوابیدن مان کمک می کند
پتوها یک خرد اقلیم به وجود می آورند، نوعی مانع که پشت آن دما تغییر چندانی ندارد. این باعث گرم شدن پوست ما می شود و عوامل بیرونی که باعث پایین آمدن دمای بدن می شوند دیگر اثر چندانی نمی توانند بگذارند.

۵- به ما احساس امنیت می دهد
پتوها به ما حس امنیت می دهند چون عمده ترس ما در دوران کودکی، ترس از تاریکی بود. به همین خاطر وقتی این ترس به ما هجوم می آورد خودمان را زیر پتو پنهان می کردیم.


https://t.me/+PAMvx-g5HM7no9_Z

#جهان_كوچك_تو

قسمت اول

عمارت، طبق معمول شلوغ بود.
تا ساعت دوازده شب،
صدای قاشق‌ها با بخار چای قاطی می‌شه،
حرف‌های نصفه‌نیمه توی هوا معلق می‌مونن،
و نور زرد لابه‌لای برگ‌های نارنجیِ درختا می‌لرزه.
ولی از دوازده به بعد،
همه‌چی ساکت می‌شه.
دیگه فقط من می‌مونم.
و اون عمارت ،
که شب‌ها،
یه‌جور دیگه نفس می‌کشه.

من همیشه تا حوالی دو اینجام.
یه جور عادت. یه جور قرار با خودم.
همیشه فکر می‌کردم تنهایی آرومم می‌کنه،
ولی اون شب، یه چیزی فرق داشت.

زنگ خورد.
ساعت ۱۲:۱۴ بود.
نه منتظر کسی بودم،
نه معمولاً درو اون موقع باز می‌کنم.
ولی انگار یه چیزی از پشت در صدام کرد.
رفتم.

یه پیک ایستاده بود.
بدون کلام. بدون مکث.
یه کاغذ تاخورده گذاشت توی دستم و برگشت.
نه لبخند. نه مکث.
نه حتی یه نگاه.
انگار کارشو حفظه.

کاغذو باز کردم.
دست‌خط نرمی بود.
اون‌قدر بی‌تکلف که انگار با دل نوشته شده،
نه با دست:

«تو هنوز منتظری.
منم هنوز زنده‌ام.
فقط فرق من و تو اینه که تو نشستی و نوشتی،
من رفتم و گم شدم.
ولی حالا وقتشه.
این‌بار تو جواب بده.
اگه دلت خواست،
بذار جوابتو توی کتابفروشی عمارت،
لای همون کتابی که خودت نوشتی؛
"جهان کوچک من"
من پیداش می‌کنم.
حتی اگه همه‌ی چراغ‌ها خاموش باشن.»

امضا:
جهان کوچک تو


نشستم پشت میز ۲۴.
انگار سال‌ها منتظر همین لحظه بودم.
نه واسه جواب دادن،
واسه این‌که مطمئن شم تخیلم یه روزی در می‌زنه.

و اون شب، شروع شد.

فقط یه سوال مونده بود:
اگه فردا شب هم بیاد…
یعنی همه‌ی این سال‌ها،
من منتظر کسی بودم که واقعاً وجود داره؟

پايان قسمت اول
💠
https://t.me/+PAMvx-g5HM7no9_Z
#جهان_كوچك_تو