سال ۱۴۰۱ یکی از سالهای سخت از همه جهات واسه ایرانیها بود، سالی که با امیدهای زیادی در ارتباط به گشایشهای اقتصادی شروع شد و در نهایت با بن بستهای اقتصادی و اجتماعی به پایان رسید.
امید به آینده واسه خیلیها به کمترین حالت خودش رسید و در انتهای سال بوی عید کمتر از هر سالی به مشام میرسد و انگار عید و رنگ و بویش قراره در گنجه خاطرات ما جاخوش کنه و دیگه تو دنیای واقعیمون نیاد، روزگار نزدیک این موقع از سال جنب و جوشی بود و شادیهایی واسه اومدن سال نو و انگار هر سال این جنب و جوش و خوشی کمتر شد تا رسیدیم به انتهای ۱۴۰۱ که اینها به حداقل خودشون رسیدن.
چه کنیم اما انسان به امید زنده هست و اون ته دلش یک دلخوشی هر چند الکی واسه خودش میسازه و میگه آینده بهتر میشه و شاید آینده دوباره مثل گذشته باشیم که همینم خودش تناقضه تو حرفا، اما امیدواریم سال ۱۴۰۲ سالی بهتر از امسال باشه واسه تک تک ایرانیهایی که امروز روزگار سختی رو سپری میکنن، سالی که بدست اوردن حداقلها، حداقل خواسته باشه.
با آرزوی سالی سرشار از موفقیت و خوشحالی و خوبی واسه همه.
امید به آینده واسه خیلیها به کمترین حالت خودش رسید و در انتهای سال بوی عید کمتر از هر سالی به مشام میرسد و انگار عید و رنگ و بویش قراره در گنجه خاطرات ما جاخوش کنه و دیگه تو دنیای واقعیمون نیاد، روزگار نزدیک این موقع از سال جنب و جوشی بود و شادیهایی واسه اومدن سال نو و انگار هر سال این جنب و جوش و خوشی کمتر شد تا رسیدیم به انتهای ۱۴۰۱ که اینها به حداقل خودشون رسیدن.
چه کنیم اما انسان به امید زنده هست و اون ته دلش یک دلخوشی هر چند الکی واسه خودش میسازه و میگه آینده بهتر میشه و شاید آینده دوباره مثل گذشته باشیم که همینم خودش تناقضه تو حرفا، اما امیدواریم سال ۱۴۰۲ سالی بهتر از امسال باشه واسه تک تک ایرانیهایی که امروز روزگار سختی رو سپری میکنن، سالی که بدست اوردن حداقلها، حداقل خواسته باشه.
با آرزوی سالی سرشار از موفقیت و خوشحالی و خوبی واسه همه.