جملاتی که والدین به کار میبرند و میتواند در کودکان حس
شرم و
گناه ناسالم ایجاد کند، معمولاً باعث میشود کودک به جای احساس مسئولیت، خودش را ذاتاً “بد” یا “ناکافی” ببیند. اینجا چند نمونه از این جملات آورده شده:
جملات مقصرکننده (ایجاد گناه):1.
“ببین چقدر منو ناراحت کردی!”کودک فکر میکند مسئول تمام احساسات والدین است.
2.
“اگه نبودم، نمیدونم چطور میخواستید زندگی کنید!”این جمله باعث احساس بدهکاری عاطفی میشود.
3.
“به خاطر تو اینقدر زحمت کشیدم، ولی تو هیچوقت قدر نمیدونی!”کودک احساس میکند کافی نیست، حتی اگر تلاش کند.
4.
“تو همیشه مشکل درست میکنی!”کودک باور میکند که ذاتاً اشتباهکار است.
جملات شرمآور (ایجاد شرم):1.
“آبرومونو بردی!”کودک حس میکند ارزش او وابسته به نظر دیگران است.
2.
“چرا مثل بقیه بچهها نیستی؟”این جمله مستقیماً اعتماد به نفس کودک را هدف میگیرد.
3.
“دیگه ازت ناامید شدم!”باعث میشود کودک فکر کند هیچ راهی برای جبران ندارد.
4.
“از دست تو خسته شدم!”این جمله به کودک القا میکند که وجودش بار اضافی است.
جملات تحقیرآمیز:1.
“مگه عقل نداری؟”این جمله حس شرم عمیق و شک به تواناییهای خود ایجاد میکند.
2.
“تو به هیچ دردی نمیخوری!”این جمله حس بیارزشی را در کودک نهادینه میکند.
3.
“بچههای مردم رو ببین، بعد خودتو ببین!”مقایسه باعث کاهش عزتنفس و احساس ناکافی بودن میشود.
اثرات این جملات:• کودک به جای یادگیری
مسئولیتپذیری سالم، حس میکند که ذاتاً “بد” یا “ناقص” است.
• این احساس میتواند در بزرگسالی به مشکلاتی مثل
خودشیفتگی دفاعی،
اعتمادبهنفس پایین، یا حتی
اضطراب و افسردگی منجر شود.
برای تربیت سالمتر، باید به جای این جملات، از عباراتی استفاده کنیم که رفتار اشتباه را هدف قرار دهد، نه شخصیت کودک. مثلاً به جای “تو همیشه خراب میکنی”، بگوییم: “این بار این کار اشتباه بود، چطور میتونیم بهترش کنیم؟”
@nooredideh