«هنگام صحبت از آفریقا، باید قدرت حافظهٔ خود را ارزیابی کنیم. از ۴قرن‌ونیم پیش به این سو، با تجارت برده، این قاره را کم‌کم به سوی ناپدیدشدن سوق دادیم. سپس، به وجود مواد خام در قارهٔ ایشان پی بردیم و به زور، تصاحب کردیم. پس از محروم‌کردن مردم آفریقا از اندوخته‌ها و منابع طبیعی‌شان، با نام دین[مسیحیت]، نخبگان خود را به سوی این قاره گسیل کردیم و آن‌ها فرهنگ آفریقا را تباه کردند. در حال حاضر نیز، با عنوان اعطای بورسیهٔ تحصیلی، آفریقا را از مغزهای متفکرشان بی‌نصیب می‌‌گذاریم. بدون تردید، این بورسیه‌ها قالب دیگری از استثمار هستند، چراکه در نهایت، بیشتر دانشجوهای نخبه به کشورهایشان برنمی‌گردند، مدام خاطر نشان می‌کنیم که آفریقا اصلاً در وضعیت خوبی نیست. در ازای آن همه ثروتی که با قهقرا رفتن آن قاره، برای خود ایجاد کرده‌ایم، انعامی به ایشان می‌دهیم: در سخنرانی‌های علمی، آن‌ها را پیوسته نکوهش می‌کنیم.»