اینارو دارم مینویسم که حتما همتون ببینید..
میدونم، خستهای اینروزا. ذهنت خسته ست، دلت میخواد یه لحظه بدون استرس نفس بکشی، چشمات از این همه خوندن و مرور کردن سنگین شده. میدونم که این روزا، بیشتر از همیشه دلت میخواد رها کنی، بگی بسه، همین که خوندم کافیه!
ولی صبر کن به من گوش بده… من دارم از آینده این حرفا رو میزنم بهت
همین خستگی، همین لحظههای سخت، همون چیزیه که بعداً بهش افتخار میکنی، باور کن (هم تجربه خودمه هم بچههای دیگه)
مطمئن باش هیچکس توی این مسیر بدون خستگی و ناامیدی نبوده. این یه حس مشترکه، ولی اونی که ادامه میده، همونیه که از این خستگی عبور میکنه و این خستگی رو حتی یادش نمیاد بعدها.
باور کن بعد از کنکورت این خستگیه زیاد حتی خاطرت نمیاد
( از من بپرسن میگم نمیدونم چجوری بود اونقد درس میخوندم، اون خستگی شباش حتی خیلی یادم نمیاد فقط یادمه میخوندم)
یه چیز دیگه رو بگم، میدونم چند ساعت بعد از کنکورت حتما اینکارو میکنی؛ میشینی این ماههایی که گذشت رو مرور کنی، من میخوام اون موقع به خودت بگی هر چقدر میشد من گذاشتم برای کنکورم، کم نذاشتم، راضی باشی
همین
نتیجه حرفام اینه این خستگیت رو با امیدواری تاب بیار…
با امیدواری تلاش کن این هفته رو
و این مسیریو که چند ماه پیش شروعش کردی تا آخرش ادامه بده
حواسم بهتون هست💚🙂