یادداشتهای تحلیلی ذوالفقاری و سپیانی

سلام
خرید و فروش سهام یک کسب و کار است.مثل کسب و کار فلافل مامان جون یا تعمیرگاه برادران اکبری غیر از محسن.وقتی چیزی کسب و کار شد ماندگاری و پایداری در آن چیز مهمی است در واقع مهمترین چیز است.

بی‌سوادترین صاحبان کسب و کار هم به کله بی‌مغزشان خطور نمیکند که اگر یک روز یا یک ماه یک سال کسب و کارشان نچرخید،کرکره را پایین بکشند و مثلا کسب و کار فلافل مامان جون را از فردا تبدیل کنند به لیزر موهای زائد با اقساط بلند مدت بدون بهره.

اتفاقا عاقل‌ترین آنها می‌دانند،هر چه طول دوره رکود بیشتر و ماندگاری در کسب‌وکار بیشتر،پول‌سازی در دوران رونق بزرگتر.

تقریبا سه سالی کل دنیا درگیر همه‌گیری کرونا بود.پروازها تعطیل،فرودگاهها بسته،هتل‌ها سوت و‌کور،رستوران‌ها قبرستان خاموش.در شش ماه اول بعد از پایان همه‌گیری پاداش پایداری کسب و‌کارها پرداخت شد.

پس از پایان دوران رکود از دوام‌آوردگان تقدیر به عمل خواهد آمد.این یک قانون بدون استثناست.

بورس با همه شباهت‌هایش به یک کسب و کار اما حال و روزش فرق میکند انگار.مخصوصا این روزها .

هجرت مداوم بین بازارها از سهام به رمز ارز،از رمز ارز به فارکس از فارکس به طلای آب شده،از آب شده به نقره و نقره به تامین مالی جمعی با سود چهل و‌پنج درصدی از تامین مالی جمعی به خودرو به مسکن به …بیش از هر چیز نشان دهنده عدم پاداش به دوام آورندگان است.

هیچ زمستانی دائم نبوده هیچ بهاری نیز همیشگی نیست.حتی عشایر هم در هر جابجایی در دو منطقه بیشتر حضور ندارند.زمستان‌ها یکجا،تابستان‌ها یکجا.

حالا بعضی از دوستان عزیز و قدیمی ما مثل عشایر بار و بنه خود را،رختخواب و آفتابه و لپ تاب خود را کول کرده‌اند هر روز از این منطقه با آن منطقه از این محل به آن محل.همین قدر خنده دار.همین قدر مسخره.

قدیمی‌تر‌ها ،دوام آوردگان همگی یادشان هست روزهای تلخ نفت ۷ دلاری مرد عبا شکلاتی را روزهای سخت بورس قمارخانه است مرد کاپشن پوش را ،روزهای توافق و سکوت و سکون بازار مرد کلید به دست ها و در همه این رکودها بوده‌اند همین طور که امروز هستند روزهای بدون مرد را….

البته که تو حق داری بگویی اینبار فرق میکند و اصلا هم نگویی چرا؟!
#محمد_مشاری

@tahlilak