دیگرشهر

حمیدرضا احمدی ویدئوی تحقیقی جالبی در یوتیوب منتشر کرده است و در آن به بررسی هشتگ و کمپین #اخراج_افغانی_مطالبه_ملی پرداخته است. (برای تایپ این هشتگ راستش چند ثانیه مکث کردم، حتی جمله‌بندی و انتخاب کلمات آن هم ناخوشایند و توهین‌آمیز است و از این بابت عذر می‌خواهم)
لینک به ویدئوی مورد نظر با عنوان «مرموزترین کاربران شبکه‌های اجتماعی 403»
حمیدرضا از دو جنبه جدید و جالب به این موضوع پرداخته است. اول اینکه هزینه‌های مادی اخراج مهاجرین را با توجه به تجربیات کشورهای دیگر بررسی کرده‌ است. شاید کمتر کسی به این مساله از این زاویه نگاه کرده باشد که اخراج مهاجرین موضوعی است که هزینه‌های مادی هم بر دوش دولت‌ها می‌گذارد. هزینه‌هایی که شاید حتی از حضور مهاجران در کشور هم بیشتر باشد.
در بخش دوم، حمیدرضا نگاهی به هشتگ مورد نظر و اکانت‌هایی که این هشتگ را استفاده کردند انداخته، این موضوع که به نظر می‌رسد استفاده از این هشتگ یک کار گروهی منسجم باشد را پیگیری کرده و در نهایت لونه‌ی گروه مورد نظر را پیدا کرده! باید برای شما هم جالب باشه که نتایج تحقیقش رو ببینید.
در بخش پایانی البته تحلیلی انجام داده که من با بخش‌هایی از این تحلیل موافق نبودم و آن را اینجا هم می‌نویسم. اگر ویدئو را ندیده‌اید، بهتر است اول آن را ببینید و بعد نقد من را بخوانید.
در بخش نتیجه‌گیری و تحلیل، حمیدرضا می‌گوید که نمی‌تواند مطمئن باشد که این کمپین مرتبط با حکومت است و تحلیلی بر اساس شرایط اجتماعی بعد از جنبش ژینا ارائه داده است که نظر من چندان درست نمی‌آید.
در اطلاعاتی که او پیدا کرده است، شواهدی که به شکل متقن نشان‌دهنده ارتباط این کمپین با حکومت یا شاخه‌هایی از آن باشد وجود ندارد، اما شواهدی بر خلافش هم نیست. با توجه به اینکه در سال‌های اخیر، بارها مدارکی پیدا شده مبتنی بر اینکه کار انسجام یافته‌ای برای پروپاگانداهای خاصی از طرف گروه‌های خاص در توییتر انجام شده، اینکه بدون داشتن هیچ شاهدی این احتمال را در نظر نگیریم، به نظرم درست نمی‌آید. برعکس، برخی از نشانه ها (و نه لزوما شواهد قطعی) وجود دارد که این گمان را افزایش می‌دهد.
از جمله اینکه یکی از مهم‌ترین افرادی که با پشتکار فراوان این کمپین را پیگیری می‌کند، خبرنگاری است به نام هادی کسایی زاده، خبرنگار نزدیک به گروه‌های اصلاح‌طلب. در مناظره‌ی حسام سلامت با این خبرنگار در پلتفرم دیدارنیوز، به اعتراف خود این خبرنگار، ایشان خط و ربط و ارتباطاتی با نیروهای اطلاعاتی و امنیتی دارند، ارتباطاتی که هر شخص یا خبرنگار معمولی نمی‌تواند به سادگی داشته باشد.
از طرفی به نظر می‌رسد که این کمپین، از طرف جناح‌های اصلاح‌طلب و حامی پزشکیان (به حدس من) حمایت و هدایت می‌شود، با این هدف که خشم جامعه را به سمت بز بلاگردان مهاجرین افغانستانی هدایت کند و آن‌ها را منشا بسیاری از مشکلات جامعه نشان دهد و از سوی دیگر، با انتشار اخباری مبتنی بر اخراج چند صد هزار و چند میلیون مهاجر افغانستانی، نشان دهد که مطالبه‌ی مردم را پیگیری می‌کند.
با این وجود، ویدئوی آقای احمدی به نظرم بسیار جالب و مفید است و توصیه می‌کنم حتما آن را تماشا کنید.
آگر به این موضوع علاقه مند هستید، می‌توانید گفتگوی من با #سایه در همین باره در کانال یوتیوب #با_من_مطالعه_کن را هم تماشا کنید.
#مهاجرین
#دیگری_ستیزی
#نژادپرستی

@radiolaleh

▫️مهرناز عطاران در نشست «بازپس‌گیری فضای شهری» / ویدئو

🟠‌ معنی‌دار است که مردم حال خوش در تهران را در هوش مصنوعی جستجو می‌کنند

🔗https://rozanonline.ir/fa/tiny/news-4292

▫️بابک شکوفی در نشست «بازپس‌گیری فضای شهری» / ویدئو

🟠 فضای شهری «ملک مشاع شهروندان» است

🔗https://rozanonline.ir/fa/tiny/news-4293

🔸فهرست شماره‌های منتشرشده فصلنامه هایا

🔻هایا* را به صورت رایگان از لینک‌های زیر دانلود کنید:

▪️شماره اول: تنانگی جنبش‌های اجتماعی


▪️شماره دوم: شهر من گم شده است (شهر همچون فضا)


▪️شماره سوم: آیا یک راه میانبر جادویی هست؟ (زنان، قدرت، توسعه)


▪️شماره چهارم: خودی، معلق، بیگانه (دیگری‌سازی)


◾️ شماره پنجم: ما مثل هم نیستیم (دوستی)

▪️شماره ششم: ایستادن روی پاهای خود (خودگردانی اجتماعی)

▪️شماره هفتم:من از نزدیک بودن‌های دور می‌ترسم (در جست‌وجوی چند تقاطع میان علوم انسانی ‌و محیط‌زیست)
@rahmaninstitute

#فهرست_هایا
*هایا یعنی آگاه

فرخ غفاری؛ پیشگام سینمای «ملی و بومی» ایران🔻

✍ فرخ غفاری در اسفند سال ۱۳۰۰ در محله‌ی اختیاریه‌ی تهران به دنیا آمد. پدرش علی‌حسن غفاری ملقب به معاون‌الدوله در دوره‌ی رضا شاه رئیس تشریفات بود و پس از آن معاون و کفیل وزارت خارجه شد. خانواده‌ی غفاری از رجال معروف دوره‌ی قاجار بودند و پدربزرگش والی تهران، فارس، خراسان و کرمان بود. خودش ‌می‌گوید: «من در سنین کودکی، مدرسه‌ی ابتدایی علمیه را ــ که در آن زمان مدرسه‌ی خوبی و در ناحیه‌ی ولی‌آباد واقع بود ــ تمام کردم. تا کلاس ششم درس خواندم و پس از آن، پدرم وزیرمختار بلژیک شد و من بیست روز قبل از امتحانات کلاس ششم ابتدایی ایران را ترک کردم.» پدرش دوست داشت پسرش مثل خود او و پدربزرگش دیپلمات شود؛ اما فرخِ جوان، کار سیاسی و اداری را دوست نداشت و فکر و ذکرش سینما بود.

✍ فرخ غفاری به همراه ابراهیم گلستان و فریدون رهنما سهم مهمی در بنای سینمای روشنفکری و غیرمتعارف ایران در ابتدای دهه‌ی چهل دارد. او با ساختن فیلم‌های «جنوب شهر» و «شب قوزی» در کنار ابراهیم گلستان با فیلم‌ «خشت و آینه» و فریدون رهنما با فیلم «سیاوش در تخت جمشید» ایستاده است. او برخلاف رهنما و گلستان که اعتقادی به کار با تهیه‌کنندگانِ فیلم‌فارسی نداشتند و برای تهیه‌ی فیلم‌هایشان به آنها رجوع نکردند، امیدوار بود که بتواند این تهیه‌کننده‌ها را مجاب کند تا در زمینه‌ی فیلم‌های جدی‌تر و متفاوت با جریان غالب سینمای تجاری فارسی سرمایه‌گذاری کنند.در فاصله‌ی سال‌های پس از ۱۳۳۲ تا سال ۱۳۴۵، صرفاً چهار فیلم جدی داستانی در سینمای روشنفکری ایران ساخته شد که نیمی از آنها سهم غفاری است. نیمه‌ی دیگر سهم ابراهیم گلستان و فریدون رهنماست.
غفاری ‌می‌گوید: «]من و گلستان[ توانستیم سینمای ایران را از حالت بند تنبونی (به معنای بدش را ‌می‌گویم چون بند تنبون ‌می‌تواند بامزه باشد) خارج بکنیم. این‌که یک عده ‌می‌توانند کارهای بهتری بکنند، جایزه‌ی بین‌المللی هم بگیرند و ایرانی هم ‌می‌تواند خودش را در یک پایه‌ی بالاتری ببیند.» برخی منتقدان معتقدند که ساخت و نمایش فیلم‌هایی چون قیصرِ مسعود کیمیایی، گاوِ داریوش مهرجویی، آرامش در حضور دیگرانِ ناصر تقوایی و حسن کچلِ علی حاتمی در واقع نتیجه‌ی کار فیلم‌هایی مثل جنوب شهر و شب قوزی غفاری و خشت و آینه‌ی گلستان بود.

✍ یک هفته بعد از استعفای رضا قطبی از مدیریت تلویزیون ملی ایران؛ غفاری نیز از سمت دولتی کناره‌گیری کرد و در اواخر آبان ۱۳۵۷ به پیشنهاد پزشک معالجش، برای درمان تیروئید با یک چمدان وسایل شخصی راهی پاریس شد. اما چند ماه بعد وقتی انقلاب شد همه چیز از دست رفت. غفاری وسایل شرکت ایران‌نما را به خانه‌اش در اختیاریه منتقل کرده بود و اتاقی داشت به اسم فیلم‌خانه. نسخه فیلم‌های خودش هم آنجا بود «بعد از انقلاب اسلامی ریختند و هشت‌هزار جلد کتاب را بردند، تابلوها را بردند، اینها را هم بردند. تمام نگاتیوها و کپی‌های فیلم‌ها را بردند.» چهار هزار کتاب به کتابخانه‌ی دانشگاه تهران داده شد و بقیه را به گفته‌ی غفاری «تکه تکه» کردند.عباس کیارستمی کارگردان صاحب‌نام در ماه‌های آخر زندگی غفاری به دیدن او رفته و غفاری ‌نظرش را در باره‌ی این‌که اگر به ایران برگردد مشکلی پیش ‌می‌آید، می‌پرسد. کیارستمی می‌گوید فکر نمی‌کنم مشکلی باشد اما وقتی به ایران ‌می‌آید از فرد متنفذی در باره‌ی بازگشت غفاری و مصائب و مشکلات احتمالی ‌می‌پرسد. پاسخ همان بود که کیارستمی داده بود: «اصولاً او نباید مشکلی داشته باشد؛ اما در اوضاع کنونی جواب چنین سؤالی کمی ظریف و حساس است.» مدتی بعد از این ملاقات، غفاری بعد از چند عمل جراحی سخت در آذرماه ۱۳۸۵ در ۸۵ سالگی در گذشت و در گورستان مون‌پارناس به خاک سپرده شد.

@NashrAasoo 💭