Believe Yourself*Ali

در دوران کنکور خودم،
بیشتر از اینکه بخوام بدونم
فلان منبع از نظر یه دانشجوی پزشکی یا مشاور بهتره،
نیاز داشتم یکی باهام حرف بزنه.


یکی که بفهمه چی می‌کشم،
یکی که گوش بده،
یکی که درک کنه.
یکی که به جای تحلیل نتیجه‌هام یا گفتن اینکه "میشه یا نمیشه"، یادم بده چطور ذهنمو آروم کنم.



از روز اولی که این کانال رو ساختم، هدفم این بود:
برای کسی که مثل شرایط اون روزهای من رو داره، همون چیزی باشم که خودم نداشتم.


فلسفه این متن‌ یا ویس هاییکه مدتی به اسم "خسته زحمتِ امروزتون نباشید" می‌نویسم، دقیقاً همینه.

مطمئنم اینها، هرچند کوچیک، می‌تونن کمک‌کننده باشن.

تو همیشه یه جمله آماده داری
"از فردا شروع می‌کنم."
"از فردا فلان کارو که تا الان نکردم می‌کنم."
"از فردا کم کاری نمیکنم."
"از فردا خوابمو درست میکنم."
"از فردا گوشی دست نمیگیرم."



فردا هیچ‌وقت نمیاد.
فردا، فقط یه اسم قشنگه برای "امروز"هایی که هر روز به تعویق می‌ندازی.

خودت میدونی چی کار کنی یا چی کار نکنی که درست شه.
سرتو از زیر برف در بیار.

قضیه چیزی که به کل زندگیت گره میخوره.
و این کنکور لعنتی،
خیلی جدی تر از این بهونه های بچگانته.

اینو میدونی که
هیچ‌کس نمیاد دستتو بگیره و بهت بگه: "پاشو، این مسیر موفقیت، اینم کلیدش."

هیچ‌کس نمیاد بغضتو ببینه و برات شرایطو آسون کنه.
تهش یه آخی بهت بگن.

دنیا از این خبرا نداره.

یا تصمیم می‌گیری از خود دیروزت بهتر، یا تا ابد توی همین باتلاق حسرت می‌مونی.
.
.
من چشیدم و امیدوارم تو نچشی
حسرتِ
میتونستم اما نکردم،
سنگینه.
خیلی سنگین.

حماقت یعنی
برداشت از نتیجه بد،
بشه خنگ بودن

حماقت یعنی
نمیتونی،نمیشه، ولش کن های بقیه
بشه الگو زندگیت.

حماقت یعنی
فکر به نشدن های گذشته.

حماقت یعنی
نگاه به دورویات و شل کردن بخاطر حس عقب بودن.


حماقت یعنی
همچنان که حتی ذره ای به اندازه چیزی که میگی نمیشه،کار نکردی،
همچنان که حتی یه بار از توانایی که داری استفاده نکردی،
پشت هم ذکر حال بد و کنار کشیدن رو انتخاب میکنی.



تو ارزششو داری
تو با لیاقتی
تو کافی هستی
ولی اگه
برای خودت ثابت کنی که ارزششو داری.
برای خودت ثابت کنی که با لیاقتی.
برای خودت ثابت کنی که کافی هستی.


نه با نتیجه گیری موقع گریه های خیره به سقف.

تو واقعاً چی فکر کردی؟
که این زندگی قراره با ترحم یا دست روی دست گذاشتن چیزی تحویلت بده؟
که اگه فقط بشینی و غر بزنی، دنیا بهت مدال می‌ده؟

اگه اینطوره، بذار خیالت رو راحت کنم
هیچی، مطلقاً هیچ‌چیزی با این روش تغییر نمی‌کنه.


می‌گی خسته‌ام؟ بریدم؟ نمی‌کشم؟
باشه،
اینو قبول.

ولی همین خستگی که داری ازش می‌نالی، دقیقاً همون چیزی‌یه که نشون می‌ده هنوز داری یه کاری میکنی.
هنوز داری تلاش می‌کنی، حتی اگه خودت حس نکنی.

فکر کن
این‌همه سختی کشیدی،
حرف خوردی،
استرس آزمون کشیدی
هرکس رسید به خودش اجازه داد بهت حرف بزنه،
از کجا معلوم
یه قدم دیگه، دو قدم دیگه، همون جایی نباشه که قراره ورق برگرده؟


زندگی نمی‌پرسه که حالت چطوره.
دنیا برای تو متوقف نمی‌شه.
تو یا خودتو از این منجلاب می‌کشی بیرون، یا می‌ذاری همه چیز تو رو زیر خودش دفن کنه.
انتخاب، همیشه با توئه.


یه بار برای همیشه،
خودتو جمع کن.
بسه مسخره بازی.
نذار این همه خستگی، این همه زحمت، این همه بدبختی، تهش هم بی‌ثمر باشه.

تو قوی‌تری از چیزی که فکر می‌کنی.
قوی‌تری از این صدای توی سرت که می‌گه "نمی‌کشم."

اون روزی که دوستات دارن تو دانشگاه ثبت‌نام می‌کنن و تو هنوز داری به این فکر می‌کنی که چرا کم خوندی، می‌فهمی وقت‌هایی که الان داری، چقدر مهم بودن.

دنیا به کسی که نشسته و منتظره،چیزی بدهکار نیست.

خسته‌ای؟ باش. بغض کردی؟ بکن. اما یه قدم دیگه بردار. اونایی که رسیدن، آدمای خارق‌العاده‌ای نبودن. اونا فقط تسلیم نشدن.

حرف واضحه، هرچی الان می‌کاری، همونه که فردا درو می‌کنی.
اگر بخوای از این فشار، این خستگی فرار کنی، به کی می‌خوای جواب بدی؟ به خودت؟
می‌خوای بگی چرا نصفه‌کاره ول کردی؟


خسته شدی، درسته؟ این‌جایی، آخر شب، بین خستگی و فشار. می‌دونی چرا این لحظه‌ها انقدر سنگین می‌گذره؟ چون تو داری راهی رو می‌ری که خیلی‌ها فقط جرات شروعش رو ندارن. هر قدمت، هر خوندنت، هر تلاشت، مثل ضربه به دیواریه که جلوی رویته. شاید هنوز خراب نشده، ولی هر ضربه‌ای که می‌زنی، یه ترک دیگه بهش اضافه می‌شه.


خسته زحمت امروزتون نباشید.🌱

زندگی گاهی مثل یه زخم کهنه‌ست، می‌سوزه، درد می‌کشی، ولی راهش همین صبر کردنه.
تو هرچی که الان هست، یه حکمتی خوابیده.
فقط باید طاقت آورد و توفان رو رد کرد.

آروم باش و یادت باشه، هیچ‌چیز تا ابد درد نمی‌مونه.
دنیا همیشه جوری می‌چرخه که زخم‌ها رو به یادگاری و سختی‌ها رو به تجربه تبدیل کنه.


روزی همه چیز درست میشه....

خیلی از ما فکر می‌کنیم برای تغییر باید معجزه‌ای رخ بده، یا یه روز از خواب بیدار بشیم و ببینیم همه‌چی درست شده. ولی واقعیت اینه: تغییر، با منتظر موندن اتفاق نمی‌افته. تغییر، با حرکت کردن شروع می‌شه.

این روزها شاید حس کنی هیچی درست پیش نمی‌ره. شاید دلت بخواد با کسی عوض بشی که موفقیتش چشم همه رو گرفته.
اون آدمی که الان بهش حسرت می‌خوری، یه روزی توی همین جایگاه تو بوده.
ناامید، خسته، و حتی تو ذهنش پر از بهونه برای شروع نکردن.
اما فرقش این بوده که تصمیم گرفته.
تصمیم گرفته زجر بکشه تا برسه.

گاهی فکر می‌کنی همه چیز بر علیه توئه. خانواده، شرایط، جامعه، حتی خودت. ولی
تو مسئول خودتی.
فقط و فقط خودت.
هیچ‌کس نمی‌تونه از درونت بلندت کنه جز خودت.

هیچ قانونی نیست که دنیا بخواد به نفع ما کار کنه.
قانون دنیا ساده‌ست: تلاش.
همون سختی‌ای که ازش فرار می‌کنی، پلیه که می‌برتت به جایی که می‌خوای.

حالا بهت میگم چیکار کن:
از امروز شروع کن. حتی با یه قدم کوچیک. مهم نیست چندتا تست نزدی، چند روز از برنامه‌ات عقب افتادی، یا چقدر به خودت شک داری.
فقط شروع کن.
صبح زود بیدار شو، هرچقدر سخت، هرچقدر خواب‌آلود. مهم نیست که سرت درد بگیره یا چشمهات سنگین بشه.
ادامه بده.
ادامه بدهاین مسیر آسون نیست.
ولی باور کن، بعد از هر سختی، یه شیرینی عمیق منتظرته.

بذار یه چیزی رو همین الان با خودت تموم کنی:
منتظر نباش. منتظر فردا نباش. منتظر عید یا حتی شرایط بهتر نباش. دنیا صبر نمی‌کنه تا تو آماده بشی.


دنیا همیشه توی مشت آدمای متعهدیه که از خودشون نمی‌گذرن.

فعالیت مفید و سالم در فضای کنکور
خیلی ارزشمنده.
کانال‌های بسیار کمی دیدم
که هم محتوای مفیدی داشته باشند
و هم در کنار محتوای غیررایگانشون (که قطعاً کار اشتباهی نمیکنن)
فعالیت رایگانِ خوبی هم داشته باشند.

اوایل دی که برنامه سه‌هفته‌ای دی رو نوشتم،
در اینکه تست زیست رو از چه منبعی بذارم، خیلی دودل بودم.
مهرشاد به کمکم اومد.
و یک بانک تستی که در کلاس‌های خودش استفاده می‌کرد و بعد از بررسی دیدم واقعاً تست‌های کاملی بودند، به من داد
و گفت کنار محتوای خودت به‌صورت رایگان قرار بده (که بانک تستشون و پاسخ نامه در بالاتر هست).

دل پاک داشتن و کمک به دیگران در فضای کنکور
شاید سخت
و شاید کمیاب باشه.

چند وقت پیش که ایشون هم در فضای کلاسینو و در مرحله اولش فیلم ضبط کردند و قرار دادند،
من خواستم معرفی‌شون کنم تا جبران زحمت تست‌های برنامه دی باشد.
قطعاً این تریبون می‌تونه فضایی برای فعالیت بهتر ایشون باشد.
از ویدیویشون استفاده کنید و نظرتون رو ثبت کنید.
قطعا فعالیتشون مفید خواهد بود.👌🏻

https://www.classino.com/ostadino?teacher_id=229

راحتی الانت،
نشونه اینه که داری موفقیت رو به کسی دیگه واگذار می‌کنی.

گریه کن، داد بزن، بشکن... ولی نایست. چون این روزای لعنتی می‌گذرن.

"لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا"
(خداوند هیچ‌کس را جز به اندازه توانش تکلیف نمی‌کند.)
[سوره بقره، آیه ۲۸۶]

البته
غلط کردی،بزاری نشه!

اگه نشه چی؟
این همه سختی نکشیدی که بگی شاید نشه
غلط کرده نشه.


هیچ‌کس به اندازه تو نمی‌دونه پشت این "مجورم بشه" چقدر خستگیه، چقدر صبوریه.

و هیچ‌کس به اندازه تویی که روز تموم شدنش رو دیدی، نمیتونه بفهمه چقدر میارزید.

هیچ مسیری شبیه مسیر تو نیست.
اینکه بقیه چطور خوندن، چقدر تست زدن، یا توی چه وضعیتی قبول شدن، به زندگی تو هیچ ربطی نداره.

قدرت تو،
روش تو،
و جنگیدن تو
خاص خودته.

اگه امروز نشستی و فکر می‌کنی چون بقیه فلان رتبه رو گرفتن، پس حتماً تو هم باید عین اون‌ها رفتار کنی، یعنی داری خودتو محدود می‌کنی.

کنکور مسابقهٔ تکرار مسیر بقیه نیست؛ مسابقهٔ پیدا کردن بهترین راه برای خودته.

تو فقط باید هر روز بهترین نسخه از خودت رو بسازی،
نسخه که از دیروزِ خودت بهتر باشه،نه شبیه بقیه.

همین که باور کنی توانایی‌های تو یکتاست، همه چیز تغییر می‌کنه.

نگاهت به خودت باشه. روزی که کارت تموم بشه، قراره بگی:
"من اینو ساختم. خودم، با قدرت خودم."

موفقیت یعنی چی؟ یعنی همون روزایی که می‌دونی حالت خوب نیست، ولی ادامه می‌دی.
یعنی همون جایی که صدای خودت تو گوشت می‌پیچه که:
"خیلی مونده،نمیشه، بی‌خیال!"
ولی ادامه می‌دی.

هیچ‌کس عالی شروع نکرده،
ولی هر کسی که به چیزی رسیده،
تا ته‌ش،پاش وایستاد.