Spirit_and_life_ | روانشناسی تحلیلی یونگ

تروما این پتانسیل را دارد که یکی از مهمترین نیروها برای بیداری و تکامل روانی، اجتماعی و معنوی باشد. نحوه برخورد ما با تروما، کیفیت زندگی‌مان را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. در نهایت، این موضوع بر چگونگی و یا حتی این که آیا به عنوان یک گونه زنده خواهیم ماند، تأثیر می‌گذارد.


تروما زمانی ایجاد می‌شود که ما قادر به آزاد کردن انرژی‌های مسدود شده نیستیم، تا به طور کامل از واکنش‌های جسمی/احساسی به تجربه‌ی دردناک عبور کنیم. تروما آن چیزی نیست که برای ما اتفاق می‌افتد، بلکه چیزی است که ما در درون خود و در غیاب یک شاهد همدل نگه می‌داریم.


ممکن است به نظر عجیب بیاید که دلبستگی و تروما به هم مرتبط باشند، اما وقتی بیشتر در مورد سیستم دلبستگی می‌فهمیم، کاملاً منطقی به نظر می‌رسد.

تروما می‌تواند سیستم عصبی را تحت فشار قرار دهد و حفظ تنظیم را دشوارتر کند. تنظیم هیجانی توانایی حضور و ارتباط در مواجهه با احساسات و تجربیات سخت و همچنین مقابله با مشکلات و لذت‌های زندگی است.

تنظیم هیجانی مهارتی است که آموزش داده می‌شود، آموخته می‌شود و تمرین می‌شود. افرادی که دلبستگی ایمن دارند، این مهارت را از طریق تعامل با مراقبان خود آموخته‌اند و آن را به عنوان یک پاسخ طبیعی به استرس یا تروما در مغز خود سیم‌کشی کرده‌اند.

با این حال، در دلبستگی ناایمن، کودکان غرق شدن و فقدان امنیت را تجربه می‌کنند، که باعث ایجاد حالت هشدار بالا (تحریک بیش از حد) یا خاموشی (تحریک کم) در مغز و سیستم عصبی می‌شود. هنگامی که آنها بعداً در زندگی دچار ضربه یا استرس می‌شوند، مغز آنها معمولاً به طور پیش‌فرض به این الگوی برانگیختگی باز می‌گردد و تنظیم عاطفی را دشوارتر می‌کند.

به جای حرکت به سمت دلبستگی یا ترمیم، تمایل به فعال کردن سیستم واکنش به تهدید و واکنش با "مبارزه، فرار، یخ زدن یا چاپلوسی" است.

خبر خوب این است که دلبستگی ایمن و تنظیم هیجانی را می‌توان آموخت و تمرین کرد. و با گذشت زمان، بدن و مغز ما به طور طبیعی الگوها و رفتارهای سازگارتر را انتخاب می‌کنند!



ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

من، به‌عنوان درمانگر، قرار است همدل باشم، همدرد باشم، دردی را که گفته می‌شود بشنوم و دردی را که ناگفته مانده، احساس کنم. اما گاهی دردی که روبه‌رویم می‌نشیند، دردِ شکست نیست، بلکه دردِ جا ماندن است، "رنجِ دست‌به‌عمل نزدن" یا "حسرتِ فرصت‌های از دست رفته".
رنجِ ندیدن هیچ چیز برای افتخار به خود، ، برای گفتنِ «این را من ساختم.»

چگونه می‌شود به کسی که همیشه وابسته به دیگران بوده، حس توانمندی داد؟ چگونه می‌شود به او فهماند که این نبودن‌ها، این نکردن‌ها، این وابستگی‌ها، پایانِ راه نیست؟

شاید باید به او نشان داد که همین حالا، همین لحظه، او در حال کاری است که قبلاً نکرده؛ او اینجاست، در حال گفتن، در حال جست‌وجو. شاید بتوان دستش را گرفت و گفت: «همین‌که اینجا نشسته‌ای، یعنی چیزی درونت هنوز زنده است، هنوز دنبال راهی می‌گردد. شاید هنوز کاری نکرده باشی که به آن افتخار کنی، اما همین که به این خلأ نگاه می‌کنی، یعنی دیگر در برابرش تسلیم نیستی.»

و بعد، باید راهی پیدا کرد که او حرکت کند، نه به اجبار، نه با تلقین، بلکه با یافتن اولین چیزی که حتی اندک، حتی ناپایدار، درون خودش حس کند: «این از من بود.» شاید یک تصمیم کوچک، یک نه گفتن، یک قدم برای خودش. چیزی که نه برای تأیید دیگران، نه برای پذیرش، بلکه فقط برای خودش باشد.

و آن لحظه، لحظه‌ای که برای اولین بار، حتی اگر لرزان، ببیند که می‌تواند—همان لحظه‌ای است که تاریکی کمی کنار می‌رود، و شاید برای اولین بار در زندگی، به خودش بگوید: "این، آغاز من است".



متن از رواندرمانگر نغمه امین

https://www.instagram.com/naghmehamin?igsh=MWJic2Y1eHFiOTlpag==

روح من!روح من!کجایی؟مرا می‌شنوی؟
من سخن می‌گویم،تو‌ را نجوا میکنم! تو اینجا هستی؟
گرد و غبارِ تمام سرزمین‌ها را رها کرده ام و به سوی تو آمدم،پس از سالها عبادت بازگشتم چرا که دانستم تو معبد مقدس من هستی،من پس از سالها به تو بازگشته‌ام!! تمام چیزهایی که پیش از این میپرسیدم،رها کرده‌ام،به تو بازگشته‌ام،مرا میشناسی؟
چه جدایی طولانی ای بود!!همه چیز چقدر متفاوت شده،چگونه توانستم تو را بیابم؟چه سفر عجیبی! چه کلامی به کار ببرم تا بگویم ستاره ی خوبِ این مسیر پرپیچ و خم چگونه من را به سوی تو راهنمایی کرد؟ دستت را به من بده، آه، روح تقریبا فراموش شده‌ی من! لذت دیدن تو چقدر پرشور است اشتیاق و انکار تو به پایان رسیده است! زندگی، من را به سوی تو بازگردانده، ای روح من سفر من با تو ادامه پیدا می‌کند من با تو قدم میزنم و‌به تنهایی تا اعماق وجودم اوج میگیریم!

#کارل_گستاو_یونگ(#کتاب_سیاه )

@spirirt_and_life

#ترجمه : #مریم_ابراهیمی

▪️به اینستاگرام ما برای دیدن مطالب بیشتر سر بزنید

https://www.instagram.com/spirit_and_life_?igsh=bG52dzlpOXBxNDZ4&utm_source=qr

باورهای ناخود آگاه شما بیشتر از ژنهایتان در ابتلا به بیماریهای مزمن مؤثرند.


در تمام نمونه هایی که بررسی کرده ایم یکی از عوامل اصلی پیدایش بیماری هایی مانند انواع سرطانها اختلالات روماتیسمی اختلالات التهابی روده، دیابت، بیماری فلج چندگانه یا ام اس و... فشار بیش از حد استرس ناشی از باورهای ناخود آگاه است.

این باور نادرست رایج است که ابتلا به بیماریهای مزمن فقط به ژنهای ما بستگی دارد، اما ژنها به تنهایی نمی توانند ویژگیهای پیچیده ی روان شناختی رفتارها، سلامت یا بیماری انسانها را توضیح دهند. ژنها صرفاً کد هستند و به واسطه ی محیط فعال یا غیر فعال میشوند
برخی از باورهای ناخودآگاه در سطح سلولی تعبیه شده اند. آنها رفتارهای ما را کنترل میکنند فارغ از اینکه ما در سطح آگاهانه چه فکری میکنیم. این باورها که در ادامه تعدادی از آنها آمده است نقش تعیین کننده ای در ابتلا به بیماری ها دارند

۱. من باید قوی باشم؛

۲ درست نیست که من عصبانی شوم؛

۳. اگر عصبانی باشم، مرا دوست نخواهند داشت؛

۴. من مسئول همه چیز هستم؛

۵. من میتوانم از پس هر چیزی بربیایم؛

۶. من خواستنی نیستم... من دوست داشتنی نیستم؛

۷. من هیچ نیستم مگر کاری کنم باید وجودم را توجیه کنم؛

۸. من باید خیلی بیمار باشم تا سزاوار توجه باشم.

اگر بخواهیم شفا بیابیم، لازم است که کار گام به گام و دردناک معکوس کردن زیست شناسی باوری را آغاز کنیم که از اوایل زندگی با آن خو گرفته ایم. فارغ از هر نوع درمان ،بیرونی عامل شفا بخش در درون ما نهفته است.




ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..

فروش فیلم آموزشی ترجمه شده کارگاه “ بازگشت به تمامیت “ رو آغاز کردیم این کارگاه خصوصی یکی از پربازدیدترین دوره‌های گبور مته بوده‌است و درباره‌ی تروما، بیماری‌های خودایمنی و روان‌تنی و سرطان، شفا و بهبودی اونهاست.


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن و کتاب وقتی بدن نه می‌گوید
پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

تروما این پتانسیل را دارد که یکی از مهمترین نیروها برای بیداری و تکامل روانی، اجتماعی و معنوی باشد. نحوه برخورد ما با تروما، کیفیت زندگی‌مان را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. در نهایت، این موضوع بر چگونگی و یا حتی این که آیا به عنوان یک گونه زنده خواهیم ماند، تأثیر می‌گذارد.


تروما زمانی ایجاد می‌شود که ما قادر به آزاد کردن انرژی‌های مسدود شده نیستیم، تا به طور کامل از واکنش‌های جسمی/احساسی به تجربه‌ی دردناک عبور کنیم. تروما آن چیزی نیست که برای ما اتفاق می‌افتد، بلکه چیزی است که ما در درون خود و در غیاب یک شاهد همدل نگه می‌داریم.


ممکن است به نظر عجیب بیاید که دلبستگی و تروما به هم مرتبط باشند، اما وقتی بیشتر در مورد سیستم دلبستگی می‌فهمیم، کاملاً منطقی به نظر می‌رسد.

تروما می‌تواند سیستم عصبی را تحت فشار قرار دهد و حفظ تنظیم را دشوارتر کند. تنظیم هیجانی توانایی حضور و ارتباط در مواجهه با احساسات و تجربیات سخت و همچنین مقابله با مشکلات و لذت‌های زندگی است.

تنظیم هیجانی مهارتی است که آموزش داده می‌شود، آموخته می‌شود و تمرین می‌شود. افرادی که دلبستگی ایمن دارند، این مهارت را از طریق تعامل با مراقبان خود آموخته‌اند و آن را به عنوان یک پاسخ طبیعی به استرس یا تروما در مغز خود سیم‌کشی کرده‌اند.

با این حال، در دلبستگی ناایمن، کودکان غرق شدن و فقدان امنیت را تجربه می‌کنند، که باعث ایجاد حالت هشدار بالا (تحریک بیش از حد) یا خاموشی (تحریک کم) در مغز و سیستم عصبی می‌شود. هنگامی که آنها بعداً در زندگی دچار ضربه یا استرس می‌شوند، مغز آنها معمولاً به طور پیش‌فرض به این الگوی برانگیختگی باز می‌گردد و تنظیم عاطفی را دشوارتر می‌کند.

به جای حرکت به سمت دلبستگی یا ترمیم، تمایل به فعال کردن سیستم واکنش به تهدید و واکنش با "مبارزه، فرار، یخ زدن یا چاپلوسی" است.

خبر خوب این است که دلبستگی ایمن و تنظیم هیجانی را می‌توان آموخت و تمرین کرد. و با گذشت زمان، بدن و مغز ما به طور طبیعی الگوها و رفتارهای سازگارتر را انتخاب می‌کنند!



ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

تروما در بیشتر اوقات حالت نسل به نسل دارد . زنجیره آن از والدین به فرزند منتقل می‌شود ، از گذشته تا آینده کشیده می‌شود . آنچه نتوانسته‌ایم در خودمان حل کنیم به فرزندانمان منتقل می‌کنیم.

خانه جایی می‌شود که بدون این که بدانیم سناریوهایی را که بازمانده زخم‌های دوران کودکی ماست بازسازی می کند. 

تروما تأثیر خود را در "ماداران و مادرانگی" و "پدران و پدرانگی" و "زنانگی و شوهرانگی" می‌گذارد.

تروماهایی که تکرار می‌شوند از همین جریان تکثیر پیدا می‌کنند . در نتیجه آنها هرگز درمان نمی‌شوند. تروما حتی می‌تواند در فعالیتهای ژن‌ها در طول نسل ها تأثیر بگذارد.

ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

هرچه از خودم نامطمئن‌تر شدم، نسبت به همه‌چیز نزدیکی بیشتری احساس کردم.

#کارل_گوستاو_یونگ


همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨





@Spirit_and_life

" زندگی نزیسته " چیست ؟

یونگ اعتقاد داشت که برخی از انسانها دو چهره دارند : چهره ای که به دیگران( و حتی خودشان ) نشان می دهند که یونگ آن را " ماسک" یا " نقاب " (persona) می نامید و چهره ای که در پشت این نقاب پنهان است که یونگ آنرا سایه می نامید.

یونگ اعتقاد دارد که " هر تعصبی، تردید سرکوب شده است " و هر کس در هر زمینه ای دچار افراط است و در تلاش است تا سایه ای ( که برعکس چیزی است که نشان می دهد ) را در پشت نقاب آن افراط پنهان نماید .

اما بازی زندگی گاهی بازی پیچیده ای است ! وقتی پدر یا مادری دچار چنین نمایشی است در فرزند او تمایلی برای مقاومت در برابر این افراط شکل می گیرد.

" مثلا در مقابل پدر یا مادری که بیش از حد منظم یا وسواسی است فرزندی بزرگ می شود که شلخته و بی نظم است ! در برابر پدر یا مادری که بیش از حد درویش مسلک و پارسا نماست، کودکی رشد می کند که پول دوست و حسابگر است" و این همان چیزی است که یونگ می گوید : «هیچ چیز بیش از زندگی نزیسته والدین بر فرزندانشان تاثیر نمی گذارد ! » .

به همین خاطر یونگ توصیه می کند که هنگامی که با فرزندانتان بر سر موضوعی اختلاف نظر شدید و درگیری دارید و نمی توانید همدیگر را تحمل کنید زمانی را به این اندیشه و پرسش اختصاص دهید که " آیا این افراط فرزندم پاسخی به افراط من در جهت معکوس نمی باشد ؟"
همچنان که در قانون سوم نیوتن می خوانیم : "هر عملی را عکس العملی است مساوی و در خلاف جهت آن..

@Spirit_and_life