در روز اول همایش ملی ارز دیجیتال گفتم که باید دو شرط اصلی برای قانونگذاری در این حوزه لحاظ شود:
1 حجم این بازار در ایران یعنی میزان کل دارایی رمز ارزی که ایرانیها دارند ۳۰ تا ۵۰ میلیارد دلار تخمین زده میشود. یعنی تقریبا یک پنجم بورس تهران و یک هفتم بازار طلا در ایران. همچنین روزانه ۱۰ همت خرید و فروش ارز دیجیتال در صرافیهای داخلی انجام میشود که اندازه مبادله آن تقریبا اندازه بورس تهران است. همچنین تخمین زده میشود که ۲۰ درصد کل خرید و فروش و دارایی در اختیار صرافیهای خارجی یا صرافی های غیررسمی و روی بستر تلگرام است.
2 اهداف دولت و بانک مرکزی باید دو چیز باشد اول نباید طوری بشود که بانک مرکزی بعنوان پناهگاه آخر این حوزه دیده شود. به هیچ وجه نباید بانک مرکزی یا دولت مجوزی در این حوزه به هیچ نحوی بدهد. باید اتحادیه تشکیل شود و این اتحادیه بصورت خودانتظام این نظارتها را بکند و مجوزها را بدهد مثل بازار طلا. غیر از این بانک مرکزی میشود پناهگاه آخر (last resort) که خطرناک است و حکمرانی را با چالش مواجه میکند.
3 و هدف دوم دولت و بانک مرکزی باید این باشد که بخش رسمی داخلی رمز ارز در برابر بخش غیررسمی و صرافیهای خارجی باید تقویت شود. راهکار این هم اتحادیه ای است که هم منظم کند و قابل اعتماد کند بخش رسمی را و هم با کمک حاکمیت امتیازهایی به بخش رسمی بدهند که مردم تمایل پیدا کنند روی بخش رسمی کار کنند.
@sadegh_alhosseini