حوصله به خرج دادن توی فرزندپروری خیلی چیز مهمیه.
هم کلی از آسیب های احتمالی کم میکنه، هم تنش بین بچه و والدین رو کم میکنه و هم باعث میشه خلاقیت بچه شکوفا بشه.
مثلا توی بچه های بد غذا، اینکه هی صدا کنی بیا غذا کمتر جواب میده.
عین تام و جری هم بیوفتی دنبال بچه باز یه داستانیه. خیلی هم حرکت جالبی نیست.
صحبت کردن درمورد بدغذایی بچه ها درحضور خودش با دیگران هم باز حرکتیه که به رفتار اشتباه بچه دامن میزنه
موقعیتی که امروز صبح دیدم برای من خیلی جالب بود گفتم با شما هم اینجا شیر کنم:
اول یه تیکه نون رو با قیچی به شکل یکی از اعضای خانواده در آوردن و بعد بچه رو صدا کردن که ببینه. بعد به انتخاب بچه با چیزهایی که برای صبحانه موجود بود انتخاب کردن لباس چی بپوشه و بدون گفتن به بچه خودشون خوردن.
توجه بچه که جلب شد دوتایی با قیچی یکی یکی آدمک بریدن لباس تنش کردن و خوردن.
نه بحثی پیش اومد و نه روی نخوردن و بد خوردن بچه فوکوس شد که باعث تشدیدش بشه. در عوض مهارت دستورزی و خلاقیتش هم به چالش کشیده شد.
> یکی از خود شما
@Ruzmaregi