ما در جامعه ای زندگی می کنیم که بر قدرت بی رحمانه برای دست یابی به موفقیت تأکید می شود. ما به فردگرایی و گرایش به حفظ ذات و بقـای خـود می بالیم. عمل بخشایش و نگرش گذشت، اغلب ضعف تلقی می شوند و حتی نشانه ای از بزدلی به شمار می آیند. بارها به ما گفته شده است: «برای حقوق خودت بجنگ! از حقوق خودت دفاع کن! تسلیم هیچ کس نشو!»
من می خواهم به شما بگویم که عمل بخشایش، قدرتی عظیم دارد؛ نه فقـط قدرت معنوی، بلکه قدرتی که هیچ کس نمی تواند آن را حقیر بشمارد.
بخشایش، شرافت و ارزش شخصی شما را نشان می دهد، قدرت درونی شما را آشکار می سازد و توانایی بخشیدن شما را تثبیت می کند. بخشایش، بدون این که شما را ضعیف یا آسیب پذیر کند، می تواند راهنمایتـان بـه سـوی یک زندگی معنادارتر شود. بخشایش، ستیز و کشمکش را بـه سـوی پایانی رضایت بخـش می برد، زیرا به ما کمک می کند تا بر دور باطل رنجش و انتقام چیره شویم و وارد ساحت یکپارچگی، آرامش و هماهنگی شویم. مهم تر از همه این که هر بخششی به دیگران الهـام می بخشد تا آنها نیز چنین کنند و زنجیره ای از واکنش های مثبت را در پی می آورد.


جی. پی. وسوانی
باران بخشایش
ص 44 و 45