هرودوت تاریخ نویس یونانی که در سده پنجم پیش از زادروز مسیح می زیسته و با چند تن از پادشاهان هخامنشی هم روزگار بوده است می نویسد که ایرانیان به فرزندان خود از پنج سالگی تا بیست سالگی تنها سه چیز می آموختند: سواری و تیر اندازی و راستگویی. او می گوید ایرانیان دروغگویی را بدترین عیب ها می دانند و حتی از قرض خواستن خوداری می کنند، زیرا مقروض ممکن است مجبور به دروغ گفتن شود.
باز به گفته همین تاریخ نبیس ایرانیان از آب دهان افکندن و ادرار کردن در گذرگاه ها و در باشندگی دیگران خودداری می کردند و حتی در آب روان دست و رو نمی شستند و آب را به آلودگ( کثافت) نمی آلودند.
ایرانیان از گذشته جوانان را از کودکی به ورزش و دویدن و تاب سرما و گرما و به کار بردن اسلحه ی گونان و سواری و ارابه رانی خو می دادند و بزرگترین خوی ایشان رشادت و مردانگی و شجاعت بود.
گزنفون می نویسد که ایرانیان کودکان را در دادگاه حاضر می کردند تا دادرسی را به چشم ببینند و به بنیان دادگری و دادگستری آشنا شوند، همچنین سودبخشی گیاه ها را به جوانان می آموختند تا از آنچه مفید است استفاده کنند و از آنچه زیان آور است بپرهیزند.
از دیگر خصلت های پسندیده ی ایرانیان نیز این بود که همسایگان خود گرامی می داشتند. به کسانی که در راه پدافند کشور خدماتی کرده بودند پاداش بزرگ می دادند. از گرفتن رشوه و دزدی و چیره گی بر مال غیر خودداری می کردند. از شکم پرستی و پرخوارگی پرهیز داشتند. هنگام راه رفتن چیزی نمی خوردند. شکار را از جهت اینکه ورزش بود دوست می داشتند.
باز به گفته همین تاریخ نبیس ایرانیان از آب دهان افکندن و ادرار کردن در گذرگاه ها و در باشندگی دیگران خودداری می کردند و حتی در آب روان دست و رو نمی شستند و آب را به آلودگ( کثافت) نمی آلودند.
ایرانیان از گذشته جوانان را از کودکی به ورزش و دویدن و تاب سرما و گرما و به کار بردن اسلحه ی گونان و سواری و ارابه رانی خو می دادند و بزرگترین خوی ایشان رشادت و مردانگی و شجاعت بود.
گزنفون می نویسد که ایرانیان کودکان را در دادگاه حاضر می کردند تا دادرسی را به چشم ببینند و به بنیان دادگری و دادگستری آشنا شوند، همچنین سودبخشی گیاه ها را به جوانان می آموختند تا از آنچه مفید است استفاده کنند و از آنچه زیان آور است بپرهیزند.
از دیگر خصلت های پسندیده ی ایرانیان نیز این بود که همسایگان خود گرامی می داشتند. به کسانی که در راه پدافند کشور خدماتی کرده بودند پاداش بزرگ می دادند. از گرفتن رشوه و دزدی و چیره گی بر مال غیر خودداری می کردند. از شکم پرستی و پرخوارگی پرهیز داشتند. هنگام راه رفتن چیزی نمی خوردند. شکار را از جهت اینکه ورزش بود دوست می داشتند.