آکادمی ارتباطات

🔴 مطالعه جدید نشان می‌دهد که اتکای بیش از حد به هوش مصنوعی باعث کاهش تفکر انتقادی می‌شود.

پژوهش مشترک مایکروسافت و دانشگاه کارنگی ملون نشان می‌دهد که اعتماد بی‌جا به هوش مصنوعی مولد، باعث کاهش تفکر انتقادی در میان کارکنان فکری می‌شود. در یک آزمایش گسترده، ۳۱۹ متخصص که تجربه استفاده از هوش مصنوعی در ۹۳۶ موقعیت کاری را داشتند، شرکت کردند.

این تحقیق نشان داد که افرادی که به طور کامل به هوش مصنوعی اعتماد می‌کنند، کمتر نتایج به دست آمده را بررسی می‌کنند و کمتر در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت دارند. این کاهش تفکر مستقل به ویژه در انجام وظایف عادی و کم‌خطر بیشتر دیده می‌شود.

دانشمندان برای حل این مشکل، پیشنهاد می‌کنند سیستم‌های هوش مصنوعی به گونه‌ای طراحی شوند که کاربران را به تجزیه و تحلیل فعال و بررسی اطلاعات تشویق کنند.

استفاده از سازوکارهایی که منطق عملکرد هوش مصنوعی را توضیح می‌دهند و نکات بحث‌برانگیز را نشان می‌دهند، می‌تواند به تبدیل این فناوری از جایگزینی برای تفکر به ابزاری برای توسعه آن کمک کند. +
https://t.me/wbnet

📍@commac

🎯 اگر گرفتار نشخوار فکری هستید، شاید «حمام جنگل» دوای دردتان باشد

🔴 انسان‌ها صدها هزار سال، وسط طبیعت زندگی می‌کردند. در دشت‌ها و جنگل‌ها قدم می‌زدند و غذایشان را با شکار و جمع‌آوری گیاهان تأمین می‌کردند. اما حدود ده هزار سال پیش، در جاهایی مثل ترکیه و ایران امروزی، دسته‌ای از انسان‌ها تصمیم گرفتند این کوچ‌ دائمی را کنار بگذارند و یکجانشین شوند. این نقطۀ آغاز جدایی از ما از طبیعت بود که نقطۀ پایانی آن شهرهای سیمانی، فلزی و شیشه‌ای کنونی است. امروز اکثریت انسان‌ها، عمیقاً به «کمبود طبیعت» دچارند. مسئله‌ای که تجربۀ حسی‌مان را دچار ضعف کرده و پریشان و سرآسیمه‌مان کرده است.

🔴 وقتی بیش از حد در شهر و میان آدم‌ها زندگی می‌کنیم و از هوای نمک‌آلودِ ساحل دریا یا درک شهودی حرکاتی نادیدنی در جنگلِ روبه‌تاریکی روی می‌گردانیم، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا ممکن است بخش‌هایی از خویشتن انسانی خود را از دست بدهیم؟ مجموعه‌ای از تحقیقات جدید می‌گویند واقعاً چنین اتفاقی می‌افتد.

🔴 در دانشگاه استنفورد، در پژوهشی از مغز شرکت‌کنندگان قبل و بعد از قدم‌زدن در چمن‌زارها و سپس در کنار ترافیک سنگین ماشین‌ها اسکن گرفته شد. در شرکت‌کنندگانی که در محیط‌های شهری قدم می‌زدند، نمونه‌های به مراتب بیشتری از «نشخوار ذهنی» مشاهده شد، نوعی اندیشناکی و خودانتقادی و ملال که پژوهشگران آن را با شروع افسردگی مرتبط دانسته‌اند. اما همانطور که قسمت‌های مرتبط با نشخوار ذهنی در مغز در پیاده‌روی‌های شهری و میان ماشین‌ها تحریک می‌شود، همان قسمت‌ها در هنگام پیاده‌روی در طبیعت آرام می‌گیرد.

🔴 عکس‌های طبیعت حس مهربانی را افزایش می‌دهد. سفری کوتاه به بیشه‌ها که ژاپنی‌ها به آن «حمام جنگل» می‌گویند، سطح کرتیزول را کاهش داده و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. محصلان، چه فقیر و چه ثروتمند، با دسترسی به فضاهای سبز عملکردِ درسیِ بهتری دارند. حتی نمایی ساده از فضای سبز می‌تواند ما را از استرس مصون کند.

🔴 در قرن نوزدهم که رشد تدریجی شهرنشینی آغاز شد و خیابان‌های شلوغ و آلودۀ شهر به قول یکی از شخصیت‌های رمان آرزوهای بزرگ به «لکه‌ای از کثافت و چربی و خون و کف» تبدیل شد، پزشکان مرتباً برای درمان استرس و افسردگی بیماران، «طبیعت» را تجویز می‌کردند. دود و سروصدای شهرها عوامل واقعاً خارجی‌ای پنداشته می‌شد که نیازمند درمان به شکل انزوا در طبیعت بود. ایوا سلهوب و آلان لوگان، توضیح می‌دهند که چگونه این تلاش‌ها در قرن بیستم جای خود را به معجزۀ «قرص‌ها» داد، حالا انسان‌ها می‌توانستند همیشه در شهر بمانند به شرطی که داروهایشان را مرتباً مصرف کنند.

🔴 وقتی از خانه و محدودۀ شهرمان بیرون می‌زنیم، پیش‌فرض‌هایی که بر اساس آن‌ها زندگی می‌کنیم، سست می‌شود. اینگونه است که خود را آمادۀ پذیرش مفاهیم شگفت‌انگیز جدید یا نگرش‌های مستقل می‌کنیم. شاید به همین دلیل است که بسیاری از متفکران بزرگ به پیاده‌روی‌های طولانی در دل طبیعت عادت داشتند.

🔴 طبیعت‌گردی یا حتی عبور از مسیری سرسبز برای رفتن به سوپرمارکت فرصتی است تا در انزوای خود فرو رویم، پس باید آن را قدر بدانیم. چون حتی وقتی روح کنجکاومان ما را وادار می‌کند که بدون گوشی و بدون تبلت و اینترنت، پا به دنیا بگذاریم، باز هم باید خودمان تصمیم بگیریم که غنای چیزهای اطرافمان را بچشیم. در بیرون از آن طوفان چت‌ها و شبکه‌های اجتماعی، سرانجام نه‌فقط با دنیایی بزرگ‌تر، بلکه با خودمان نیز آشنا می‌شویم. با چند دقیقه خارج‌شدن از پیاده‌روهای باریک می‌توانیم به تعریفی جدید (و بسیار کهن) از خودمان برسیم، تعریفی که از راه مقایسۀ خودمان با دیگران ساخته نشده است.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «فوایدِ گریختن از جامعه» که در چهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۹ خرداد ۱۳۹۶ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ مایکل هریس است و علیرضا شفیعی‌نسب آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/u65233

@tarjomaanweb

💢مقایسه دو اتفاق مهم اقتصادی و اجتماعی در دو هفته گذشته: برای براندازان، قتل امیر محمد خالقی و اعتراضات در کوی دانشگاه، مهم‌تر از افزایش قیمت دلار بود

🔹در دو هفته گذشته، دو اتفاق اقتصادی و اجتماعی، مورد توجه گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت؛ اتفاق اول، افزایش قیمت دلار در روزهای ۲۰ و ۲۱ بهمن‌ماه ماه بود که بشدت مورد توجه کاربران توئیتر و اینستاگرام قرار گرفت (مشروح گزارش آن را در پست قبلی می‌توانید بخوانید).

🔸دومین اتفاق مهم، قتل امیر محمد خالقی، دانشجوی کارآفرین دانشگاه تهران توسط سارقان بود که با اعتراض دانشجویان در کوی دانشگاه همراه شد. این قتل و تجمعاتی که به‌دنبال آن اتفاق افتاد، در شبکه‌های اجتماعی مورد توجه گسترده قرار گرفت.

🔹مقایسه این دو رویداد، بیانگر تفاوتی مهم در رفتار کاربران شبکه‌های اجتماعی است. در حالی که کاربران اینستاگرام به افزایش نرخ دلار واکنش به‌مراتب بیشتری نشان دادند، کاربران توئیتر به قتل امیر محمد خالقی و تجمعات پس از آن بیشتر واکنش نشان دادند.

🔸محتوای منتشر شده در اینستاگرام در واکنش به افزایش قیمت دلار، در مجموع حداقل ۱۵۰میلیون بار دیده شده و بیش از ۱۶میلیون لایک خورده داشت، اما مطالب مربوط به قتل امیر محمد خالقی در این پلتفرم حدود یک سوم این اعداد بازدید و لایک دریافت کرده است.

🔹نکته مهم در تحلیل فضای اینستاگرام آن است که صفحات اینستاگرامی عمومی و هنری در جریان افزایش قیمت دلار از جمله صفحات مؤثر بودند؛ اما در جریان قتل امیر محمد خالقی، مؤثرترین صفحات، صفحات مربوط به کاربران سلطنت‌طلب بوده است.

🔸اما فضای توئیتر، کاملا فضای متفاوتی را نشان می‌دهد. در رابطه با افزایش قیمت دلار در توئیتر، بیش از ۱۱۵ هزار توئیت و ریتوئیت با کلیدواژه «دلار» منتشر شده است راجع به قتل امیر محمد خالقی، ۲۰۰ هزار توئیت و ریتوئیت منتشر شده است؛ و در مجموع راجع به قتل امیر محمد خالقی، محتوای بیشتری تولید شده است. البته به دلیل تفاوت کاربران فعال در این دو موضوع، تعداد توئیت با تعداد لایک و بازدید همبستگی نداشته است. دلیل این امر در مقایسه شبکه بازنشرهای توئیت‌ها روشن است:

🔹در فضای توئیتر، پس از مدت‌ها فعالیت همزمان و گسترده کاربران برانداز سلطنت‌طلب و غیر سلطنت‌طلب با هم دیده می‌شود. بر اساس شبکه بازنشرهای توئیت‌های مربوط به این موضوع (گراف زیر) کاربران سلطنت‌طلب ۳۲٪ درصد از شبکه، کاربران برانداز غیر سلطنت‌طلب ۲۷٪ از شبکه و کاربران طرفدار سازمان مجاهدین خلق ۶٪ از شبکه را تشکیل داده‌اند. این سه جریان روی هم رفته ۶۵٪ از شبکه را تشکیل داده‌اند؛ این در حالی است که در جریان افزایش نرخ دلار، کاربران با رویکرد براندازی ۴۴٪ از شبکه را تشکیل داده بودند.

🔸کاربران روزمره‌نویس، فعالان دانشجویی و برخی از کاربران تحول‌خواه نیز ۱۸٪ از شبکه را تشکیل داده‌اند؛ در این خوشه، اکانت توئیتری امیر محمد خالقی دیده می‌شود. کاربران روزمره‌نویس و فعالان دانشجویی، برخی از توئیت‌های سابق او را بازنشر کرده‌اند و به همین جهت اکانت او در این خوشه بسیار برجسته دیده می‌شود.

🔹سهم کاربران اصلاح‌طلب و اصولگرا و انقلابی در واکنش به این ماجرا، بسیار کمتر از سهم آن‌ها در جریان افزایش قیمت دلار بوده است. در حالی که در جریان افزایش قیمت دلار، کاربران انقلابی و اصولگرا ۲۷٪ از شبکه را تشکیل داده بودند، در رابطه با قتل امیر محمد خالقی فقط ۱۲٪ از شبکه را تشکیل داده‌اند؛ کاربران اصلاح‌طلب نیز حدود ۵٪ از شبکه را تشکیل داده‌اند و شاید برای اولین بار، باشد که سهم آن‌ها در شبکه بازنشرها کمتر از کاربران سازمان مجاهدین خلق باشد.

🔸این داده‌ها به‌خوبی بیانگر آن است که قتل امیر محمد خالقی و اعتراضات در کوی دانشگاه، برای کاربران برانداز سوژه مهم‌تری از افزایش نرخ دلار بوده است. این در حالی است که بر اساس فضای اینستاگرام و توئیتر می‌توان گفت که برای عموم مردم و کاربران روزمره‌نویس، افزایش قیمت دلار مهم‌تر بوده است.

📲 @socialMediaAnalysis
↪️ @commac