میرزا محمد تربتی معروف به مشتاق علیشاه کرمانی یکی از چهره های سرشناس عرفان و شعر و ادب و هنر ایران بود که در اواخر حکومت زندیه و اوایل دوره قاجاریه زندگی می کرد.
او در کودکی به خاطر فوت پدر، زندگی بسیار سختی را تجربه کرد و پس از فراز و نشیب بسیار موفق شد هم در زمینه عرفان و هم در زمینه هنر موسیقی پیشرفت چشمگیری پیدا کند و یکی از برجسته ترین نوازندگان زمانه خود شد.
یکی از ابتکارات او اضافه کردن سیم چهارم به ساز سه تار بود که امروزه نیز به همین نام یعنی سیم مشتاق شناخته میشود.
دیدگاه عرفانی او ضد خرافات و ضد مذهب و ضد اسلام بازیهای رایج در آن زمان بود و بنابراین او مدام آیات قرآن را مسخره میکرد و آنها را برخلاف عقل و منطق و فطرت انسان میدانست.
ملاهای آن زمان، او را به جرم تمسخر قرآن و خواندن آیات با ساز و آهنگ تکفیر کردند و او به طرز فجیعی در شهر کرمان سنگسار و کشته شد.
در آخرین لحظات زندگی، او خطاب به مردمی که بی تفاوت در گوشه ای ایستاده و با اشتیاق مرگ دردناک او را نظاره می کردند فریاد زد :
( به من نگاه نکنید، من از این نگاهها می ترسم.
اگر به من رحم نمی کنید لااقل به خودتان و همسر و فرزندانتان رحم کنید.
این نگاههای شما تاوان دارد.
این بی تفاوتی شما در برابر ظلم مکافات دارد )
ولی مردم به سخنان او اعتنایی نکردند و به او خندیدند.
در کمتر از یکسال لشگر سفاک آقا محمد خان قاجار به پشت دروازه های شهر کرمان رسید و آنجا را محاصره کرد.
مردم از شدت گرسنگی، موش و سگ و گربه و حتی فرزندان خود را کشتند و خوردند.
پس از فتح کرمان، خان بیرحم قاجار دستور داد بیست هزار جفت چشم را از کاسه درآورده و در مقابل پایش بیندازند و شهر کرمان تا سالها به شهر کوران معروف شد.
قصد ملامت کردن هیچ کسی را ندارم ولی آنچه که امروز در ایران رخ میدهد بدون شک نتیجه عملکرد مردم ایران و تاوان بی تفاوتی و بی خیالی بخش بزرگی از جامعه نسبت به اتفاقاتی بوده که در سالهای گذشته در کشور رخ داده.
وقتی پاکترین و شجاعترین فرزندان ایران را در خیابانها به گلوله بستند و جوانان بیگناه را اعدام کردند و به زنان و دختران معترض تجاوز کردند و ثروت کشور را به تاراج بردند و یا صرف ماجراجوییهای بی حاصل کردند و بخش بزرگی از جامعه تمام این جنایتها را دید و ساکت ماند و خفه خون گرفت و هیچ اقدام مؤثری انجام نداد باید هم عواقب آن را ببیند.
تک تک مردم ایران در قبال کشور مسئولند و نجات میهن، وظیفه چند نفر یا چند گروه خاص نیست بلکه یک وظیفه همگانی است و اگر ما به این نکته مهم توجه نداشته باشیم و قدرت عظیم خود را باور نکنیم و منتظر دستی از غیب باشیم که به دادمان برسد سزاوار هر بلایی هستیم که بر سرمان می آید.
@omidtootian